Stymulacja receptorów 5-HT2 u ssaków przez agonistów powoduje szkodliwe efekty neurologiczne, psychologiczne i krążeniowe. Antagoniści 5-HT2 blokują wywołane efekty, ale sami nie powodują żadnych widocznych efektów behawioralnych, neurologicznych lub subiektywnych. Jednakże antagoniści 5-HT2 zwiększają ilość snu wolnofalowego i wykazują działanie terapeutyczne w przypadku zaburzeń krążenia, dystymii i objawów negatywnych w schizofrenii. Przewlekłe leczenie gryzoni różnymi antagonistami 5-HT2 powodowało anomalie w desensytyzacji i regulacji receptora 5-HT2. W niniejszej pracy badaliśmy regulację receptora 5-HT2 in vivo i in vitro poprzez leczenie agonistami i antagonistami. Leczenie szczurów agonistą 5-HT2, 1-(2,5-dimetoksy-4-metylofenylo)-2-aminopropanem (DOM) (2,5 mg/kg s.c., co 8 h), szybko powodowało desensytyzację odpowiedzi na drgawki głowy (-20% i -80% po 2 i 4 iniekcjach) oraz zmniejszenie liczby receptorów 5-HT2 w korze czołowej, znakowanych ketanseryną (-24% i -41%, 24 h po 2 i 4 iniekcjach). Resynteza/degradacja receptorów wykazywała okresy półtrwania od 5 dni początkowo do 3 dni w późniejszym okresie wolnym od leku. Podanie antagonisty – ketanseryny (2,5 mg/kg, s.c., co 8 h) 15 min przed agonistą antagonizowało ostry efekt behawioralny, ale nie zapobiegało downregulacji receptora 5-HT2 po 4 zabiegach. Natomiast sama ketanseryna podana 4-krotnie powodowała zmniejszenie wartości Bmax wiązania ketanseryny o 19%, a podana 10-krotnie powodowała zmniejszenie wartości Bmax o 28% i 31% wiązania ketanseryny i DOB w korze czołowej. Podobnie zmniejszeniu ulegały receptory 5-HT2 znakowane przez antagonistę i agonistę ligandu. W komórkach mięśni gładkich naczyń krwionośnych, hodowanych przed leczeniem przez co najmniej 24 h w środowisku wolnym od serotoniny, indukowane przez receptor 5-HT2 tworzenie fosforanu inozytolu było szybko desensybilizowane przez agonistów: -20% po 15 min i -80% po 1 h inkubacji komórek z 10(-5) M 5-HT lub DOM. Po 2 h i 24 h leczenia następowała resensytyzacja z czasami połowicznego rozpadu wynoszącymi odpowiednio 5 h i 12 h. Wstępne traktowanie komórek przez 15 min lub 24 h 10(-7) M antagonistów – setoperonu lub ketanseryny, a następnie dokładne płukanie, powodowało zmniejszenie indukowanego przez 5-HT tworzenia fosforanu inozytolu o około 50% w przypadku setoperonu i o 30% w przypadku ketanseryny. Efekty 15-minutowego i 24-godzinnego wstępnego traktowania lekami były podobne.(ABSTRACT TRUNCATED AT 400 WORDS)