Generalnie, jony ujemne są tworzone (atomy są jonizowane) w źródle jonów. W szczęśliwych przypadkach pozwala to już na wytłumienie niepożądanej izobary, która nie tworzy jonów ujemnych (jak 14N w przypadku pomiarów 14C). Wstępnie przyspieszone jony są zwykle rozdzielane przez pierwszy spektrometr mas typu sektor-polowy i wprowadzane do elektrostatycznego „akceleratora tandemowego”. Jest to duży akcelerator cząstek jądrowych oparty na zasadzie tandemowego akceleratora van de Graaffa, działający przy napięciu od 0,2 do wielu milionów woltów, z dwoma stopniami pracującymi w tandemie w celu przyspieszenia cząstek. W punkcie łączącym oba stopnie, jony zmieniają ładunek z ujemnego na dodatni przechodząc przez cienką warstwę materii („stripping”, gaz lub cienka folia węglowa). Cząsteczki rozpadają się w tym etapie. Całkowite wytłumienie izobar molekularnych (np. 13CH- w przypadku pomiarów 14C) jest jednym z powodów wyjątkowej czułości AMS. Dodatkowo, zderzenie odbiera jonom kilka elektronów, przekształcając je w jony naładowane dodatnio. W drugiej połowie akceleratora, teraz dodatnio naładowany jon jest przyspieszany z dala od silnie dodatniego centrum akceleratora elektrostatycznego, które wcześniej przyciągało jon ujemny. Kiedy jony opuszczają akcelerator, są dodatnio naładowane i poruszają się z prędkością kilku procent prędkości światła. W drugim etapie spektrometru mas, fragmenty z cząsteczek są oddzielone od jonów zainteresowania. Spektrometr ten może składać się z sektorów magnetycznych lub elektrycznych oraz tzw. selektorów prędkości, które wykorzystują zarówno pole elektryczne, jak i magnetyczne. Po tym etapie nie pozostaje już żadne tło, chyba że istnieje stabilna izobara (atomowa) tworząca jony ujemne (np. 36S przy pomiarze 36Cl), która nie jest w ogóle tłumiona przez opisany do tej pory układ. Dzięki wysokiej energii jonów, mogą one być rozdzielane metodami zapożyczonymi z fizyki jądrowej, takimi jak folie degraderowe i magnesy wypełnione gazem. Pojedyncze jony są ostatecznie wykrywane poprzez liczenie pojedynczych jonów (za pomocą krzemowych detektorów barier powierzchniowych, komór jonizacyjnych i/lub teleskopów time-of-flight). Dzięki wysokiej energii jonów detektory te mogą zapewnić dodatkową identyfikację izobar tła przez wyznaczenie ładunku jądrowego.
UogólnieniaEdit
Powyżej podano tylko jeden przykład. Istnieją inne sposoby osiągania AMS; jednakże wszystkie one działają w oparciu o poprawę selektywności i specyficzności masy poprzez tworzenie wysokich energii kinetycznych przed zniszczeniem cząsteczek przez stripping, a następnie zliczanie pojedynczych jonów.
.