Purpose: Naszym celem było znalezienie najlepszego predyktora późnej rezydualnej dysplazji panewki w rozwojowej dysplazji stawu biodrowego (DDH) po zamkniętej redukcji (CR) oraz omówienie wskazań do wtórnej operacji.
Metody: Dokonaliśmy retrospektywnego przeglądu dokumentacji 89 pacjentów z DDH (średni wiek 16,1 ± 4,6 miesiąca; 99 bioder), którzy byli leczeni metodą CR. Biodra podzielono na trzy grupy w zależności od wyniku końcowego: zadowalający, niezadowalający i operacja. Porównano zmiany wskaźnika panewkowego (AI), kąta środkowo-krawędziowego Wiberga (CEA), wskaźnika Reimera (RI) i rozbieżności odległość środek-głowa (CHDD) w czasie pomiędzy grupami. Moc predyktorów dla późnej rezydualnej dysplazji panewki AI, CEA, RI i CHDD w różnych punktach czasowych analizowano za pomocą analizy regresji logistycznej. Analiza krzywej ROC (Receiver Operating Characteristics) posłużyła do określenia wartości odcięcia i odpowiadających im czułości, swoistości i dokładności diagnostycznej dla tych parametrów.
Wyniki: Zarówno AI, jak i CEA uległy poprawie we wszystkich grupach chorych po CR. W grupie zadowalającej AI zmniejszała się stopniowo do 7-8 lat, a CEA zwiększała się do 9-10 lat (P < 0,05). W grupie niezadowalającej, AI i CEA przestały się poprawiać odpowiednio trzy i dwa lata po CR (P < 0,05). CEA i RI były istotnie lepsze w grupie zadowalającej w porównaniu z grupą niezadowalającą we wszystkich punktach czasowych (P < 0,05). Po CR zarówno RI, jak i CHDD pozostawały stabilne w czasie we wszystkich grupach. Ostateczny wynik po CR można było przewidzieć na podstawie AI, CEA i RI we wszystkich punktach czasowych (P < 0,01). Wartości graniczne AI, CEA i RI wynosiły odpowiednio 28,4°, 13,9° i 34,5% w ciągu jednego roku oraz odpowiednio 25°, 20° i 27% w ciągu dwóch do czterech lat po CR. W sumie 80-88% bioder miało niezadowalający wynik, jeśli AI > 28,4° i >25 odpowiednio po roku i po dwóch do czterech latach od CR. Jednakże, jeśli CEA była mniejsza lub RI była większa od wartości odcięcia w każdym punkcie czasowym, tylko 40-60% bioder miało niezadowalający wynik. Średnia czułość (0,889), swoistość (0,933) i dokładność diagnostyczna (92,1%) AI w przewidywaniu niezadowalającego wyniku były istotnie lepsze w porównaniu z CEA (0,731; 0,904; 78,2%) i RI (0,8; 0,655; 70,8%) (P < 0,05).
Wnioski: Zadowalające i niesatysfakcjonujące biodra wykazują różne wzorce rozwoju panewki po redukcji. AI, CEA i RI są predyktorami ostatecznych wyników radiograficznych w DDH leczonych metodą CR, chociaż AI wykazała najlepsze wyniki. AI ulega poprawie do 7 lat po CR w biodrach z zadowalającym wynikiem, natomiast przestaje się poprawiać 3-4 lata po CR w biodrach z niezadowalającym wynikiem. Wyniki badań wskazują, że operacja jest wskazana, jeśli AI >28° po 1 roku od CR lub AI >25° po 2-4 latach od CR. CEA i RI powinny być stosowane jako wskaźnik pomocniczy w selekcji chorych wymagających leczenia operacyjnego.