Zestaw ELISA do autoprzeciwciał 21-hydroksylazy (21-OH Ab) jest przeznaczony do użytku wyłącznie przez osoby wykwalifikowane, do ilościowego oznaczania 21-OH Ab w surowicy ludzkiej. Autoimmunologiczne zniszczenie kory nadnerczy jest najczęstszą przyczyną choroby Addisona, a autoprzeciwciała przeciwko specyficznemu dla nadnerczy enzymowi steroidowemu 21-hydroksylazie są ważnymi markerami autoimmunizacji nadnerczy. Tak może być w przypadku, gdy choroba przedstawia się jako choroba Addisona lub jako część autoimmunologicznych zespołów wielogruczołowych (APS) typu I lub typu II.
W zestawie 21-OH Ab ELISA, 21-OH Ab w surowicach pacjentów, kalibratorów i kontroli jest dopuszczony do interakcji z 21-OH pokrytym na studzienkach płytki ELISA. Po 16 – 20 godzinnej inkubacji, próbki są odrzucane, pozostawiając 21-OH Ab związane z 21-OH opłaszczonym na studzienkach. 21-OH-Biotyna jest dodawana w drugim etapie inkubacji, gdzie, dzięki zdolności 21-OH Ab do działania dwuwartościowego, tworzy się mostek pomiędzy 21-OH unieruchomionym na płytce a 21-OH-Biotyną. Ilość związanej 21-OH-Biotyny jest następnie oznaczana w trzecim etapie inkubacji obejmującym dodanie peroksydazy streptawidynowej (SA-POD), która wiąże się specyficznie z Biotyną. Nadmiar niezwiązanej SA-POD jest następnie wypłukiwany, a dodanie substratu peroksydazy – 3,3′,5,5′-tetrametylobenzydyny (TMB) powoduje powstanie niebieskiego zabarwienia. Reakcja ta jest zatrzymywana przez dodanie roztworu zatrzymującego, co powoduje, że zawartość studzienki zmienia kolor na żółty. Absorbancja żółtej mieszaniny reakcyjnej przy 450nm i 405nm jest następnie odczytywana przy użyciu czytnika płytek ELISA. Wyższa absorbancja wskazuje na obecność 21-OH Ab w badanej próbce. Odczyt przy 405nm pozwala na ilościowe oznaczenie wysokich absorbancji. Zaleca się, aby wartości poniżej 1 U/ml były mierzone przy 450nm. Jeśli możliwy jest odczyt tylko przy jednej długości fali, można użyć 405nm. Przedział pomiarowy wynosi 0,3 – 100 U/ml (jednostki arbitralne).
.