ABT-737 jest lekiem o małej cząsteczce, który hamuje Bcl-2 i Bcl-xL, dwóch członków rodziny Bcl-2 ewolucyjnie konserwowanych białek, które mają wspólne domeny homologii Bcl-2 (BH). Po raz pierwszy opracowany jako potencjalna chemioterapia przeciwnowotworowa, został następnie zidentyfikowany jako senolityk (lek, który selektywnie indukuje śmierć komórek w komórkach starzejących się).
Nazwy | |
---|---|
Nazwa IUPAC
4-{4–1-piperazinyl}-N-amino}-3-nitrofenylo)sulfonylo]benzamid
|
|
Identyfikatory | |
|
|
Model 3D (JSmol)
|
|
ChemSpider | |
PubChem CID
|
|
UNII |
|
CompTox Dashboard (EPA)
|
|
|
|
|
|
Właściwości | |
C42H45ClN6O5S2 | |
Masa molowa | 813.43 g-mol-1 |
Jeśli nie zaznaczono inaczej, dane podano dla materiałów w stanie standardowym (w temperaturze 25 °C , 100 kPa).
|
|
Infobox references | |
Rodzina Bcl-2 jest najbardziej godna uwagi ze względu na regulację apoptozy, formy programowanej śmierci komórki, w mitochondrium; Bcl-2 i Bcl-xL są białkami antyapoptotycznymi. Ponieważ wiele nowotworów ma mutacje w tych genach, które pozwalają im przetrwać, w latach 90. naukowcy rozpoczęli prace nad stworzeniem leków, które hamowałyby ten szlak. ABT-737 był jednym z pierwszych z serii leków opracowanych przez Abbott Laboratories (obecnie Abbvie) w celu zahamowania tego szlaku, w oparciu o rozwiązanie trójwymiarowej struktury Bcl-xL i badania z wykorzystaniem magnetycznego rezonansu jądrowego (NMR) w roztworze o wysokim polu magnetycznym, które ujawniły, w jaki sposób domeny BH tych białek oddziałują z ich celami.
ABT-737 był lepszy od poprzednich inhibitorów BCL-2, biorąc pod uwagę jego wyższe powinowactwo do Bcl-2, Bcl-xL i Bcl-w. Badania in vitro wykazały, że komórki pierwotne pochodzące od pacjentów z nowotworami złośliwymi z komórek B są wrażliwe na ABT-737. W modelach zwierzęcych lek ten poprawił przeżywalność, spowodował regresję guza i wyleczył wysoki odsetek myszy. W badaniach przedklinicznych wykorzystujących ksenografty pacjentów, lek ABT-737 wykazał skuteczność w leczeniu chłoniaków i innych nowotworów krwi.
Niestety lek ABT-737 nie jest biodostępny po podaniu doustnym, co doprowadziło do opracowania navitoklaksu (ABT-263) jako doustnie dostępnej pochodnej o podobnej aktywności na liniach komórkowych drobnokomórkowego raka płuc (SCLC). Navitoclax wszedł do badań klinicznych i okazał się obiecujący w nowotworach hematologicznych, ale został wstrzymany, gdy okazało się, że powoduje małopłytkowość (poważna utrata płytek krwi), która, jak odkryto, jest spowodowana wymaganiem płytek krwi dla Bcl-xL w celu przeżycia.
Następnie zgłoszono, że ABT-737 specyficznie indukuje apoptozę w komórkach starzejących się in vitro i w modelach mysich.
.