Usta ptaków wyglądają trochę inaczej niż nasze. Zamiast warg mają dziób, a zamiast zębów mogą mieć kościste grzbiety, które pomagają im chwytać jedzenie. Ale, jest jedna rzecz, którą wielu ludzi się zastanawia.
Czy ptaki mają języki?
Wszystkie ptaki mają języki, chociaż niektóre gatunki mogą mieć mniejsze lub większe języki. Język ptaków jest specjalnie przystosowany, aby pomóc im przetrwać w środowisku, w którym żyją.
Możesz nie myśleć zbyt wiele o językach ptaków, ale mają one wiele różnych zastosowań. Niektóre języki muszą być silne i przypominać mięśnie, podczas gdy inne muszą być smukłe, aby dosięgnąć nektaru w kwiecie. Witamy w cudownym świecie ptasich języków!
Anatomia ptasiego języka
Nie wszystkie ptasie języki są sobie równe. Języki różnych gatunków ptaków mogą wyglądać bardzo różnie, ponieważ są one używane do różnych rzeczy. Dla ptaka, podstawową funkcją języka nie jest smakowanie jedzenia. Zazwyczaj służy on do wydostania ofiary z ciasnych miejsc lub do wyssania nektaru z kwiatu. Istnieją jednak pewne podobieństwa między ptasimi językami. Tutaj przedstawię Ci podstawowy przegląd anatomii języka ptaków.
Języki są bardziej złożone niż się wydaje. Elementy, które tworzą język to sam język, kość gnykowa i mięśnie, które wspierają ruch języka. Kość gnykowa (znana również jako kość językowa) u ludzi znajduje się w górnej części szyi. U ptaków natomiast kość gnykowa znajduje się na dnie jamy ustnej i może odgrywać istotną rolę w sposobie odżywiania się ptaków i używania przez nie języka. Mięśnie podtrzymujące język u ptaków ewoluowały w kierunku podtrzymywania pożywienia, które ptaki poszukują i spożywają. Ponieważ ptaki nie mają palców do zbierania pokarmu, język i jego siła może być ważnym czynnikiem w określaniu, jakie rodzaje żywności mogą jeść.
Ponieważ różne ptaki mają różne anatomie języka, wprowadzę Cię w strukturę języka używając wróblowatych jako przykładu. Chociaż struktura języka różni się między rzędami ptaków, nadal można nauczyć się podstaw na tym przykładzie. Przejdę do szczegółów o strukturach języków innych rodzajów ptaków w końcowych sekcjach tego postu.
Pasierby (Songbirds)
Istnieje wiele różnych gatunków ptaków, które są klasyfikowane jako pasierby i ich anatomie języka są nieco inne. Pomimo tych różnic, istnieją pewne podobieństwa w budowie języka, które mogę zdefiniować dla was wszystkich.
Kość gnykowa
Poniżej znajduje się rysunek z pracy zatytułowanej The Taxonomic Significance Of The Tongue Musculature Of Passerine Birds napisanej przez Williama Gordona George’a w 1961 roku. Jego praca, jak sugeruje tytuł, bardzo szczegółowo opisuje anatomię i funkcję struktury języka u ptaków wróblowatych. Tutaj przedstawia on diagram typowej kości gnykowej ptaka wróblowatego. Jest to widok z góry na dół, gdzie góra rysunku będzie tam, gdzie jest dziób.
W ptaków wróblowatych, kość gnykowa składa się z wielu mniejszych kości. Kość paraglossal siedzi wewnątrz jamy ustnej ptaka, w kierunku tylnej części jamy ustnej. Mięsista część języka ptaka, sam język, znajduje się głównie na tej kości.
Jedną z ważniejszych kości gnykowych jest kość podstawna. Kość ta, znajdująca się w samym środku struktury kości gnykowej, służy jako ważny punkt zaczepienia dla wielu mięśni kontrolujących ruch języka. Dokładniej mówiąc, przyczepiają się tu mięśnie, które kontrolują drobne ruchy języka. Te drobne ruchy pomagają ptakom w zdobywaniu pożywienia oraz lokalizowaniu i łapaniu ofiar.
Języki
Pasożyty mają zazwyczaj małe języki. Jako mniejsze ptaki, podążają za małymi zdobyczami i zazwyczaj nie muszą przebijać się przez twarde powierzchnie, aby zdobyć pożywienie. Większość wróblowatych ma bardzo cienkie, lekkie języki. Jednak niektóre gatunki żywią się nasionami i muszą mieć większy, mocniejszy język, aby otworzyć pęknięte łupiny i zjeść znajdujące się w nich nasiona. Do takich gatunków należą różne zięby i wróble. Ptaki o cięższych dziobach często mają grubsze języki. Ptaki, które jedzą nasiona mają również ciekawe języki, ponieważ są one zazwyczaj podzielone na dwie części tuż przy czubku języka. To pomaga ptakom chwytać swoje ofiary i klinować otwarte nasiona.
Mięśnie
Języki mogą wydawać się proste, ale istnieje wiele mięśni, które pomagają językowi poruszać się w sposób, w jaki to robi. U wróblowatych, muskulatura jest bardzo skomplikowana. Poniżej znajduje się diagram przedstawiający niektóre z tych mięśni. Jednym z najważniejszych mięśni jest mylohyoideus (dosłownie „mięsień gnykowy”). Uważa się, że mylohyoideus jest ważny w rozbijaniu nasion, ponieważ u gatunków, które jedzą nasiona, mięsień ten był powiększony i miał nieco inną strukturę.
Innym ważnym mięśniem jest stylohyoideus. Mięsień ten służy do pociągania do tyłu struktury gnykowej, a tym samym do pociągania do tyłu języka. Współpracując z innymi mięśniami gnykowymi, mięsień ten pomaga również językowi poruszać się z boku na bok. Może to być ważne, gdy ptaki rozbijają nasiona. Muszą one przesuwać język, aby zmieścić go między dwiema połówkami skorupy nasiona. Ptaki, które jedzą nasiona, mają również znacznie większy stylohyoideus, ponieważ potrzebują siły, aby zaklinować nasiona.
Język woskownicy cedrowej w akcji
Teraz znasz już wszystkie podstawy struktury języka ptaków. Ale jak wygląda język ptaka w prawdziwym życiu? Często widzimy tylko ich dzioby. Potrzeba szybkiego fotografa, aby uchwycić wyraźne zdjęcie ptasiego języka. Byłem ciekaw zobaczyć prawdziwy język wróbla, a nie tylko rysunek. Rozejrzałem się i znalazłem to zdjęcie z książki „Feeding in Vertebrates”. Rozdział, napisany przez Alejandro Rico-Guevara, et al., jest zatytułowany „Feeding w ptaki: Thriving in Terrestrial, Aquatic, and Aerial Niches” i pokazuje bardzo wyraźny obraz języka woskownicy cedrowej w akcji.
Na tym zdjęciu można wyraźnie zobaczyć język i wyobrazić sobie, gdzie leżą kości gnykowe. Sam język jest bardzo cienki, co pasuje do jego diety. Woskownice cedrowe zazwyczaj jedzą jagody i słodkie owoce. Dlatego nie mają potrzeby posiadania grubych lub bardzo mocnych języków. Interesujące jest również to, jak język jest uniesiony od podstawy jamy ustnej. W przeciwieństwie do tego, nasze ludzkie języki poruszają się na zewnątrz, a nie w górę.
Jeśli spojrzymy na język kardynała, możemy zauważyć, że ma on taki sam kształt jak język woskownicy cedrowej, ale jest znacznie grubszy. Kardynały mają inną dietę w porównaniu do woskownicy cedrowej. Głównie jedzą nasiona, ale jedzą również owady i jagody. Ich dzioby są również grubsze, dzięki czemu mogą łamać nasiona, które znajdą.
Jak ptaki używają swoich języków?
Ptaki nie mają palców, których mogą używać do kopania w małych przestrzeniach lub do wyciągania rzeczy na zewnątrz. Do tego właśnie służą ich języki! Ptaki używają swoich języków jako narzędzi do chwytania, wyłapywania i rozrywania pożywienia. Sposób, w jaki ptaki używają języka, zależy od rodzaju spożywanego pokarmu. Ptasie języki ewoluowały w taki sposób, aby bardzo skutecznie pomagać ptakom w spożywaniu pokarmu, który znajduje się wokół nich. Ptaki, które jedzą nektar mają bardzo różne języki od ptaków, które jedzą nasiona.
Ptaki żywiące się nektarem
Ptaki, które jedzą głównie nektar, mają bardzo długie języki. Koliber jest doskonałym przykładem, który można wykorzystać do wyjaśnienia języków ptaków żywiących się nektarem. W 1883 roku Frederic Lucas opublikował artykuł zatytułowany „On the Structure of the Tongue in Hummingbirds.” W nim opisał szczegółowo strukturę języka kolibrów, ważne mięśnie do funkcjonowania, i jak struktura odnosi się do tego, co jedzą.
Po pierwsze, kolibry mają długie języki, które są cienkie i elastyczne. Inne ptaki, takie jak dzięcioły, również mają długie języki, ale są one skonstruowane nieco inaczej, aby pomieścić pułapkę i jedzenie owadów. Poniżej znajduje się diagram języków kolibrów pod różnymi kątami. Końcówka języka kolibra jest rozwidlona i wyłożona membranami po obu stronach, które tworzą rurkowate struktury.
Te rurkowate struktury są bardzo ważne, gdy kolibry jedzą nektar. Kiedy czubek języka kolibra uderza w nektar, koliber nie ma sposobu na zassanie nektaru. Spróbuj wystawić język i wyssać trochę wody. To nie działa, prawda? Zamiast siorbać nektar, kolibry wykorzystują głównie działanie kapilarne, a następnie zatrzymują ciecz w miejscu za pomocą czubków języków. Działanie kapilarne to zdolność cieczy, takich jak woda, do przepływu w wąskich obszarach bez jakiegokolwiek działania z zewnątrz. Rurki utworzone przez język kolibra są wystarczająco wąskie, aby umożliwić nektarowi przepływ w górę języka dzięki działaniu kapilarnemu. Ponieważ końce języka kolibra są podzielone na dwie części, mogą się otworzyć, aby umożliwić przepływ nektaru i zamknąć się, aby zatrzymać nektar przed połknięciem.
Teraz nektar nie przepływa przez całą drogę w górę języka kolibra. To tylko powleka język wystarczająco. Pomyśl o tym, jak pies pije wodę. Pies nie dostaje wystarczającej ilości wody, tylko raz ją wypija. Ale nie trwa to zbyt długo, aby wypić wystarczającą ilość wody, jeśli chłonie ją wiele razy. Koliber używa tej samej techniki. Koliber będzie pił z tego samego miejsca kilka razy zanim przejdzie do następnego kwiatu. Kwiaty również nie zawierają dużej ilości nektaru, więc nie ma ich zbyt wiele do picia. Jest to również dlaczego poruszają się na wielu kwiatach podczas picia nektaru.
Niektórzy naukowcy spierają się o to, jak kolibry używają języka do picia nektaru. W 2011 roku badacze Alejandro Rico-Guevara i Margaret A. Rubega opublikowali artykuł zatytułowany „Język kolibra jest płynem pułapką, a nie rurką kapilarną”. W artykule twierdzili, że koliber używa swojego rozwidlonego języka do pułapkowania nektaru, zamiast pozwolić nektarowi przemieszczać się w górę języka za pomocą kapilar. Wywiązała się ostra dyskusja. Inni naukowcy odpisali twierdząc, że oba mechanizmy są możliwe, ale działanie kapilarne jest dominującą formą picia z powodu szybkości, z jaką to się dzieje. Może się jednak okazać, że oba argumenty są prawdziwe. Nektar jest w stanie poruszać się w górę języka poprzez działanie kapilarne, a następnie końce języka zamknąć, aby utrzymać nektar w miejscu.
Jak kolibry „języki pomóc im jeść owady? Posiadanie długiego, chudego języka jest korzystne przy jedzeniu niektórych owadów. Długi język pomaga kolibrom dotrzeć do ciasnych, małych przestrzeni, w których mogą ukrywać się owady. Elastyczność języka pozwala kolibrom zręcznie poruszać się w tych małych przestrzeniach. Rozwidlony język kolibra również odgrywa ważną rolę. Owady zostają uwięzione na czubku języka, gdzie znajduje się rozwidlenie. Korzystając z ich elastyczności, koliber manewruje językiem, aby utrzymać owada i dostać go do ust.
Ptaki drapieżne
Ptaki drapieżne obejmują sępy, jastrzębie, orły i sowy. Ptaki te przede wszystkim jedzą większe zwierzęta, a czasem nawet inne ptaki. Ptaki te nie muszą trzymać swoich języków w małych zakamarkach, aby znaleźć swoją ofiarę. Zwykle atakują zwierzę lub jedzą z martwej padliny. Ptaki drapieżne mają języki, które są większe i bardziej mięsiste niż u innych ptaków.
Jastrzębie, sokoły, sowy i tym podobne zazwyczaj nie potrzebują żadnych specjalnych przystosowań na językach do jedzenia, ponieważ zazwyczaj połykają swoje ofiary w całości. Niektóre raptory mogą potrzebować rozerwać swoją ofiarę na strzępy, ale głównie używają do tego swoich ostrych dziobów i silnych mięśni szyi. Jedyną rzeczą szczególną o ich językach jest to, że mają one skierowane do tyłu kolce na grzbiecie swoich języków. To może pomóc utrzymać ich zdobycz w miejscu, jeśli zajmuje więcej niż jedno połknięcie do jedzenia go. Języki sów mają niewielki podział na tip.
Sępy są trochę inne, ponieważ muszą zgrać mięśnie i mięso z kości swoich posiłków. Ważne jest dla nich, aby zjeść jak najwięcej i być bardzo skutecznym w odrywaniu mięsa od kości. Dlatego mają małe kolce wzdłuż zewnętrznej strony języka, które mają pomóc.
Ten artykuł, „Morfologiczne cechy języka i wejścia do krtani u dwóch ptaków drapieżnych o podobnych preferencjach żywieniowych: pustułka pospolita i puszczyk Hume’a,” Mohamed M. A. Abumandour i Neveen E. R. El-Bakary daje wiele więcej szczegółów na językach ptaków drapieżnych. Autorzy zrobili bardzo szczegółowe zdjęcia języków pustułki pospolitej i puszczyka Hume’a i użyli skaningowego mikroskopu elektronowego, aby zobaczyć, jak każdy region języka różni się kształtem i makijażem. To naprawdę fajny artykuł, więc sprawdźcie go, kiedy będziecie mieli okazję!
Niewyspecjalizowani zjadacze
Jest wiele ptaków, które mają bardzo zróżnicowaną dietę. Jako przykład posłużę się ptakami śpiewającymi (znanymi również jako wróblowate). Ptaki te jedzą owoce, nasiona, owady, ziarna i inne. Specjalistyczny język nie byłby dla nich przydatny, ponieważ mógłby uniemożliwić im jedzenie innych źródeł pożywienia. Tak więc, ich języki nie są wysoko przystosowane do ich diety.
Ptaki mają małe języki, które zazwyczaj mają podzieloną lub rozwidloną końcówkę. Końcówka może również mieć pióropodobne wypukłości. Te występy mogą pomóc ptaków pułapek rzeczy, takich jak owady i nasiona, pomagając im przynieść go do ust. Niektóre ptaki mają również kolce na tylnej części języka, ale nie wszystkie. Języki wśród wróblowatych mogą różnić się wielkością, ale zazwyczaj nie mają żadnych głównych cech definiujących.
Ptaki rybożerne
Ptaki, które jedzą ryby, muszą znaleźć sposób na utrzymanie śliskiej zdobyczy w ustach. Ponieważ ptaki nie mają zębów, potrzebują innego sposobu, aby zaczepić się o rybę. Pingwiny są doskonałym przykładem ptaków z wyspecjalizowanymi językami do łapania i jedzenia ryb. Języki pingwinów pokryte są maleńkimi kolcami zwanymi brodawkami, które pomagają im łapać, trzymać się i jeść ryby. Te barb-jak struktury są skierowane do tyłu i można je znaleźć w innych obszarach jamy ustnej, jak na dachu ust.
Te „zęby” znalezione na językach pingwina i wokół ich ust nie są zęby w ogóle. W rzeczywistości, są one wykonane z keratyny, tej samej rzeczy, z której zrobione są nasze paznokcie. Tak więc, choć są ostre i wytrzymałe, są również elastyczne. Naukowcy byli zafascynowani strukturą języków pingwinów i użyli specjalnych mikroskopów o wysokiej rozdzielczości, aby uzyskać zdjęcia z bliska tych fascynujących języków. Julia Guilamares i współpracownicy opublikowali w 2014 roku pracę, w której użyli skaningowego mikroskopu elektronowego, aby szczegółowo zobaczyć strukturę brodawek językowych pingwina. Zobacz zdjęcia poniżej! Rysunek 1 przedstawia zwykłe zdjęcie młodego pingwina magellańskiego, a rysunek 2 pokazuje zdjęcia z bliska wykonane za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego. Widać, jak brodawki składają się jedna w drugą, tworząc większą strukturę. Ponadto są one pokryte naprawdę grubą warstwą keratyny.
Inne ptaki żywiące się rybami, takie jak gęsi, ptaki morskie i kaczki, również mają kolce na językach, ale nie w takim stopniu, jak pingwiny. Ptaki takie jak gęsi i kaczki mają bardziej zróżnicowaną dietę, więc muszą również być w stanie wykorzystać swoje dzioby i języki do jedzenia innych rzeczy. Pingwiny, jednakże, są bardzo wyspecjalizowanymi ptakami i zdecydowana większość ich diety składa się z jedzenia ryb.
Czy wszystkie ptaki mają języki?
Tak, wszystkie ptaki mają języki. Ptaki są definiowane przez ich historię ewolucyjną. Jest świetna strona internetowa UC Berkeley, która opisuje pochodzenie współczesnych ptaków. Sprawdź ją tutaj po więcej informacji!
Współczesne ptaki wszystkie pochodzą od jednego wspólnego przodka. Przodek ten był rodzajem latającego dinozaura, który miał pióra i ręce dłuższe niż nogi (tak jak dzisiejsze ptaki!). Ten wspólny przodek miał również język. Ponieważ wszystkie współczesne ptaki wywodzą się od tego starożytnego latającego dinozaura, wszystkie dzisiejsze ptaki będą miały te same cechy. Tak więc, wszystkie ptaki mają pióra i wszystkie ptaki mają języki!
Czy ptaki mają kubki smakowe?
Języki ptaków różnią się nieco od ludzkich języków. Podczas gdy my, ludzie, używamy naszych języków, aby smakować i cieszyć się jedzeniem, ptaki zazwyczaj używają swoich języków jako narzędzi. Nie zależy im na smaku tak bardzo jak nam. Jednakże, ptaki nadal muszą być w stanie smakować rzeczy, aby uniknąć trucizn i uzyskać odżywianie, którego potrzebują.
Ptaki mają kubki smakowe, ale mają znacznie mniej kubków smakowych niż ludzie. Liczba kubków smakowych, które posiada ptak zależy od gatunku. Na przykład, zgodnie z artykułem BBC Science Focus Magazine, ludzie mają około 9000 kubków smakowych, podczas gdy papugi mają ich tylko 350. To duża różnica! Szacuje się, że kurczaki mają od 240 do 360 kubków smakowych, w zależności od rasy i płci kurczaka.
Interesującą rzeczą dotyczącą zmysłu smaku ptaków jest to, że nie mają one typowych receptorów chemicznych w ich językach potrzebnych do odczuwania smaku słodkiego. Zgodnie z artykułem Bay Nature, powód, dla którego ptaki nie mają tego receptora leży w ich ewolucyjnym pochodzeniu. Ptaki wyewoluowały z dinozaurów, które szukały innych zwierząt do jedzenia. W ten sposób zdolność do smakowania słodkich rzeczy nie była ważna i słodki receptor został utracony. Jednak, jak niektóre ptaki stały się przystosowane do picia słodkiego nektaru kwiatów, rzeczy się zmieniły.
Ptaki musiały być w stanie smakować jak słodki kwiat nektar był określić, czy to było dobre do jedzenia. W końcu ptaki, takie jak kolibry, wykształciły zupełnie nowy receptor do odczuwania słodyczy. Fajne, prawda?!
Pomimo że ptaki nie mają wielu kubków smakowych, są w stanie posmakować tego, czego potrzebują, aby uzyskać odpowiednie odżywianie.
Czy ptaki mogą smakować kapsaicynę (pieprz)?
Czy kiedykolwiek jadłeś ostrą paprykę? Co się dzieje, gdy zaczynasz odczuwać pieczenie papryki na języku? Czy czujesz się gorący? Czy zaczynasz się pocić? Czy rozglądasz się za szklanką chłodnej wody? Co powoduje to gorące, palące uczucie? To kapsaicyna!
Kapsaicyna jest substancją chemiczną, która u ssaków wywołuje to nieprzyjemne uczucie pieczenia, gdy jest spożywana lub umieszczana na skórze. Kapsaicyna występuje głównie w paprykach. Więc, jak kapsaicyna wpływa na ptaki?
Ptaki nie mogą smakować kapsaicyny w sposób, w jaki inne ssaki, takie jak ludzie i szczury, mogą. W artykule Friedricha Karla Pierau i współpracowników, zatytułowanym „Wpływ kapsaicyny na nerwy dośrodkowe i regulację temperatury u ssaków i ptaków”, naukowcy badali różne efekty działania kapsaicyny na gryzonie, kurczaki i gołębie. Podczas gdy małe ilości kapsaicyny mogą spowodować, że gryzonie zaczną się drapać, obracać i doświadczać wysokiej temperatury ciała, te same ilości nie miały żadnego wpływu na ptaki. W rzeczywistości, potrzeba było od 1000 do 10000 razy więcej kapsaicyny, aby wywołać ten sam negatywny efekt u ptaków.
Tak więc, ptaki mogą smakować kapsaicynę, ale są bardzo niewrażliwe na nią. Muszą spożywać dużo kapsaicyny zanim zaczną czuć się niekomfortowo i prawdopodobnie nigdy nie znalazłyby tak wysokich stężeń kapsaicyny w żywności w naturze. Dlatego tak wiele osób posypuje nasiona ptaków chili w proszku, aby odstraszyć wiewiórki. Wiewiórki (które są ssakami) mogą odczuwać pieczenie kapsaicyny, ale ptaki nie mogą.
Czy dzięcioły mają języki?
Dzięcioły mają bardzo interesujące języki. Dzięcioły mają bardzo wyspecjalizowany sposób poszukiwania żywności i przechwytywania go do jedzenia. Dziobią głębokie dziury w drewnie swoimi dziobami, i muszą być w stanie dotrzeć do robaków pochowanych w środku. Dzięcioły są szczególnie przystosowane do tego i mogą dziobać z prędkością do 20 dziobnięć na sekundę. To bardzo szybko! Po stworzeniu wystarczająco głębokiej dziury, odsłaniają robaki i zwierzęta, które żyją w drewnie i które są smaczne dla ptaków. Dzięcioły nie mogą po prostu sięgnąć do dziupli dziobem lub nogą. Jak więc zdobywają pożywienie, gdy już skończą dziobać dziuplę? Używają swoich języków!
Język dzięcioła jest unikalnie zaprojektowany. Jest bardzo długi na około 10 centymetrów (~3,9 cala), wystarczająco długi, aby sięgnąć głęboko do dziupli dzięcioła w drewnie i wydobyć robaki, które leżą w środku. Ich języki są zaprojektowane, aby być lepkie, więc mogą uwięzić robaki na języku i przynieść je do ust. Według Cornell Lab of Ornithology, niektóre języki dzięciołów mają również zadziory na końcu, które ułatwiają im uwięzienie ofiary.
Jak dzięcioł utrzymuje tak długi język w tak krótkim dziobie? Języki dzięciołów faktycznie owijają się wokół ich głów. Ich języki są zbyt długie, aby utrzymać je w ustach, więc w rzeczywistości owijają się wokół tyłu czaszki i ponownie docierają do przodu. Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego zbadali strukturę kostną języka i czaszki dzięcioła i stworzyli wspaniały model tego, jak wygląda język dzięcioła. Kość gnykowa (kość, która podtrzymuje język) również owija się wokół czaszki dzięcioła. Fajne, prawda?!
Znajdź więcej informacji
Jest tam dużo więcej informacji o językach ptaków, dużo więcej niż mogę tu napisać. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o językach ptaków, gorąco polecam ten bardzo szczegółowy artykuł z Golden Gate Audubon. Poniżej zamieściłem listę referencji, które wykorzystałem do napisania tego artykułu. Jeśli był jakiś dokument lub badanie, o którym chciałbyś przeczytać więcej, przejrzyj moją listę referencyjną. Ponadto, szukając informacji, nie daj się zniechęcić starym (sprzed 1950 roku) artykułom i książkom. Wiele wspaniałych podstawowych prac ornitologicznych zostało wykonanych pod koniec XIX i na początku XX wieku, a wiele z nich jest nadal aktualnych dzisiaj.
Mam nadzieję, że odpowiedziałem na Twoje pytania dotyczące języków ptaków, jak one działają i jak różnią się między gatunkami. Jeśli masz jakieś pytania, jak zawsze, po prostu daj mi znać w komentarzach poniżej lub poprzez moją stronę kontaktową. Jak zawsze,
Happy Birding!
William Gordon George (1961). ZNACZENIE TAKSONOMICZNE MUSKULATURY JĘZYKA U PTAKÓW WRÓBLOWATYCH. The University of Arizona.
Rico-Guevara, Alejandro & Sustaita, Diego & Gussekloo, Sander & Olsen, Aaron & Bright, Jen & Corbin, Clay & Dudley, Robert. (2019). Feeding in Birds: Thriving in Terrestrial, Aquatic, and Aerial Niches. 10.1007/978-3-030-13739-7_17.
Frederic Lucas. On the Structure of the Tongue in Hummingbirds. 1891. Proceedings of the United States National Museum.
Alejandro Rico-Guevara, Margaret A. Rubega. The hummingbird tongue is a fluid trap, not a capillary tube. Proceedings of the National Academy of Sciences Jun 2011, 108 (23) 9356-9360; DOI: 10.1073/pnas.1016944108
Wonjung Kim, Tristan Gilet, John W. M. Bush. Nectar loading in hummingbirds. Proceedings of the National Academy of Sciences Apr 2012, 109 (15) E868; DOI: 10.1073/pnas.1120728109
Abumandour MMA, El-Bakary NER. Morphological features of the tongue and laryngeal entrance in two predatory birds with similar feeding preferences: common kestrel and Hume’s tawny owl. Anat Sci Int. 2017 Jun;92(3):352-363. doi: 10.1007/s12565-016-0339-9.
Guimaraes, Juliana Placido, et al. Ultrastructural aspects of the tongue in Magellanic Penguins Spheniscus magellanicus (Forster, 1781). Acta Scientiarum. Biological Sciences, vol. 36, no. 4, 2014, p. 491+. Gale OneFile: Informe Académico.
Rajapaksha, P., Wang, Z., Venkatesan, N. et al. Labeling and analysis of chicken taste buds using molecular markers in oral epithelial sheets. Sci Rep 6, 37247 (2016). https://doi.org/10.1038/srep37247
Fr.-K. Pierau, J. Szolcsányi, H. Sann. The effect of capsaicin on afferent nerves and temperature regulation of mammals and birds. Journal of Thermal Biology. Volume 11, Issue 2. 1986. Pages 95-100,
Jung, J., Naleway, S., Yaraghi, N., Herrera, S., Sherman, V., Bushong, E., et al. (2016). Structural analysis of the tongue and hyoid apparatus in a woodpecker. Acta biomaterialia, 37, 1-13. http://dx.doi.org/10.1016/j.actbio.2016.03.030 Retrieved from https://escholarship.org/uc/item/7x29w2t5?
.