Rozwój układu moczowo-płciowego u człowieka jest procesem złożonym; w konsekwencji anomalie nerek należą do najczęstszych wad wrodzonych. Płodowe drogi moczowe można uwidocznić ultrasonograficznie od 11 tygodnia, co pozwala na rozpoznanie megacystis w 11-14 tygodniu, co uzasadnia kompleksową ocenę ryzyka związanego z ewentualną aneuploidią chromosomalną lub uropatią obturacyjną. Skanowanie anomalii w połowie trymestru pozwala na wykrycie większości anomalii nerkowych z większą czułością. Obustronna agenezja nerek może być potwierdzona ultrasonograficznie, z pustymi dołami nerkowymi i brakiem wypełnienia pęcherza moczowego, wraz z ciężką oligohydramnios lub anhydramnios. Nerki dysplastyczne są rozpoznawane jako duże, hiperechogeniczne, z lub bez przestrzeni torbielowatych, które występują w obrębie kory nerek. Obecność poszerzonych moczowodów bez ewidentnego poszerzenia układu zbiorczego wymaga dokładnego badania górnych dróg moczowych w celu wykluczenia układu podwójnego nerek. Sonograficznie można również zróżnicować typ niemowlęcy i typ dorosły wielotorbielowatych chorób nerek, które są zwykle zaburzeniami jednogenowymi. Poszerzenie górnych dróg moczowych jest jedną z najczęstszych nieprawidłowości rozpoznawanych prenatalnie. Spowodowane jest zwykle przejściowym upośledzeniem przepływu moczu na poziomie połączenia miedniczkowo-moczowodowego i połączenia pęcherzowo-moczowodowego, które w większości przypadków ulega poprawie wraz z upływem czasu. Niedrożność dolnych dróg moczowych u płodu spowodowana jest głównie zastawkami cewki tylnej i atrezją cewki moczowej. Grube ściany pęcherza moczowego i poszerzona cewka tylna (objaw dziurki od klucza) sugerują obecność zastawek cewki tylnej. Badanie ultrasonograficzne w okresie prenatalnym nie może być wykorzystane do oceny funkcji nerek. Objętość płynu i echogeniczność miąższu nerkowego mogą być jednak wykorzystane jako wskazówka do pośredniej oceny podstawowej rezerwy nerkowej. Anomalie dróg nerkowych mogą występować pojedynczo, ale mogą też być związane z innymi wadami wrodzonymi. Dlatego konieczne jest dokładne zbadanie pozostałych układów w celu wykluczenia ewentualnych zaburzeń genetycznych.