Stan mechanicznej niestabilności stawu biodrowego spowodowany nieodpowiednim pokryciem głowy kości udowej (kuli) przez płytką lub skośnie zorientowaną panewkę (panewkę). Zwykle płytkość panewki jest mniejsza niż w rozwojowej dysplazji stawu biodrowego (DDH), co przyczynia się do tego, że dysplazja panewki zwykle powoduje objawy w późniejszym okresie życia, u starszych dzieci, młodzieży i młodych dorosłych.
Dysplazja panewki jest najczęściej związana z DDH w dzieciństwie i rodzinnym występowaniem choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego, ale może również powstać w wyniku innych schorzeń stawu biodrowego w dzieciństwie, takich jak zakażenie, uraz lub choroba Legg-Calve-Perthesa. Resztkowa dysplazja panewki może się rozwinąć, jeśli biodro nie rośnie normalnie po leczeniu dziecięcej DDH.
Z czasem nieleczona dysplazja panewki może spowodować uszkodzenie chrząstki wewnątrz stawu biodrowego, co prowadzi do rozerwania kaletki maziowej, uszkodzenia chrząstki i zapalenia stawu biodrowego. Dysplazja panewki zazwyczaj objawia się bólem przedniej części biodra lub pachwiny, zwykle nasilającym się przy wykonywaniu czynności na wysokim poziomie oraz w pozycjach dużego zgięcia i wyprostu biodra.
Dysplazję panewki diagnozuje się na podstawie badania fizykalnego przeprowadzonego przez lekarza, zdjęć rentgenowskich, a czasami rezonansu magnetycznego. Leczenie dysplazji panewki polega na wykonaniu osteotomii okołopanewkowej (PAO), która powoduje ponowne ustawienie panewki w taki sposób, aby bardziej odpowiednio obejmowała głowę kości udowej, co zapewnia większą stabilność mechaniczną stawu biodrowego. W przypadku znacznego uszkodzenia wewnątrz stawu, PAO może być połączona z otwarciem stawu biodrowego lub artroskopią stawu biodrowego w celu usunięcia uszkodzenia.