ACE inhibitor
Inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę. Każdy z rodziny leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego i zmniejszaniu śmiertelności i zachorowalności związanej z zastoinową niewydolnością serca (CHF).
Przykłady
Bepridil, kaptopril, enalapril, lisionopril, losartan, chinapril, ramipril.
Wyniki działania inhibitorówACE w chorobach serca
Działanie kardioprotekcyjne
– Przywraca równowagę między zaopatrzeniem mięśnia sercowego w tlen a zapotrzebowaniem na ten tlen;
– Zmniejsza obciążenie wstępne i następcze lewej komory;
– Zmniejsza masę lewej komory;
– Zmniejsza stymulację współczulną.
Skutki naczynioprotekcyjne
– Działanie antyproliferacyjne i antymigracyjne na komórki mięśni gładkich i komórki zapalne;
– Działanie przeciwpłytkowe;
– Poprawa podatności i napięcia tętnic;
– Poprawa i/lub przywrócenie funkcji śródbłonka;
– Działanie przeciwnadciśnieniowe;
– Możliwe działanie przeciwmiażdżycowe.
Pros
ACEI mają działanie kardioprotekcyjne i naczynioprotekcyjne; działanie kardioprotekcyjne obejmuje poprawę hemodynamiki i stabilności elektrycznej, zmniejszenie aktywności współczulnego układu nerwowego (SNS) i zmniejszenie masy lewej komory; korzyści naczynioprotekcyjne obejmują poprawę funkcji śródbłonka, podatności i napięcia naczyń oraz bezpośrednie działanie antyproliferacyjne i przeciwpłytkowe. ACEI stymulują również syntezę prostaglandyn (PG), zmniejszają rozmiar zawału serca, a także ograniczają uszkodzenie reperfuzyjne i złożone komorowe zaburzenia rytmu serca.
ACEI są lekami z wyboru w CHF z dysfunkcją skurczową; są to leki rozszerzające naczynia, które zmniejszają obciążenie wstępne i następcze. Wywołane przez ACEI zmniejszenie stężenia angiotensyny II hamuje uwalnianie aldosteronu, co z kolei zmniejsza retencję sodu i wody, a to z kolei zmniejsza obciążenie wstępne; ACEI poprawiają hemodynamikę CHF poprzez zmniejszenie ciśnienia w prawym przedsionku, ciśnienia zaklinowania w kapilarach płucnych, ciśnienia tętniczego, a także płucnego i systemowego oporu naczyniowego; ACEI zwiększają wskaźnik sercowy i wskaźnik rozkurczu lewej komory oraz zmniejszają objętość końcoworozkurczową prawej komory, zwiększając w ten sposób rzut serca, przy jednoczesnym zmniejszeniu obciążenia serca i zużycia O2 przez mięsień sercowy.