Abstract
State sovereignty is often thought to be and seen as absolute, unlimited. Jednakże, nie ma czegoś takiego jak absolutna suwerenność państwa. W istocie, absolutna lub nieograniczona suwerenność jest niemożliwa, ponieważ każda suwerenność jest z konieczności obwarowana warunkami możliwości. Niniejszy artykuł składa się z dwóch głównych części. Po pierwsze, aby wyraźniej pokazać, w jaki sposób suwerenność jest ograniczona, wprowadza się dwa rodzaje agentów: a) jednostki; oraz b) państwa. Celem jest pokazanie, w jaki sposób różnego rodzaju ograniczenia działają w odniesieniu do jednostek i państw, nie umniejszając ich suwerenności. Po drugie, artykuł wskazuje konkretnych teoretyków lub korpusy literatury, które uznają suwerenność za absolutną i przedstawia krótki przegląd kilku głównych myślicieli, którzy uważają suwerenność za ograniczoną w epoce nowożytnej, która podążyła za teoriami Bodina i Hobbesa. Implikacje rozumienia suwerenności państwowej jako ograniczonej, a nie absolutnej, są wielorakie, zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie. Główną bezpośrednią konsekwencją jest to, że suwerenne państwa mogą współpracować ze sobą, ograniczać swoją suwerenność i nadal być uważane za suwerenne.