A 67-letni mężczyzna z wyciszoną chorobą wieńcową i leczonym nadciśnieniem skurczowym (patrz ryc. 1). Dominujący rytm zatokowy z ektopowymi pobudzeniami przedsionkowymi (AEB), nie zawsze przedwczesnymi, zaznaczonymi przez nieprawidłowe fale P w pobudzeniach nr 2, 4, 6, 8, 10 i 11. Pojedynczy „pasek rytmu” w odprowadzeniu V1 nie wykazuje odpowiednich zmian załamka P (z wyjątkiem pobudzenia 11), ale P V1 zmienia się wyraźnie w ostatnich dwóch pobudzeniach, które prawdopodobnie są pochodzenia zatokowego (P w V6 wygląda jak P w odprowadzeniu I). Blok międzyprzedsionkowy (IAB: szerokie, dwudzielne fale P) w odprowadzeniach I, L i V4-V6) odpowiada sile końcowej P (Ptf), wskazującej na powiększenie lewego przedsionka w V1 i V2: dwufazowy (+-) P z końcową ujemnością (obszar -) równą lub większą niż jeden milimetr kwadratowy. P-pulmonale w odprowadzeniu II (jednoszczytowe P, wysokość ponad 2,5 mm) odzwierciedlone w odprowadzeniu III, ale niejako utracone w pobudzeniu 2 aVF, co nasuwa pytanie o ektopowość tego pobudzenia (podobnie jak poprzedzających je i następujących po nim załamków P), gdyż ostatnie P w aVF (tam, gdzie łączy się z odprowadzeniem V3) jest P-pulmonale. Występuje również odchylenie osi QRS w lewo (do -30 stopni) oraz przerost lewej komory (LVH) według dwóch zestawów kryteriów napięciowych: Cornell (S V3 + R aVL powyżej 28 mm) i Sokolov-Lyon (R V6 + S V1 powyżej 35 mm) z odkształceniami (asymetrycznie odwrócone fale T) w odprowadzeniach z dominującymi (tu czystymi) falami R. Prawidłowe przegrodowe fale q (sq), których czasami brakuje w przeroście lewej komory (LVH), są widoczne w odprowadzeniach I i V6, czyli w ich zwyczajowych lokalizacjach.
.