Tętniak jest nieprawidłowym, miejscowym poszerzeniem (poszerzeniem) tętnicy. Najczęstszym miejscem takiego poszerzenia jest aorta brzuszna. Jest to główna tętnica łącząca serce z kończynami dolnymi i narządami jamy brzusznej, a jej poszerzenie w tym miejscu określa się mianem tętniaka aorty brzusznej (AAA). Około 4% mężczyzn w wieku powyżej 55 lat ma AAA, u kobiet występuje on rzadziej. Tętniaki o średnicy powyżej 55 mm wiążą się z wysokim ryzykiem pęknięcia, a pęknięcie wiąże się z wysokim ryzykiem zgonu. Aby zmniejszyć to ryzyko, w wielu krajach wprowadzono programy badań przesiewowych z wykorzystaniem ultrasonografii dla wybranych grup. Pacjenci z tętniakami powyżej 55 mm są następnie oceniani pod kątem planowej naprawy tętniaka. W przypadku tętniaków o wielkości 55 mm lub mniejszej obecnie stosuje się metodę „czujnego oczekiwania”, polegającą na wielokrotnym badaniu tętniaka w celu sprawdzenia, czy nie ulega on powiększeniu. Celem tego przeglądu było zidentyfikowanie metod leczenia, które mogłyby spowolnić lub nawet odwrócić wzrost tętniaka, a tym samym opóźnić lub uniknąć konieczności planowej operacji.
Zidentyfikowaliśmy siedem badań z udziałem 1558 uczestników, w których porównano średnicę tętniaka u pacjentów randomizowanych do leczenia z uczestnikami, którym podawano lek kontrolny lub wyłącznie obrazowanie pod nadzorem. Cztery próby badały wpływ antybiotyków na spowolnienie wzrostu tętniaka i wykazały niewielki efekt ochronny. W trzech badaniach analizowano wpływ beta-blokerów i wykazano bardzo niewielki efekt ochronny. Warto zauważyć, że beta-blokery wiązały się z dużą liczbą działań niepożądanych. Nie było jasne, czy którykolwiek z typów leków opóźniał skierowanie na operację tętniaka.
Dokładność wyników była ograniczona przez małą liczbę uczestników (szczególnie ważne przy próbie wykrycia niewielkich zmian w tempie wzrostu tętniaka) i pewne potencjalnie szkodliwe uprzedzenia.
.