Jesteśmy na progu nowej ery szkolenia w zakresie komunikacji. W przeszłości wahadło osiągało obie skrajności. Na jednym biegunie znajdują się techniczne prezentacje wykładowe, których celem jest przekazanie informacji bez możliwości uczenia się przez doświadczenie. Na drugim biegunie znajdują się gry zręcznościowe, które interesują i angażują jednostki, ale niekoniecznie rozwijają je intelektualnie. Na drugim biegunie znajdują się gry zręcznościowe, które interesują i angażują jednostki, ale niekoniecznie poszerzają je intelektualnie. Jest to dynamiczne doświadczenie edukacyjne, które z samej swojej natury jest inspirujące i kształcące. Prawdziwe doświadczenia życiowe nie są po prostu opisywane i omawiane, są one co najmniej symulowane, a w najlepszym przypadku stanowią podstawę nauki.
Ten trening komunikacyjny sięga znacznie głębiej niż tylko dostarczanie narzędzi i technik dla poprawy wydajności. Pozwala on jednostkom odkryć ich głębsze motywacje i stwarza możliwości transformacji podejścia. Poprzez zaangażowanie w proces aktywnego uczenia się, uczestnicy powinni nabrać mocy i inspiracji, nie czując się przy tym manipulowani. Przekonają się, jak ważne jest przedkładanie zasad nad techniki i rozwijanie autentycznych, praktycznych umiejętności komunikacyjnych, zamiast polegania na nieszczerych formułach. Zapewnione jest środowisko, w którym uczestnicy mogą doświadczać i eksperymentować z różnymi reakcjami na dane sytuacje. Uczestnicy mogą zbadać charakter swoich reakcji i rozważyć konsekwencje swoich działań. Doświadczalne uczenie się zapewnia, że to, czego się nauczyli, jest trwałe i odpowiednio włączone w codzienne życie.
Na poziomie osobistym, program ten jest holistyczny, dążąc do równowagi pomiędzy różnymi obszarami, które wpływają na interakcję i komunikację. Brak równowagi w życiu człowieka może prowadzić do nieefektywności i słabej wydajności we wszystkich obszarach, więc pomaganie jednostkom w znalezieniu równowagi zachęca je do osiągnięcia pełnego potencjału. Ważne jest, aby znaleźć równowagę między wewnętrznym „ja” a zewnętrzną osobowością. Sposoby, w jakie myślimy, czujemy i wierzymy mają wzajemny związek ze sposobami, w jakie wchodzimy w interakcje z innymi. Można pomóc jednostkom odnaleźć tę równowagę.
Sposoby myślenia: Myślenie w sposób jasny i efektywny, podejmowanie decyzji, rozwiązywanie problemów, wyznaczanie realistycznych celów. Kiedy potrafimy zmienić sposoby myślenia, doceniamy to, jak możemy zmienić sposoby działania.
Sposoby, w jakie się czujemy: Nauka rozumienia i radzenia sobie z emocjami (szczególnie strachem, gniewem), rozwijanie cierpliwości i pewności siebie, doświadczanie poczucia sprawczości. Kontrola nad tym, jak się czujemy, pozwala nam kontrolować nasze działania.
Sposoby, w które wierzymy: Rozważanie postaw i wartości, rozwijanie jasnych etycznych podstaw działania. Znajomość sposobów, w które wierzymy, może dać nam zasady, które przenikną nasze działania i zapewnią nam integralność podczas działania i interakcji.
Sposoby, w jakie wchodzimy w interakcje z innymi: Rozpoznawanie zachowań i wzorców komunikacyjnych, efektywna praca z innymi (współpraca, praca w zespole, radzenie sobie z konfliktem, przewodzenie i kierowanie innymi). Doceniając sposoby interakcji z innymi, możemy być świadomi wzajemnej natury naszych własnych działań.
Wymiar fizyczny jest zarówno środkiem uczenia się, jak i beneficjentem procesu uczenia się. Uczestnicy będą czuli się fizycznie wyzwani, a z kolei odkryją energię i entuzjazm niezbędne do pozytywnego działania.
.