Hyperacidophilic to te stworzenia, które zamieszkują naturalne miejsca, takie jak podwodne szczeliny wulkaniczne, gorące źródła i inne miejsca, zwykle wilgotne i bardzo kwaśne, gdzie pH jest ekstremalnie niskie (zwykle poniżej pH 2.0).
ArchaeaEdit
Są to ekstremofile, powszechnie termofile (thermoacidophiles). Najbardziej skrajnym znanym przypadkiem jest Picrophilus oshimae, Thermoplasmata, o optimum pH wynoszącym 0,7, zdolny do wzrostu przy -0,06 i ginący przy wartościach pH powyżej 4,0. Mikroorganizm ten zasiedla bardzo gorące, kwaśne gleby związane z aktywnością wulkaniczną.
Niektóre klasy hiperacidofilnych archaea to:
- Sulfolobales (Gatunek: Sulfolobus)
- Thermoplasmatales (Gatunek: Thermoplasma, Ferroplasma)
Acidilobales ARMAN
Inne organizmyEdit
W mediach nadkwaśnych można znaleźć wielką różnorodność organizmów. W rzece Tinto (południowa Hiszpania), o pH pomiędzy 1,7 a 2,5, znaleziono bogaty endemizm, składający się między innymi z chemosyntetyzujących Archaea, bakterii heterotroficznych, glonów jednokomórkowych, takich jak okrzemki, protistów, grzybów, drożdży i wrotków.
Mechanizmy adaptacyjneEdit
Organizmy kwasolubne muszą przystosować się do środowiska o wysokim stężeniu protonów. W tym celu muszą zadbać o to, aby ich białka nie uległy denaturacji. Aby to osiągnąć, wszystkie syntetyzowane przez nie białka mają dużą masę cząsteczkową, dzięki czemu między aminokwasami tworzy się więcej wiązań. Sprawia to, że struktura drugorzędowa jest znacznie bardziej stabilna, przez co trudniej jest rozerwać wiązania, które trzymają ją razem i zapewniają, że białko pozostaje funkcjonalne pomimo przebywania w środowisku o wysokim stężeniu protonów. Z drugiej strony, mikroorganizmy acidofilne posiadają również szereg pomp protonowych, które są dedykowane do wydalania protonów na zewnątrz, utrzymując pH zbliżone do neutralnego wewnątrz bakterii. Jednakże, w kopalniach bogatych w kwas siarkowy znaleziono mikroorganizmy bez ściany komórkowej, a zatem bardziej narażone na te wysokie stężenia protonów bez widocznej ochrony.