Craterellus tubaeformis (dawniej Cantharellus tubaeformis) jest grzybem jadalnym, znanym również jako żółciak, pieczarka zimowa lub kurka lejkowata. Jest to grzyb mikoryzowy, tworzący symbiotyczne związki z roślinami, co czyni go bardzo trudnym w uprawie. Jest mniejsza od kurki złotej (Cantharellus cibarius), ma ciemnobrązowy kapelusz z jaśniejszymi skrzelami i wydrążony żółty trzon. C. tubaeformis smakuje mocniej, ale mniej owocowo niż kurka złocista. Na surowo ma bardzo charakterystyczny dymny, pieprzny smak. Rośnie w umiarkowanych i zimnych częściach Ameryki Północnej i Europy, w tym w Skandynawii, Finlandii, Rosji i na Wyspach Brytyjskich, a także w Himalajach w Azji, w tym w Assam, w centralnej części Subkontynentu Indyjskiego i w Tajlandii.
| Craterellus tubaeformis | |
|---|---|
 |
|
| Klasyfikacja naukowa | |
| Kingdom: | |
| Phylum: | |
| Class: | |
| Order: | |
| Family: | |
| Genus: | |
| Species: |
C. tubaeformis
|
| Nazwa binomialna | |
| Craterellus tubaeformis
(Fr.) Quél. 1888
|
|
Cechy mikologiczne
grzbiety na hymenium
kapelusz jest infundibuliform
.
hymenium jest rozłożyste
szypułka jest naga
.
odcisk zarodników jest kremowy do łososiowego
ekologia jest mikoryzowa
jadalność: wyborowa
C. tubaeformis jest grzybem żółtobrązowym i trąbkowatym, występującym licznie późno w sezonie grzybowym, stąd potoczna nazwa grzyb zimowy. Kapelusz jest wypukły i czasami pusty w środku. Skrzela są szeroko rozstawione i mają jaśniejszy kolor niż kapelusz. Rośnie na mchu lub zmurszałym drewnie, a w Ameryce Północnej występuje głównie na torfowiskach iglastych. Jest to doskonały grzyb żywności, zwłaszcza smażone lub w zupach, i jest łatwo suszone dla zachowania.
Molekularne filogenetyczne wykazały, że C. tubaeformis zasługuje na jego reklasyfikacji z Cantharellus do Craterellus. Dodatkowo, wydaje się, że istnieją dwie odrębne populacje genetyczne, które tradycyjnie nazywano tubaeformis: jedna w Europie i wschodniej części Ameryki Północnej, a druga w zachodniej części Ameryki Północnej. Jeśli te dwie grupy zostaną zdefiniowane jako odrębne gatunki, „wschodnia” stopa żółta zachowa naukowy epitet tubaeformis ze względu na pochodzenie okazów typowych ze Szwecji.
Zachodnio-północnoamerykańska C. tubaeformis tworzy związki ektomykoryzowe z cykutą zachodnią (Tsuga heterophylla) i daglezją zieloną (Pseudotsuga menziesii). Jest on również najbardziej rozpowszechniony w lasach z dużą ilością dobrze zmurszałych grubych odpadów drzewnych.