Przeprowadzono eksperymenty z kontrolowaną szybkością chłodzenia wodnych szkieł ryolitowych w celu zbadania zależności pomiędzy pozorną temperaturą równowagi hartowanego szkła (lub końcową hartowaną specjacją molekularnego H2Om i grup OH), szybkością chłodzenia i całkowitą zawartością H2O (H2Ot). Dane eksperymentalne są wysoce powtarzalne i wewnętrznie spójne. Do przedstawienia danych użyto oryginalnych intensywności pasm. A523 i A452 (absorbancja pasm 523 i 452 mm-1 pod względem wysokości piku na mm grubości próbki) są używane jako przybliżenie dla H2Om i OH, odpowiednio. Q′A4522/A523) wykorzystuje się jako przybliżenie dla stałej równowagi reakcji. Dla danej szybkości chłodzenia, 1n Q′ i 1n są liniowo powiązane. W połączeniu z eksperymentami z hartowaniem w powietrzu i hartowaniem w wodzie, opisanymi przez Silvera et al. (1990), widoczna jest nagła zmiana nachylenia. Wyniki eksperymentalne stanowią geospeedometr do obliczania szybkości hartowania naturalnych wodorozcieńczalnych szkieł ryolitowych. Pozorna temperatura równowagi dla reakcji jest w przybliżeniu taka sama jak określona lepkością temperatura zeszklenia. Wyprowadzono przybliżone prawo szybkości reakcji.