Sekcja 226(3) Income-tax Act, 1961, upoważnia Assessing Officer (AO) lub Tax Recovery Officer do kierowania każdą osobę, od której pieniądze są należne podatnikowi, który jest w zwłoce, aby zapłacić taką kwotę bezpośrednio do departamentu podatkowego. W tym celu należy wystosować pisemne zawiadomienie do osoby, od której mają być odzyskane należności asesora. Zasadniczym kryterium zawiadomienia jest to, że w dniu doręczenia zawiadomienia na osobie, której doręczono zawiadomienie, powinno spoczywać istniejące zobowiązanie do zapłaty kwoty na rzecz asesora (P K Trading v. I.T.O. (78 I.T.R. 427)), chociaż można wymagać wykonania zobowiązania (tj. kwota może stać się wymagalna na rzecz asesora) w późniejszym terminie. Jednakże zawiadomienie nie może działać w odniesieniu do zobowiązania, które w ogóle nie istnieje w dniu doręczenia zawiadomienia (Buddha v. I.T.O. (52 I.T.R. 321)), ani w odniesieniu do długu przedawnionego (Rajakumari v. T.R.C. (116 I.T.R. 306)).
Ogłoszenie na mocy niniejszej podsekcji nie może być wydane oficjalnemu likwidatorowi wyznaczonemu przez sąd w celu likwidacji spółki, bez uprzedniego zezwolenia sądu (State v. Topno (36 I.T.R. 135)). Sekcja 226(3) nie może być stosowana jako zamrożenie kredytu w przypadku niewykorzystanego kredytu w rachunku bieżącym w banku (Adam v. I.T.O. (33 I.T.R. 26)) lub w celu przywłaszczenia dotacji należnej asesorowi od organu ustawowego, którą organ ten może zgodnie z prawem przyznać, a asesor jest zobowiązany wykorzystać tylko na pewne szczególne cele (Coal Products v. I.T.O. (85 I.T.R. 347).
Jeżeli osoba, do której wysłano zawiadomienie i która nie zaprzecza swojej odpowiedzialności wobec asesora, nie dokona płatności zgodnie z żądaniem, zostanie ona uznana za asesora w zwłoce i postępowanie windykacyjne może być podjęte przeciwko niej w celu realizacji kwoty, tak jakby była to zaległość podatkowa należna od niej (Lakshmi Comm Bank v. Dharam Singh (94 I.T.R. 416)). Jeżeli osoba, która zlekceważyła zawiadomienie, dokona płatności na rzecz asesora, będzie osobiście odpowiedzialna w zakresie płatności dokonanej na rzecz asesora lub w zakresie kwoty podatku lub innej sumy należnej od asesora, w zależności od tego, która z nich jest mniejsza. Jednakże, jeżeli zostanie odkryte, że jej oświadczenie było fałszywe w jakimkolwiek istotnym szczególe, będzie ona osobiście odpowiedzialna wobec Departamentu w zakresie jej własnej odpowiedzialności wobec asesora lub w zakresie odpowiedzialności asesora za jakąkolwiek sumę należną na mocy ustawy, w zależności od tego, która z nich jest mniejsza (Southern Textiles v. I.T.O. (83 I.T.R. 790)).
Ciężar wykazania, że oświadczenie jest fałszywe spoczywa na AO lub TRO; jest on zobowiązany do przeprowadzenia quasi-sądowego dochodzenia, ujawniając zainteresowanej osobie wszystkie istotne materiały, na których zamierza się oprzeć, oraz do podjęcia quasi-sądowej decyzji (Beharilal v. I.T.O. (131 I.T.R. 129 (SC)). Osoba składająca takie fałszywe oświadczenie może również podlegać ściganiu na mocy sekcji 277. W sprawie Raj Breweries Ltd. v. Government of India ((2003) 128 Taxman 501) fakty były takie, że składający petycje byli przedsiębiorstwami, w których dominujący udział posiadała spółka SW. Składający petycje dostarczali alkohol pozwanemu Departamentowi Stołówek Ministerstwa Obrony. Asesor zalegał z podatkiem dochodowym i aby go odzyskać, TRO wydał zawiadomienie na mocy sekcji 226(3) do pozwanego, nakazując mu wstrzymanie płatności należnych asesorowi. Utrzymywali oni, że ich dochody były niezależne od dochodów SW, a zatem jeżeli SW nie wywiązywała się z jakiejkolwiek kwoty ustalonej przez jej AO, nie można było przenieść i przeprowadzić windykacji wobec nich.
Z drugiej strony pozwany twierdził, że cały stosunek umowny dotyczący dostaw alkoholu istniał między Ministerstwem Obrony a przedsiębiorstwem SW. Wszystkie niezbędne dokumenty zostały podpisane przez przedsiębiorstwo SW z pozwanym. Wszystkie dostawy dokonywane przez obecnych składających petycje odbywały się w imieniu spółki SW.
Wysoki Sąd uznał zatem, że urzędnik ds. odzyskiwania podatków był w pełni uprawniony do powołania się na swoje uprawnienia na mocy sekcji 226(3) poprzez wydanie zawiadomienia dla Canteen Stores Department, Government of India.