Depatuxizumab Mafodotin, znany również jako ABT-414, jest badanym przeciwciałem anty-EGFR (receptor naskórkowego czynnika wzrostu) w postaci monoklonalnego (mAb) koniugatu przeciwciała z lekiem lub ADC. Jako ADC, Depatuxizumab Mafodotin (ABT-414) został zaprojektowany tak, aby był stabilny w krwiobiegu i uwalniał silny środek cytotoksyczny dopiero po dostaniu się do wnętrza komórek nowotworowych.
Badacze w firmie Abbvie opracowują lek z wykorzystaniem składników licencjonowanych od firm Life Science Pharmaceuticals, i Seattle Genetics.
AbbVie ocenia go pod kątem leczenia dorosłych pacjentów z glejakiem z amplifikacją EGFR, agresywnym złośliwym pierwotnym guzem mózgu. W 2014 r. amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) oraz Europejska Agencja Leków przyznały Orphan Drug Designation odpowiednio dla leczenia glejaka i glejaka u dorosłych. W 2016 roku FDA przyznała Rare Disease Designation dla Depatuxizumabu Mafodotin (ABT-414) w leczeniu pacjentów pediatrycznych z Diffuse Intrinsic Pontine Gliomas (DIPG) z amplifikacją EGFR. ABT-414 jest badanym związkiem
Mechanizm działania
ABT-414 jest skierowany przeciwko komórkom nowotworowym poprzez połączenie środka przeciw mikrotubulom – monometyloaurystatyny F (MMAF) z przeciwciałem skierowanym przeciwko receptorowi naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) lub zmutowanemu EGFRvIII.
Takie połączenie w jednym leku nazywane jest koniugatem przeciwciała z lekiem lub ADC.
Jako koniugat przeciwciała z lekiem, Depatuxizumab Mafodotin (ABT-414) został zaprojektowany tak, aby był stabilny w krwiobiegu i uwalniał silny środek chemioterapeutyczny tylko do wnętrza docelowych komórek nowotworowych. Prowadzone są badania w celu ustalenia, czy takie podejście może zmniejszyć toksyczne skutki uboczne tradycyjnej chemioterapii przy jednoczesnym zwiększeniu aktywności przeciwnowotworowej.
Badania kliniczne
Depatuxizumab Mafodotin (ABT-414) jest obecnie badany w badaniach I/II fazy w leczeniu glejaka wielopostaciowego (GBM), najczęstszego i najbardziej agresywnego złośliwego pierwotnego guza mózgu. ABT-414 jest również w fazie badań klinicznych w leczeniu pacjentów z nowotworami płaskonabłonkowymi, w tym niedrobnokomórkowym rakiem płuc. Badany lek jest związkiem badanym, a jego skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ustalone przez FDA ani żaden inny organ służby zdrowia.
W retrospektywnym, obserwacyjnym badaniu klinicznym zaprojektowanym w celu dokonania przeglądu toksyczności rogówki lub TK u pacjentów z glejakiem, badacze zaobserwowali, że Depatuxizumab Mafodotin (ABT-414) wykazał bardzo obiecujące wstępne wyniki.
Jednakże u wszystkich uczestniczących w badaniu pacjentów wystąpiła toksyczność rogówki, co spowodowało osłabiające objawy oczne. Obserwowane objawy obejmowały ból oczu, światłowstręt, zaczerwienienie oczu oraz pogorszenie widzenia i różniły się nasileniem u poszczególnych pacjentów.
Z 12 uczestniczących w badaniu pacjentów, u 4 konieczne było przerwanie leczenia, a u innych konieczne było zmniejszenie dawki produktu Depatuxizumab Mafodotin (ABT-414). U tych pacjentów toksyczność rogówki przejawiała się w postaci śródnabłonkowych torbieli rogówki, włóknistego zapalenia rogówki, otarć rogówki, keratopatii wielopostaciowej, zmętnień zrębu i punktowych nadżerek nabłonka, które przypominały zaawansowane zaburzenia czynności komórek macierzystych limb. Pacjenci ci byli leczeni miejscowo deksametazonem w ramach badania Depatuxizumab Mafodotin (ABT-414) Trial, jednak badacze zauważyli, że octan prednizolonu 1% był bardziej skuteczny w stabilizacji i odwracaniu toksyczności rogówki.
Dalsze badania nad związkiem między EGFR w rogówce a mechanizmem działania produktu Depatuxizumab Mafodotin (ABT-414) oraz protokół leczenia lub zapobiegania toksyczności rogówki są wymagane dla tego i innych pokrewnych przeciwciał w leczeniu GBM za pomocą koniugatów przeciwciał.
.