Cel: Celem tego badania było dokonanie przeglądu bezpieczeństwa i skuteczności aripiprazolu jako monoterapii i terapii wspomagającej w leczeniu zespołu stresu pourazowego (PTSD).
Metody: Przeszukano zarówno MEDLINE (1956 do maja 2017), jak i EMBASE (1957 do maja 2017), używając terminów „aripiprazol” i „post-traumatic stress disorder”, „posttraumatic stress disorder” lub „PTSD”. Badania oceniające pierwszorzędowy punkt końcowy PTSD u pacjentów przyjmujących aripiprazol jako monoterapię lub terapię wspomagającą przeanalizowano pod kątem istotności. Do oceny włączono te, które spełniały cel tego badania: 1 badanie kontrolowane placebo; 4 badania otwarte; oraz 1 retrospektywny przegląd wykresów.
Wyniki: U pacjentów z PTSD w wywiadzie, aripiprazol spowodował znaczącą poprawę w zakresie pierwotnego wyniku, w tym Clinician-Administered PTSD Symptom Scale lub PTSD Checklist-Military scores, we wszystkich z wyjątkiem 1 analizowanego badania. Czas trwania badań wynosił od 10 do 16 tygodni. Początkowe dawki aripiprazolu wynosiły od 2 do 15 mg na dobę i mogły być miareczkowane w górę lub w dół w zakresie od 2 do 30 mg na dobę w zależności od skuteczności i tolerancji. Ogólnie rzecz biorąc, aripiprazol był dobrze tolerowany, a najczęstsze przypadki przerwania badania związane z leczeniem dotyczyły takich działań niepożądanych, jak niepokój, bezsenność, akatyzja, osłabienie, niepokój i senność.
Wnioski: Na podstawie przeglądu piśmiennictwa aripiprazol jest rozsądną opcją terapeutyczną jako monoterapia lub terapia wspomagająca u pacjentów z PTSD. Potrzebne są większe randomizowane badania kontrolowane, aby lepiej zrozumieć rolę tego atypowego leku przeciwpsychotycznego u pacjentów z PTSD.