(Learn how and when to remove this template message)
Abaia to ogromny, magiczny węgorz w mitologii melanezyjskiej.
Według mitologii melanezyjskiej Abaia to rodzaj dużego węgorza, który zamieszkuje dno słodkowodnych jezior na wyspach Fidżi, Salomona i Vanuatu. Mówi się, że Abaia uważa wszystkie stworzenia w jeziorze za swoje dzieci i chroni je zaciekle przed każdym, kto mógłby je skrzywdzić lub zakłócić ich spokój. Mówi się, że ci, którzy są na tyle głupi, aby spróbować złapać ryby z jeziora zawierającego Abaia są natychmiast przytłoczeni przez dużą falę spowodowaną uderzeniem potężnego ogona Abaia.
Inna wersja legendy stwierdza, że jeśli ktoś miałby skrzywdzić stworzenie żyjące w domu Abaia, Abaia spowodowałaby wielką burzę deszczową zalewającą ziemię i topiącą tych, którzy spowodowali szkodę. Jeden z przykładów tej zdolności jest zilustrowany w następującej historii:
Jednego dnia pewien człowiek odkrył jezioro, w którym było wiele ryb, a na dnie jeziora żył magiczny węgorz, lecz człowiek ten nie wiedział o tym. Złapał wiele ryb i wrócił następnego dnia z ludźmi ze swojej wioski, którym opowiedział o swoim odkryciu, a oni również odnieśli wielki sukces, podczas gdy jedna kobieta nawet złapała wielkiego węgorza, Abaia, który mieszkał w głębi jeziora, choć on jej uciekł.Abaja rozgniewał się, że jego ryby zostały złowione i że on sam został schwytany, więc sprawił, że tej nocy spadł wielki deszcz i wody jeziora również się podniosły, a wszyscy ludzie utonęli z wyjątkiem starej kobiety, która nie jadła ryb i uratowała się na drzewie.
Chociaż wydawałoby się, że magiczne moce Abaia są produktem ubocznym ludzkiej wyobraźni i jej strachu przed nieznanym, zasugerowano, że legenda Abaia mogła wywodzić się ze spotkań z rzeczywistym nieodkrytym gatunkiem olbrzymiego węgorza żyjącego na dnie tych odległych jezior.