Summary:
Ezra Pound prawdopodobnie oparł ten wiersz na micie o Apollu, Bogu Słońca, i Dafne, nimfie. Tradycyjny mit głosi, że Apollo obraził Erosa (lub Kupidyna, jego rzymskie imię), mówiąc, że nie jest on godzien jego wojowniczego łuku i strzał. W odpowiedzi Eros ze złością postrzelił Apolla strzałą, by wzbudzić jego miłość, a następnie postrzelił nimfę Dafne strzałą, by wzbudzić w niej nienawiść. Apollo spadł na łeb na szyję dla Dafne i stale za nią podążał, podczas gdy ona nienawidziła go (i wszystkich mężczyzn), rozpaczliwie pragnąc wstrząsnąć jego pościgiem. W końcu Eros interweniował, by pomóc Apollinowi złapać Dafne, ale ona błagała swego ojca, Peneusa, by zmienił jej postać. Ten zgodził się i w ten sposób Daphne przemieniła się w drzewo. „Dziewczyna” szczegółowo opisuje jej przemianę. W wierszu Apollo akceptuje Dafne taką, jaka jest, ale w ostatnich dwóch wersach ubolewa nad jej niemądrym wyborem przemiany w drzewo: „Dzieckiem – tak wysokim – jesteś/i to jest głupstwo dla świata.”
Analiza
Ezra Pound zdecydował się na zastosowanie w tym wierszu narracji dzielonej. Pierwszą pięciowierszową strofę czyta się tak, jakby Daphne prowadziła narrację. Dokładnie opisuje ona swoją przemianę, opisuje uczucie, jak drzewo wchodzi w jej ręce i rośnie w jej piersi. Jednakże Pound napisał drugą połowę wiersza z perspektywy trzecioosobowego obserwatora, prawdopodobnie Apolla.
Pomimo że wiersz ten ma silne podstawy w mitologii, a Pound wyraźnie napisał go z myślą o tej konkretnej historii, istnieją również bardziej współczesne interpretacje. Pierwszym narratorem może być starsze dziecko, które opisuje swoją figuratywną przemianę w drzewo, puszczając wodze fantazji. Druga strofa mogłaby pochodzić z perspektywy dorosłego, który rozumie jej potrzebę ucieczki w zadumę, zapewniając dziewczynkę, że nawet jeśli świat uzna jej wyobrażoną przemianę za „głupstwo”, nie powinna pozwolić, by to stłumiło jej twórcze instynkty.
Forma wiersza wolnego jest niezwykle skuteczna, zwłaszcza że jest on tak krótki. Brak sztywnej struktury sprawia, że łatwiej wyobrazić sobie ten wiersz jako rozmowę między dwoma różnymi narratorami. Wolny wiersz dodaje również kapryśnego, dziecięcego sensu interpretacji wiersza, która nie koncentruje się wokół mitologii; wyobraźnia dziecka nie jest ograniczona żadną strukturą, tak samo jak ten wiersz.
Choć krytycy i badacze wciąż spierają się o to, czy prawdziwa interpretacja tego wiersza wiąże się z mitologią, czy też jest lekcją dziecięcej wyobraźni, możliwe jest, że Pound miał na myśli oba znaczenia. Pound prawdopodobnie użył znanego mitu o Apollu i Dafne, by przekazać szersze przesłanie dotyczące sposobu, w jaki społeczeństwo patrzy na wyobraźnię i kreatywność.