750 mg na dobę acetazolamidu w zapobieganiu ostrej chorobie górskiej (AMS), zgodnie z zaleceniami metaanalizy opublikowanej w 2000 roku w British Medical Journal, może być nadmierne i budzi kontrowersje. Aby ustalić, czy skuteczność acetazolamidu w małej dawce 125 mg bd (250 mg), jak obecnie stosowane w Himalajach, jest znacząco różna od 375 mg bd (750 mg) acetazolamidu w zapobieganiu AMS, zaprojektowaliśmy prospektywne, podwójnie zaślepione, randomizowane, kontrolowane placebo badanie. Uczestnicy zostali wybrani z różnorodnej populacji (nie-Nepalczyków) trekkingowców w Namche Bazaar (3440 m) w Nepalu na trasie trekkingu Everestu, gdy wspinali się do punktów środkowych badania (4280 m/4358 m) i punktu końcowego, Lobuje (4928 m), gdzie zbierano dane. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do otrzymywania 375 mg bd acetazolamidu (82 uczestników), 125 mg bd acetazolamidu (74 uczestników) lub placebo (66 uczestników), począwszy od 3440 m przez okres do 6 dni, gdy wspinali się na 4928 m. Wyniki wykazały, że złożona częstość występowania AMS dla 125 mg bd była podobna do częstości występowania dla 375 mg bd (24% vs. 21%, 95% przedział ufności, -12,6%, 19,8%), w przeciwieństwie do znacznie większej częstości występowania AMS (51%) obserwowanej w grupie placebo (95% przedział ufności dla różnic: 8%, 46%; 12%, 49% odpowiednio dla niskich i wysokich wartości porównawczych). Obie dawki acetazolamidu w równym stopniu poprawiały utlenowanie (82,9% dla dawki 250 mg na dobę i 82,8% dla dawki 750 mg na dobę), podczas gdy saturacja w punkcie końcowym placebo była istotnie mniejsza i wynosiła 80,7% (95% przedział ufności dla różnic: 0,5%, 3,9% i 0,4%, 3,7% odpowiednio dla niskich i wysokich wartości porównawczych). Stwierdzono również większą parestezję w grupie 375 mg bd (p < 0,02). Wnioskujemy, że 125 mg bd acetazolamidu nie różni się istotnie od 375 mg bd w zapobieganiu AMS; 125 mg bd powinno być uważane za preferowaną dawkę, gdy jest wskazana dla osób wspinających się na wysokości powyżej 2500 m.
.