Artykuł II Konstytucji Filipin z 1987 r. mówi po części: „Sekcja 12. Państwo uznaje świętość życia rodzinnego i będzie chronić i wzmacniać rodzinę jako podstawową, autonomiczną instytucję społeczną. Będzie w równym stopniu chronić życie matki i życie nienarodzonego od poczęcia.”
Czyn ten jest karalny przez prawo filipińskie. Artykuły 256, 258 i 259 Zrewidowanego Kodeksu Karnego Filipin przewidują karę więzienia dla kobiet, które poddają się aborcji, jak również dla każdej osoby, która pomaga w procedurze. Artykuł 258 nakłada ponadto wyższy wymiar kary więzienia na kobietę lub jej rodziców, jeśli aborcja została dokonana „w celu ukrycia hańby”.
Na Filipinach nie ma prawa, które wyraźnie zezwala na aborcję w celu ratowania życia kobiety, a ogólne przepisy, które penalizują aborcję, nie określają, czy życie kobiety jest zagrożone. Można argumentować, że aborcja w celu ratowania życia matki mogłaby zostać zakwalifikowana jako okoliczność usprawiedliwiająca (przymus w przeciwieństwie do samoobrony), która nie podlegałaby ściganiu na mocy Zrewidowanego Kodeksu Karnego. Jednak kwestia ta nie została jeszcze rozstrzygnięta przez filipiński Sąd Najwyższy.
Propozycje liberalizacji filipińskich przepisów aborcyjnych spotkały się ze sprzeciwem Kościoła katolickiego, a jego opozycja ma znaczne wpływy w tym przeważnie katolickim kraju. Jednakże konstytucyjność ograniczeń aborcyjnych nie została jeszcze zakwestionowana przed filipińskim Sądem Najwyższym.
Przepis konstytucyjny mówiący, że „w równym stopniu chroni życie matki i życie nienarodzonego od poczęcia” został opracowany przez Komisję Konstytucyjną, która przygotowała projekt karty z zamiarem zapewnienia konstytucyjnej ochrony zakazu aborcji, chociaż uchwalenie bardziej ostatecznego przepisu sankcjonującego zakaz nie powiodło się. Przepis ten jest wymieniony wśród kilku polityk państwowych, które są ogólnie uważane w prawie za niewykonalne, jeśli nie ma przepisów wykonawczych. Konstytucja z 1987 r. zawiera również kilka innych przepisów wymieniających różne polityki państwa. To, czy postanowienia te mogą same w sobie być źródłem praw egzekwowalnych bez ustawodawstwa wykonawczego, było przedmiotem poważnej debaty w sferze prawnej i w Sądzie Najwyższym.
Analiza przeprowadzona przez Wydział Ludności Departamentu Spraw Gospodarczych i Społecznych ONZ wykazała, że chociaż Zrewidowany Kodeks Karny nie wymienia konkretnych wyjątków od ogólnego zakazu aborcji, zgodnie z ogólnymi zasadami prawa karnego dotyczącymi konieczności, określonymi w artykule 11(4) Kodeksu, aborcja może być legalnie przeprowadzona w celu ratowania życia ciężarnej kobiety.