Podwyższone ciśnienie wewnątrzbrzuszne (IAP) wywiera wpływ nie tylko na narządy wewnątrzbrzuszne, ale również na narządy odległe od przedziału brzusznego. Interakcja między jamą brzuszną a klatką piersiową w przebiegu nadciśnienia śródbrzusznego (IAH) lub zespołu przedziału brzusznego (ACS) zaburza czynność płuc, układu krążenia i mózgu. Zgodnie z najnowszymi wytycznymi, IAH definiuje się jako IAP powyżej 12 mmHg, a ACS jako IAP powyżej 20 mmHg z jedną lub kilkoma nowymi niewydolnościami narządowymi. W tym przeglądzie omówimy najpierw wpływ podwyższonego IAP na dynamikę płuc i jego znaczenie dla interpretacji ciśnienia w drogach oddechowych oraz dostosowania ustawień respiratora. Następnie omówimy interakcję między przenoszeniem ciśnienia w jamie brzusznej i klatki piersiowej a globalną hemodynamiką, której znajomość jest niezbędna do prawidłowej oceny obciążenia wstępnego serca i optymalizacji płynoterapii w warunkach IAH/ACS. Następnie omówione zostaną zależności między zwiększonym IAP, zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym (ICP) i zmniejszonym mózgowym ciśnieniem perfuzyjnym (CPP). Na koniec omówimy wywołane przez respirator zmiany ciśnienia w klatce piersiowej i ich przenoszenie do przedziału brzusznego.