Według tradycji, początki miasta sięgają Xiphonii, tajemniczego greckiego miasta, które obecnie całkowicie zniknęło. W czasach rzymskich istniało inne greckie miasto, Akis, które brało udział w wojnach punickich. W Metamorfozach Owidiusza występuje wielka miłość między Ā́cis, duchem rzeki Ā́cis, i Galateą, nimfą morską. Według mitologii, łzy Galatei po śmierci Ā́cisa dały początek rzece Ā́cis, Fiume di Jaci, przepływającej obok Acireale (starożytnego Akis lub Acium). Rzymianie nazywali miasto Acium, leżało ono na głównej drodze z Catany do Tauromenium. Rzymianie korzystali ze znajdujących się tu źródeł termalnych.
W średniowieczu miasto rozrosło się wokół zamku (obecnie część Aci Castello), znanego jako Jachium pod rządami Bizantyjczyków, jako Al-Yāj (الياج) pod rządami Arabów, a później jako Aquilia. W 1169 roku potężne trzęsienie ziemi rozproszyło ludność kontynentu, która została podzielona między liczne gminy Aci. Inny Aquilia została założona w późnym 14 wieku dalej na północ, tworząc zalążek nowoczesnego miasta. Jedyną pozostałością po średniowiecznej Aquilii Nova („Nowa Aquilia”) jest gotycko-lombardzki portal kościoła św. Antoniego (po włosku zwanego „chiesa di Sant’Antonino di Padova”).
W XVI wieku cesarz Karol V uwolnił miasto od więzów feudalnych, tworząc z niego gminę koronną. Pod koniec XVI w. miasto liczyło od 6 do 7 tys. mieszkańców. Najstarszy dokument wspominający karnawał w Acireale pochodzi z 1594 roku. Miasto rozszerzyło swoją rolę jako ośrodek handlowy (otrzymało prawo do organizowania Wolnego Rynku lub Fiera Franca) i otrzymało liczne nowe budowle.
Acireale zostało prawie zniszczone przez trzęsienie ziemi w 1693 roku, co znacznie zahamowało jego rozwój gospodarczy. Podczas Ekspedycji Tysiąca (1861), która uwolniła Sycylię od Królestwa Neapolu, Acireale było pierwszym miastem, które zbuntowało się przeciwko Burbonom. W 1941 r. zostało zbombardowane przez aliantów, co spowodowało wiele ofiar wśród ludności cywilnej.