Prezentowane badanie ma na celu zbadanie, w jakim stopniu Kwestionariusz Akceptacji i Działania (AAQ-II) jest skuteczny w rozróżnianiu między unikaniem doświadczeń/elastycznością psychologiczną z jednej strony a domniemanymi rezultatami posiadania tej cechy w kategoriach dobrostanu psychicznego z drugiej. Dokonano tego za pomocą eksploracyjnej analizy czynnikowej na zbiorze pozycji zawierających pozycje AAQ-II oraz pozycje zaprojektowane na potrzeby niniejszego badania do pomiaru dystresu i akceptacji/nieakceptacji, aby sprawdzić, jakie czynniki zostały zidentyfikowane i na którym czynniku (czynnikach) pozycje AAQ-II miały najwyższe ładunki czynnikowe. Co ciekawe, analiza wykazała, że pozycje AAQ-II są silniej powiązane z pozycjami przeznaczonymi do pomiaru dystresu niż z pozycjami przeznaczonymi do pomiaru akceptacji/nieakceptacji, przy minimalnych odniesieniach do wyników funkcjonalnych. Wyniki badania są interpretowane i dyskutowane w odniesieniu do szerokiego zastosowania AAQ zarówno w kontekście klinicznym, jak i naukowym, a także biorąc pod uwagę centralną rolę tej miary w empirycznej walidacji modelu ACT w psychopatologii i leczeniu.