Jako kaznodzieja w meczecie 'Ain al-Hayat potępiał warunki społeczne w Egipcie i tłumienie Ruchu Islamskiego. To nie powstrzymało go od wyraźnego duchowego podejścia do życia, coś, co jego przemówienia odzwierciedlają. Był dysydentem w czasach reżimu Nassera, odmawiając sankcjonowania rządowej egzekucji Sayyida Qutba lub stwierdzenia zgodności między islamem a socjalizmem. Był bojkotowany przez oficjalne media w czasie reżimu Anwara Sadata (1970-1981), ale kasety magnetofonowe z jego kazaniami były szeroko rozpowszechniane w całym Egipcie i świecie arabskim. Kishk miał poglądy polityczne przeciwne nowoczesnemu państwu biurokratycznemu i podkreślał osobistą i prywatną pobożność w swoich przemówieniach.
Prawo małżeńskieEdit
Kishk zaatakował egipskich sekularystów za „zniesienie” „statutu osobistego” (al-ahwal al-shakhsiyya). Odnosiło się to do uchwalenia ustawy (44/1979) o stosunkach małżeńskich, która zobowiązywała mężczyzn do informowania swoich żon, jeśli poślubili inną kobietę. „Zgodnie z nowym prawem, jeśli pierwsza żona sprzeciwiła się, mogła natychmiast uzyskać rozwód i zachowałaby prawo do mieszkania w domu męża do czasu, aż ich dzieci osiągną wiek dojrzały. Prawo to zostało opracowane przez biuro Ministerstwa Spraw Społecznych i komisję uczonych Al-Azhar i wzbudziło wściekłość” Kishka i innych szejków, którzy uważali, że jest ono „sprzeczne z szari’a”.
Większy dżihadEdit
Według Kishka, większy dżihad jest ciągłą walką mającą na celu ujarzmienie własnej natury i dostosowanie się do standardów moralnych Allaha. Jest to podstawa osobistego rozwoju moralnego, tworzenia pobożnego i filantropijnego aktywizmu, promowania sprawiedliwości i dobrobytu w społeczeństwie, a także walki z ignorancją, niesprawiedliwością i uciskiem. W wyniku tego większego dżihadu, mówi Kishk, islam „uzdrawia te społeczeństwa, które podążają za jego wskazówkami i są zbudowane na sumieniach, które zostały przebudzone i sercach, które zostały oświetlone światłem wiary.”
Naguib MahfouzEdit
Kishk napisał „Our Response to Children of the Alley”, atakując kontrowersyjną powieść egipskiego autora Naguiba Mahfouza za „pogwałcenie świętej wiary muzułmanów” i „wypieranie monoteizmu przez komunizm i naukowy materializm”.Mahfouz zdobył literacką Nagrodę Nobla w 1988 r. (jedyny Arab, który kiedykolwiek otrzymał tę nagrodę), ale był powszechnie potępiany przez wielu kaznodziejów odrodzenia (takich jak Omar Abdul-Rahman), za jedno z jego „najbardziej znanych dzieł”, (Dzieci Gebelawi).
.