Elective Abortion

Elective termination of pregnancy remains common in the United States and worldwide, and controversy and debate are ongoing. Dokładne statystyki zostały utrzymane od czasu wprowadzenia w życie 1973 US Supreme Court decyzji legalizujących aborcje. Zwróć uwagę na następujące kwestie:

• Od decyzji z 1973 r. w Stanach Zjednoczonych przeprowadza się rocznie około 1,3-1,4 mln aborcji.

• Aborcja jest jedną z najczęstszych procedur medycznych wykonywanych w Stanach Zjednoczonych każdego roku.

• Medyczne zakończenie ciąży z mifepristone został zatwierdzony w Stanach Zjednoczonych w 2000 roku i jest stosowany w 31 krajach na całym świecie. Około połowa wszystkich aborcji są wykonywane z tej metody.

• Ponad 40% wszystkich kobiet będzie zakończyć ciążę przez aborcję w pewnym momencie w ich życiu reprodukcyjnym. W oparciu o szacowane ryzyko w ciągu całego życia, każda Amerykanka powinna mieć 3,2 ciąż, z czego 2 będą żywym urodzeniem, 0,7 będzie indukowaną aborcją, a 0,5 poronieniem. Używając danych z 1996 roku, przekłada się to na 3,89 miliona żywych urodzeń, 1,37 miliona aborcji i 0,98 miliona poronień.

• Śmiertelność związana z ciążą w Stanach Zjednoczonych w latach 1998-2005 wśród kobiet, które urodziły żywe noworodki wynosiła 8,8 zgonów na 100 000 żywych urodzeń. Wskaźnik śmiertelności związanej z indukowaną aborcją wynosił 0,6 zgonów na 100 000 aborcji. Ryzyko śmierci związane z porodem jest około 14 razy większe niż ryzyko związane z aborcją, a ogólna zachorowalność związana z porodem przewyższa ryzyko związane z aborcją.

• Na całym świecie, około 20-30 milionów legalnych aborcji jest wykonywanych rocznie, z kolejnych 10-20 milionów aborcji wykonywanych nielegalnie (patrz The Alan Guttmacher Institute). Nielegalne aborcje są niebezpieczne i odpowiadają za 13% wszystkich przypadków śmiertelności okołoporodowej matek i poważnych powikłań. Śmierć w wyniku aborcji jest prawie nieznana w Stanach Zjednoczonych lub w innych krajach, gdzie aborcja jest legalnie dostępna.

• Dane statystyczne w Stanach Zjednoczonych pochodzą z Centrów Kontroli i Prewencji Chorób (CDC). Instytut Alana Guttmachera (AGI) jest organizacją prywatną, która nie podlega ograniczeniom sprawozdawczym stanowych departamentów zdrowia. AGI kontaktuje się bezpośrednio z dostawcami usług aborcyjnych i dostarcza dane dotyczące aborcji co 4-5 lat. Poprzedni raport udokumentował rozbieżność około 12% pomiędzy danymi statystycznymi przedstawionymi przez CDC w porównaniu z danymi AGI (te ostatnie generalnie mają wyższe szacunki).

• Pomimo wprowadzenia nowszych, bardziej skutecznych i szerzej dostępnych metod antykoncepcyjnych, ponad połowa z 6 milionów ciąż występujących każdego roku w Stanach Zjednoczonych jest uważana za nieplanowane przez kobiety, które zaszły w ciążę. Spośród tych ciąż około połowa kończy się elektywnym usunięciem ciąży.

• Co roku w Stanach Zjednoczonych prawie 3% wszystkich kobiet w wieku reprodukcyjnym przerywa ciążę. Podczas gdy kobiety z każdej klasy społecznej dążą do przerwania ciąży, typowa kobieta, która przerywa ciążę jest młoda, biała, niezamężna i uboga.

• Wśród praktykujących położników i ginekologów w Stanach Zjednoczonych 97% napotkało pacjentki szukające aborcji, podczas gdy tylko 14% ją wykonało. Dostęp do aborcji był szczególnie ograniczony w społecznościach wiejskich oraz na Południu i Środkowym Zachodzie.

Legalizacja aborcji

Przerywanie ciąży było praktykowane od czasów starożytnych i przez wszystkie kultury. Wskazania i kontekst społeczny dla przerwania ciąży różnią się w zależności od kultury i czasu.

Używanie aborcji w celu zachowania życia matki było powszechnie akceptowane. Wczesne żydowskich uczonych interpretacji Talmudu wymagane, że płód być zniszczone, jeśli stanowiły zagrożenie dla matki podczas dostawy. Starożytni Grecy dopuszczali aborcję w pewnych okolicznościach. Starożytni Rzymianie nie uważali płodu za osobę aż do momentu narodzin, a aborcja była szeroko praktykowana. Wcześni chrześcijanie mieli różne praktyki dotyczące aborcji. Do 1869 r. Kościół katolicki uznał aborcję za grzech karany ekskomuniką.

Przed XIX wiekiem większość stanów USA nie miała określonych praw dotyczących aborcji. Kobiety mogły przerwać ciążę przed osiągnięciem zdolności do życia z pomocą personelu medycznego.

Od czasu przełomowej decyzji Sądu Najwyższego USA z 1973 r. legalizującej aborcję, zaproponowano lub uchwalono setki ustaw, federalnych i stanowych, co uczyniło z niej najbardziej aktywnie dyskutowany i nagłośniony obszar w dziedzinie medycyny. Wiele z tych ustaw jest zakazanych przez sąd i dlatego nie można ich egzekwować. Obejmują one szereg kontrowersyjnych orzeczeń, w tym przepisy dotyczące ustalenia zdolności do przeżycia przed przerwaniem ciąży, powiadomienie rodziców lub małżonków, obowiązkowe okresy oczekiwania, obowiązkowe sformułowania dotyczące sesji doradczych, odmowa finansowania ze środków publicznych, odmowa finansowania ze środków publicznych na doradztwo (nakazy kneblowania), ukierunkowane przepisy specyficzne dla dostawców aborcji i przepisy przeciwko konkretnym technikom aborcyjnym.

Prawo w kilku stanach nakazuje badanie tkanki płodowej usuniętej w czasie aborcji chirurgicznej; jak te przepisy będą miały zastosowanie do aborcji medycznej pozostaje niejasne. Ponieważ praktycznie wszystkie ustawy regulujące aborcje zostały napisane przed legalizacją aborcji medycznych, niektóre z tych ustaw, takie jak ustawy o badaniu tkanek płodu, mogą być non sequiturs. Ustawy w niektórych stanach uznają te zabiegi za przestępstwo, a wykonanie konkretnej aborcji stanowi dla przeprowadzającego ją przestępstwo. Trzydzieści jeden stanów zmusiło rodziców do wyrażenia zgody lub powiadomienia. Dziewięć sądów stanowych blokuje te prawa. Trzydzieści jeden stanów zakazuje pokrycia kosztów aborcji dla kobiet o niskich dochodach, a 19 stanów płaci za aborcję kobietom o niskich dochodach.

W kontekście praw międzynarodowych, restrykcyjne przepisy i prawa bardziej zwiększają zachorowalność i śmiertelność związaną z aborcją i nie przedstawiają alternatywy dla uzyskania aborcji. W stanach, gdzie prawo jest bardzo restrykcyjne, istnieje tendencja do opóźniania procedur aborcyjnych do późniejszego wieku ciążowego, co utrudnia dostęp do opieki i faktycznie niepotrzebnie zwiększa ryzyko medyczne.

Debata aborcyjna

Postępy w medycynie neonatologicznej prowadzące do poprawy przeżywalności płodu bardzo wcześnie w ciąży napędzały debatę aborcyjną w ciągu ostatnich 2 dekad, przyćmiewając ciągłą debatę kulturową na temat początku życia.

Ostatnio, postęp w używaniu tkanki płodowej, płodowych komórek macierzystych, a nawet odrzuconych embrionów do badań i zabiegów medycznych utrzymał debatę zarówno wokalną, jak i kontrowersyjną. Te potencjalne terapie mogą być wskazane w leczeniu cukrzycy, choroby Parkinsona, choroby nerek i chorób chrząstki, między innymi.

Obecne przepisy krajowe zabraniają większości badań tkanki płodowej, ale Narodowy Instytut Zdrowia ujawnił późno w roku 2000, że pozwoli na badania komórek macierzystych. W czerwcu 2002 roku, jednak prezydent Bush uchwalił ustawę ograniczającą badania nad komórkami macierzystymi tylko do istniejących wcześniej linii komórkowych i embrionów „pozostałych” po procedurach zapłodnienia in vitro.

Wielu kulturach świata kładzie nacisk na dzieci płci męskiej, a doniesienia o selektywnej aborcji płodów żeńskich nadal się pojawiają. American Congress of Obstetrics and Gynecology wyraźnie ma politykę przeciwko użyciu determinacji płci dla wyrażonego celu selektywnego usuwania żeńskich dzieci.

Przed Roe v Wade

Przed 19 wiekiem, większość stanów USA nie miała konkretnych przepisów aborcyjnych. Pierwszeństwo miały przepisy brytyjskiego prawa zwyczajowego, a kobiety miały prawo do przerwania ciąży przed osiągnięciem zdolności do życia. Pierwsze ustawodawstwo antyaborcyjne pojawiło się w latach dwudziestych XIX wieku; motywacją była ochrona zdrowia kobiet w ciąży. Począwszy od ustawy z Connecticut, a następnie ustawy z Nowego Jorku z 1829 r., w ciągu następnych 20 lat uchwalono szereg ustaw ograniczających aborcję, karzących świadczeniodawców, a w niektórych przypadkach karzących kobietę, która chciała dokonać aborcji. W tym czasie wskaźnik śmiertelności spowodowanej aborcją był wysoki, podczas gdy wskaźnik śmiertelności spowodowanej porodem wynosił mniej niż 3%. Do 1900 r. aborcja w Stanach Zjednoczonych w każdym momencie ciąży była przestępstwem, z wyjątkiem aborcji terapeutycznej przeprowadzanej w celu ratowania życia matki.

Pierwszym amerykańskim prawem federalnym w tej dziedzinie było osławione Prawo Comstocka z 1873 r., które zezwalało specjalnemu agentowi pocztowemu na otwieranie poczty zajmującej się aborcją lub antykoncepcją w celu powstrzymania obiegu „nieprzyzwoitych” materiałów. Od 1900 roku do lat 60. aborcje były prawnie zakazane. W latach 50-tych praktyka lekarska znalazła się pod coraz większą kontrolą i opracowano wytyczne określające wskazania do aborcji terapeutycznej. Wytyczne zezwalały na aborcję terapeutyczną, jeśli (1) ciąża „poważnie naruszyłaby zdrowie fizyczne i psychiczne matki”, (2) urodzone dziecko prawdopodobnie będzie miało „poważne wady fizyczne i psychiczne” lub (3) ciąża była wynikiem gwałtu lub kazirodztwa.

Przed 1960s, szacunkowo 9 z 10 ciąż out-of-wedlock zostały electively aborted. Zabiegi te były wykonywane w różnych placówkach medycznych i świeckich, a prawie 20% wszystkich powikłań związanych z ciążą było wynikiem nielegalnych aborcji (Kinsey). Opinia publiczna i klinicyści zaczęli być kształtowani przez alarmujące raporty o zwiększonej liczbie niebezpiecznych nielegalnych aborcji.

W 1965 roku 265 zgonów nastąpiło z powodu nielegalnych aborcji. Spośród wszystkich powikłań związanych z ciążą w Nowym Jorku i Kalifornii, 20% było spowodowanych aborcją. Seria decyzji Sądu Najwyższego USA przyznała kobietom większe prawa i zapewniła im prawo do autonomii w tym procesie. Żadna z decyzji nie była ważniejsza niż Griswold przeciwko Connecticut w 1965 r., która uznała konstytucyjne prawo do prywatności i orzekła, że para małżeńska ma konstytucyjne prawo do uzyskania środków antykoncepcyjnych od swojego dostawcy.

Roe przeciwko Wade

Roe przeciwko Wade była kulminacją pracy szerokiego konsorcjum osób i grup, które wspólnie opracowały strategię mającą na celu uchylenie przepisów aborcyjnych. W 1969 r. zwolennicy praw do aborcji zorganizowali konferencję, na której sformalizowali swoje cele i utworzyli Narodowe Stowarzyszenie na rzecz Uchylenia Ustaw Aborcyjnych (NARAL). Prawnicy byli zaangażowani w przyspieszenie powszechnego dostępu do praw w czasie, gdy stany powoli liberalizowały stosowne prawa. Prawniczki Linda Coffee i Sarah Weddington poznały teksańską kelnerkę Normę McCorvey, która pragnęła dokonać aborcji, ale prawo jej tego zabraniało. Stała się ona powódką „Jane Roe”. Chociaż orzeczenie przyszło zbyt późno dla aborcji McCorvey, jej sprawa została skutecznie argumentowane przed Sądem Najwyższym USA w decyzji, która natychmiast przyznała prawo kobiety do poszukiwania aborcji.

W 1973 roku, prawo Roe vs Wade, w opinii napisanej przez sędziego Sądu Najwyższego USA Harry Blackmun (mianowany przez Richarda Nixona), sąd orzekł, że kobieta ma prawo do indukowanej aborcji podczas pierwszych 2 trymestrów ciąży. Powołał się na bezpieczeństwo procedur i podstawowe prawo kobiet do bycia wolnymi od ustawodawstwa stanów dotyczącego tej z natury medycznej decyzji w pierwszym trymestrze ciąży.

Blackmun pominął kwestię żywotności ciąży, wyraźnie stwierdzając, że uczeni w wielu szanowanych dyscyplinach nie mogli rozstrzygnąć tej kwestii. Dlatego uznał, że sąd również nie musi tego rozstrzygać. Od czasu tego orzeczenia stany odzyskały znaczną kontrolę i wprowadzono poważne ograniczenia dotyczące usług aborcyjnych. Poprawka Hyde’a z 1976 r. zakazała wykorzystywania funduszy federalnych na aborcje, z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia matki. Od tego czasu, szacuje się, że jedna trzecia osób korzystających z funduszy publicznych nie może uzyskać aborcji z powodu niemożności zapłacenia za usługę.

Określanie zdolności do przeżycia

Luźno zdefiniowany termin zdolności do przeżycia oznacza zdolność płodu do przetrwania życia pozamacicznego z lub bez podtrzymywania życia. Kilka przełomowych decyzji Sądu Najwyższego USA dotyczyło tej kwestii. W sprawie Webster przeciwko Reproductive Health Services (1989) sąd utrzymał w mocy wymóg stanu Missouri dotyczący przeprowadzania przedaborcyjnych badań żywotności płodu po 20 tygodniu ciąży. Nie istnieją jednak żadne wiarygodne lub medycznie akceptowalne testy przed 28 tygodniem ciąży.

Preambuła do tego prawa stwierdza, że życie zaczyna się w momencie poczęcia, a nienarodzonym przysługują te same prawa konstytucyjne, co wszystkim innym. Do 1992 roku, w orzeczeniu kontrowersyjnym z powodu wprowadzenia obowiązkowych okresów oczekiwania, skomplikowanych procesów wyrażania zgody i przepisów dotyczących prowadzenia dokumentacji, Planned Parenthood przeciwko Casey próbowało zająć się kwestią zdolności do życia, wprowadzając język uznający, że niektóre płody nigdy nie osiągają zdolności do życia (np. anencefalia). W sprawie Colautti przeciwko Franklinowi sąd obalił ustawę obowiązującą w Pensylwanii, wymagającą od lekarzy przestrzegania określonych wytycznych w pewnych okolicznościach medycznych, i uznał osąd lekarza za święty i ważny.

Zgoda rodziców

Zgoda rodziców nie jest wymagana w przypadku donoszenia ciąży do terminu, stosowania antykoncepcji lub leczenia różnych schorzeń, w tym chorób przenoszonych drogą płciową. W 2 decyzjach wydanych w 1991 r., Hodgson przeciwko Minnesocie i Ohio przeciwko Akron Center for Reproductive Health, Sąd Najwyższy USA orzekł, że legalne jest posiadanie przepisów dotyczących powiadamiania rodziców o aborcji. Przepisy te często zawierają okresy oczekiwania i dość ograniczone możliwości obejścia prawa przez sąd. 12 lutego 2002 r. Komisja Zdrowia i Zasobów Ludzkich Senatu Wirginii Zachodniej przyjęła ustawę wymagającą od kobiet pragnących dokonać aborcji świadomej zgody i odczekania co najmniej 24 godzin przed poddaniem się zabiegowi aborcji. Konkretnie, kobiety muszą otrzymać materiały pisemne, wydrukowane przez stan, które przedstawią alternatywy dla aborcji i potencjalne ryzyko zabiegu.

21 lutego 2002 r. Senat Kentucky przyjął 2 ustawy związane z aborcją. Kentucky SB 151 zaostrza istniejące przepisy dotyczące zgody na aborcję, wymagając od kobiety osobistego spotkania z lekarzem, aby otrzymać poradę przedaborcyjną. Biorąc pod uwagę, że kobiety muszą podróżować, aby uzyskać dostęp do usług, prawa te szybko stają się restrykcyjne dla osób o niskich dochodach.

Badania socjologiczne pokazują, że znaczna część nieletnich (osoby < 18-letnie) angażuje swoich rodziców w decyzję o aborcji (45%). Jednakże prawa te przyczyniły się do powstania nowego złowieszczego trendu, tj. nieletnich dokonujących aborcji w znacznie późniejszym okresie ciąży i często podróżujących na duże odległości do stanów, w których takie prawo nie obowiązuje.

Do 1999 r. 38 stanów posiadało takie prawa, a 29 stanów egzekwowało je. Obecnie tylko Connecticut, Maine i Dystrykt Kolumbii mają ustawy, które potwierdzają prawo nieletniej do samodzielnego poszukiwania aborcji. Aby zapoznać się ze streszczeniem przepisów, zobacz Prawo nieletnich do wyrażania zgody na opiekę zdrowotną i podejmowanie innych ważnych decyzji. W rezultacie aborcjoniści w stanach, które nie wymagają zgody rodziców w przypadku nieletnich, zaczęli przyjmować nastolatki, które mogą pokonać setki mil, aby starać się o aborcję.

Zgoda rodziców nie jest wymagana w przypadku donoszenia ciąży, poszukiwania antykoncepcji lub leczenia różnych schorzeń, w tym chorób przenoszonych drogą płciową. W dwóch decyzjach wydanych w 1991 r., Hodgson przeciwko Minnesocie i Ohio przeciwko Akron Center for Reproductive Health, Sąd Najwyższy USA orzekł, że posiadanie przepisów dotyczących powiadamiania rodziców o aborcji jest legalne. Przepisy te często zawierają okresy oczekiwania i dość ograniczone przepisy dotyczące obejścia sądowego.

Obligatoryjne okresy oczekiwania

Obligatoryjne okresy oczekiwania nakładają na kobietę chcącą przerwać ciążę obowiązek uzyskania najpierw osobiście konkretnych informacji na temat ciąży i alternatywnych rozwiązań na 24 do 72 godzin przed zabiegiem.

Przepisy te skutkują zwiększeniem odsetka aborcji w drugim trymestrze ciąży w stanach, w których obowiązują te przepisy. Biorąc pod uwagę, że kobiety muszą pokonywać duże odległości, aby uzyskać dostęp do usług, prawa te szybko stają się restrykcyjne dla osób o niskich dochodach.

Przygotowane przez państwo materiały doradcze

W całych Stanach Zjednoczonych zaczęto stosować różnorodne, przygotowane przez państwo materiały doradcze. Materiały te mogą zawierać sfałszowane informacje, np. sugerujące zwiększone ryzyko zachorowania na raka piersi u kobiet, które dokonały aborcji, chociaż raport National Cancer Institute z 2003 roku nie wykazał takiego związku. Inne stany opracowały bezpodstawne i nieuzasadnione materiały na takie tematy, jak ból płodu, psychologiczne skutki aborcji i przymus.

Późne aborcje

Chociaż tylko 2% populacji wyraża sprzeciw wobec aborcji w jakichkolwiek okolicznościach, istnieje szersze poparcie polityczne dla zakazu późnych aborcji lub aborcji przeprowadzanych w trzecim trymestrze ciąży. Ponieważ postępy w technikach chirurgicznych pozwoliły na chirurgiczne przerwanie ciąży w późniejszym okresie, przeciwnicy aborcji lobbowali przeciwko konkretnym procedurom wykonywanym w późnym okresie ciąży, a także stali na stanowisku, że inne techniki są lepsze.

Do 1998 r. 28 stanów uchwaliło zakazy tej procedury, określanej w prasie laickiej jako aborcja częściowego porodu, która jest procedurą medyczną nienaruszonego rozszerzenia i ekstrakcji. Język opisowy w Kodeksie Karnym USA definiuje „aborcję częściową” jako „częściowy pochwowy poród żywego płodu przed zabiciem płodu i dokończeniem porodu”. To określenie jest tak szerokie, że zarówno prawnicy, jak i eksperci ginekologiczni twierdzą, że definicja ta obejmuje praktycznie wszystkie metody aborcji w drugim trymestrze ciąży, łącznie z rozwarciem i ekstrakcją oraz indukcją.

W 19 stanach USA prawo zakazuje tych procedur; tylko w 8 stanach prawo to jest egzekwowane. W swojej pierwszej administracji prezydent USA Clinton zawetował 2 ustawy zakazujące takich aborcji. Sąd Najwyższy USA orzekł 28 czerwca 2000 r., że ustawa z Nebraski i wszystkie inne ustawy zakazujące aborcji przez częściowe urodzenie są niezgodne z konstytucją. Powodem decyzji Sądu Najwyższego było to, że prawo Nebraski nie zawierało wyjątku chroniącego zdrowie matki, a także uważano, że prawo to „nadmiernie obciąża” wybór kobiety dotyczący zakończenia jej własnej ciąży.

Podobnie, w sprawie Stenberg przeciwko Carhart, Sąd Najwyższy USA odrzucił zakaz aborcji w Nebrasce z tego samego powodu, tzn. dlatego, że może być ona konieczna, jeśli życie kobiety jest zagrożone. Jednakże Departament Sprawiedliwości USA twierdzi, że zakaz z Ohio jest zgodny z konstytucją, ponieważ zawiera przepisy ustanowione przez Sąd Najwyższy USA w sprawie Stenberg przeciwko Carhart.

Zmniejszanie praw do aborcji

Chociaż podstawowe prawo do aborcji pozostało nienaruszone przez ustawę zasadniczą, ubogie kobiety miały swoje prawa ograniczone przez poprawkę Hyde’a z 1976 r., która zabraniała korzystania z funduszy federalnych na aborcje, z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia matki. To, w połączeniu ze wzrostem liczby przypadków przejmowania szpitali w niektórych regionach przez organizacje religijne sprzeciwiające się aborcji i antykoncepcji, ograniczyło dostęp do aborcji. Prawie jedna trzecia świadczeniobiorców finansowanych ze środków publicznych nie może dokonać aborcji z powodu braku dostępu do opieki. Publiczne kontrowersje wzbudziło pytanie, czy osoby lub instytucje powinny mieć prawo do odmowy opieki medycznej. Chociaż 45 stanów uchwaliło prawa zezwalające na taką odmowę, tylko 5 z nich uchwaliło również prawa, które wymagają od świadczeniodawcy powiadomienia pacjenta o odmowie. Przepisy te obejmują usługi antykoncepcyjne i sterylizacyjne.

Dostawcy

Dostawcami aborcji indukowanych z wyboru są na ogół położnicy i ginekolodzy. Jednak wiele badań wykazało, że bezpieczne jest dopuszczenie do wykonywania tych zabiegów wielu innych pracowników służby zdrowia – lekarzy, asystentów lekarzy, położnych i pielęgniarek. Różne czynniki na przestrzeni lat wpłynęły na liczbę świadczeniodawców.

Aborcja jest jedynym powszechnym zabiegiem chirurgicznym, który jest wybieralny w rezydencjach położniczych i ginekologicznych. W związku z tym niewielu ginekologów z certyfikatem zarządu jest faktycznie wykwalifikowanych do wykonywania tego zabiegu. Rosnąca przemoc wobec świadczeniodawców i klinik spowodowała dalszy spadek gotowości świadczeniodawców do świadczenia usług aborcyjnych. Wśród świadczeniodawców, którzy nadal wykonują aborcje, nastąpiło „siwienie”. Większość z nich reprezentuje starszą populację lekarzy, którzy zaangażowali się w zapewnienie dostępu do bezpiecznej, legalnej aborcji po opiece nad młodymi kobietami, które zachorowały lub zmarły z powodu powikłań nielegalnej aborcji. Brak dostawców usług aborcyjnych jest podkreślany przez fakt, że 86% hrabstw w Stanach Zjednoczonych nie ma usług aborcyjnych.

Były burmistrz Nowego Jorku, Michael Bloomberg, zaproponował politykę, która obejmowałaby szkolenie aborcyjne dla rezydentów medycznych we wszystkich 11 miejskich szpitalach. Wykazano, że dostępność i rodzaj szkolenia aborcyjnego jest niezależnie związana z doświadczeniem w przeprowadzaniu zabiegów aborcyjnych. Liczba aborcjonistów w Stanach Zjednoczonych zmniejszyła się z powodu starzenia się populacji aborcjonistów i braku szkoleń podczas rezydentury. Studenci, oczywiście, mogą zrezygnować ze szkolenia, jeśli są moralnie przeciwni aborcji.

Medyczne protokoły aborcyjne mogą potencjalnie zwiększyć liczbę dostępnych usługodawców, ponieważ zorganizowanie wsparcia dla usługodawcy, który może wykonać aborcję chirurgiczną jest konieczne, podczas gdy posiadanie personelu chętnego do pomocy przy aborcji chirurgicznej nie jest konieczne. Rola lekarzy pielęgniarek, posiadających ważne uprawnienia do wydawania recept, jest obecnie niejasna, ale mogą oni również pomóc w rozszerzeniu dostępu do aborcji.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła ostatnio mifepristone (Mifeprex), znany również jako RU-486, do aborcji medycznej. Wiele schematów aborcji medycznej przy użyciu leków zatwierdzonych przez FDA dla wskazań innych niż przerwanie ciąży weszło do użycia. Brak dostawców aborcji do wykonywania aborcji chirurgicznej doprowadził do popularnego przekonania, że osoby, które nie chcą lub nie są wystarczająco wykwalifikowane (poprzez szkolenia lub licencję) do wykonywania aborcji chirurgicznej będą skłonne przepisywać leki do aborcji medycznej. To może być trudne do śledzenia statystycznie, ale może rzeczywiście prowadzić do zwiększenia liczby aborcji w Stanach Zjednoczonych.

Większość dostawców aborcji są położnicy i ginekolodzy. Jednakże można nauczyć bezpiecznego przeprowadzania aborcji lekarzy z różnych środowisk (np. lekarzy rodzinnych, pielęgniarki). Lekarze są generalnie otwarci na koncepcję legalnej aborcji dostępnej w Stanach Zjednoczonych. Badania epidemiologiczne wykazują, że ci najbardziej otwarci są zazwyczaj niekatolikami i zostali przeszkoleni w programie rezydenckim, w którym obserwacja aborcji była wymogiem.

Utrzymanie bezpiecznej, legalnej i rzadkiej aborcji jest celem dostawców usług aborcyjnych. Aby uzyskać informacje od lekarzy dotyczące tych celów, zobacz Physicians for Reproductive Choice and Health.

Jak dostawców zmniejszyła się liczba, kobiety podróżują dalej, aby uzyskać aborcję, przedstawiając później w ciąży, i nie są w stanie uzyskać usług, jeśli są biedne i mieszkają w większości obszarów wiejskich.

Stres pourazowy został zgłoszony u pracowników aborcji narażonych na gwałtowne protesty aborcyjne w ich klinikach.

Różne medyczne, społeczne, etyczne i filozoficzne kwestie wpływają na dostępność i ograniczenia usług aborcyjnych w Stanach Zjednoczonych. Zrozumienie prawa (uchwalonego, nakazanego i oczekującego) na poziomie lokalnym i federalnym jest ważne dla świadczeniodawców, a te prawne konsekwencje są również omówione w tym artykule.

Opieka poaborcyjna jest często zapewniana w miejscach, gdzie aborcja nie została wykonana, a strategie opieki nad kobietami, których ciąża została przerwana, są ważne dla wszystkich świadczeniodawców podstawowej opieki nad kobietami.

Aborcja terapeutyczna

Możliwość zdefiniowania aborcji terapeutycznej wykonanej ze wskazań położniczych jest trudna ze względu na subiektywny charakter decyzji podejmowanych w odniesieniu do potencjalnej zachorowalności i śmiertelności u kobiet w ciąży. Różnorodność stanów chorobowych u kobiet w ciąży może potencjalnie wpływać na zdrowie i powodować powikłania, które mogą zagrażać życiu.

Prenatalne badania przesiewowe w postaci prenatalnych badań diagnostycznych nadal poprawiają diagnostykę przedporodową anomalii płodu. Decyzja o kontynuacji lub zakończeniu ciąży powikłanej anomaliami płodu jest decyzją trudną. Najtrudniejsze decyzje są związane z anomaliami, które są nieprzewidywalne lub bardzo zmienne w swojej ekspresji.

Zwiększenie wykorzystania technik wspomaganego rozrodu wiąże się z ogromnym wzrostem liczby ciąż wielopłodowych. Częstość występowania bliźniąt wzrosła z 1 zestawu na 90 ciąż do 1 zestawu na 45 ciąż. W ciągu ostatnich 20 lat czterokrotnie wzrosła liczba ciąż wielopłodowych wyższego rzędu. Ciąże te są powikłane zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością płodu, która w dużej mierze spowodowana jest wcześniactwem i opóźnieniem wzrostu. Selektywna redukcja została wprowadzona jako technologia poprawy wyników perinatalnych w tych ciążach i był skuteczny w zmniejszaniu przedwczesnych porodów i związanych z nimi zachorowalności i śmiertelności perinatalnej.

Wskazania do przerywania ciąży

Są czynniki medyczne zarówno matki i płodu, które przyczyniają się do decyzji. Czynniki te zostały określone mianem aborcji terapeutycznej, zdefiniowanej jako przerwanie ciąży ze wskazań medycznych, w tym następujących:

Choroba medyczna u matki, w którym kontynuacja ciąży ma potencjał, aby zagrozić życiu lub zdrowiu matki jest czynnikiem. Należy wziąć pod uwagę stan zdrowia matki i rozsądne przewidywanie przyszłych okoliczności, jak również konsekwencje ciąży w miarę jej rozwoju.

Całkowita częstość występowania nowotworów złośliwych w czasie ciąży jest szacowana na 1 przypadek na 1000 ciąż. Najczęstsze nowotwory występujące u kobiet w ciąży są odzwierciedleniem nowotworów występujących u ich nieciężarnych odpowiedniczek:

• Rak szyjki macicy (1 przypadek na 2200 ciąż)

• Rak piersi (1 przypadek na 3000 ciąż)

• Melanoma (0.14-2,8 przypadków na 1000 ciąż)

• Białaczka (rzadko)

• Chłoniak

• Rak jelita grubego (0.10-1,0 przypadków na 1000 ciąż)

Uważa się również gwałt lub kazirodztwo oraz anomalie płodu, gdy wynikiem ciąży może być urodzenie dziecka z istotnymi wadami psychicznymi lub fizycznymi lub wysokie prawdopodobieństwo śmierci wewnątrzmacicznej lub noworodka.

Około 3-5% wszystkich noworodków ma rozpoznawalną wadę wrodzoną. Według Cunninghama i MacDonalda, sugerowane przyczyny anomalii płodu są następujące:

• Genetyczne (tj, chromosomalne) (20-25%)

• Infekcje płodu (3-5%)

• Choroby matki (4%)

• Leki/leki (< 1%)

• Nieznane (65-.70%)

Dane wskazujące na zwiększone ryzyko matczyne związane z obumarciem płodu pochodzą głównie z ery przedultrasonograficznej, kiedy długotrwałe zatrzymanie produktów poczęcia narażało pacjentkę na ryzyko koagulopatii. Obecne postępowanie koncentruje się więc na szybkiej diagnostyce i ewakuacji macicy, szczególnie w drugim trymestrze.