Achaean, grecki Achaios, którykolwiek ze starożytnych Greków, zidentyfikowany w Homerze, wraz z Danaoi i Argeioi, jako Grecy, którzy oblegali Troję. Ich obszar opisany przez Homera – kontynent i zachodnie wyspy Grecji, Kreta, Rodos i przyległe wyspy, z wyjątkiem Cyklad – to dokładnie ten sam obszar, który był objęty działalnością Mykeńczyków w XIV-XVIII w. p.n.e., jak wykazała archeologia. Na podstawie tego i innych dowodów niektóre autorytety utożsamiły Achajów z Mykeńczykami. Inne dowody sugerują, że Achajowie nie wkroczyli do Grecji aż do tzw. najazdów doryckich w XII w. p.n.e. Wydaje się co najmniej możliwe, że Achajscy wodzowie Homera, z ich krótkimi genealogiami i sławą przenikania do królestwa mykeńskiego poprzez służbę wojskową i małżeństwa dynastyczne, sprawowali władzę w świecie mykeńskim tylko przez kilka pokoleń w jego ostatniej, wojowniczej i półbarbarzyńskiej fazie, dopóki nie zastąpili ich Dorowie, ich stosunkowo bliscy krewni. Achaeans z północnego Peloponezu w czasach historycznych byli uważani przez Herodota za potomków tych wcześniejszych Achaeans. Nazwa Ahhiyawā, występująca w dokumentach hetyckich z XIV i XIII wieku p.n.e., jest czasami utożsamiana z Achajami, ale jest to kwestionowane.