Achalazja przełyku jest chorobą charakteryzującą się zaburzoną perystaltyką przełyku i brakiem rozluźnienia mięśnia dolnego zwieracza przełyku o nieznanych przyczynach. Objawy kliniczne choroby są niespecyficzne (np. utrata masy ciała, wymioty, uporczywy kaszel), dlatego też wczesne rozpoznanie choroby jest często trudne. Opóźnione rozpoznanie choroby pogarsza jakość życia pacjentów. Konieczna jest identyfikacja czynników diagnostycznych, które mogą powodować opóźnienia diagnostyczne. W tym badaniu zebraliśmy dane od 38 pacjentów z achalazją i poszukiwaliśmy czynników diagnostycznych związanych z opóźnionym rozpoznaniem (tj. ≥ 6 miesięcy od pierwszej wizyty w szpitalu do postawienia diagnozy). Pacjenci, u których na podstawie wyników manometrii przełyku rozpoznano achalazję, zostali poddani chirurgicznej miotomii. W rezultacie rozpoznanie achalazji było prawdopodobnie opóźnione, gdy lekarz, który po raz pierwszy skontaktował się z pacjentem, nie wykonał w odpowiednim czasie barytowego testu połykowego (p < 0,0001) lub tomografii komputerowej klatki piersiowej (p < 0,01). Wśród pacjentów z opóźnioną diagnozą (n = 15), żaden nie przeszedł testu połykania baru lub CT klatki piersiowej w ciągu 6 miesięcy od pierwszej wizyty w szpitalu. Oszacowana czułość badań diagnostycznych w kierunku achalazji na podstawie danych uzyskanych od 38 pacjentów wynosiła ponad 80% dla barytowego testu połykowego i tomografii komputerowej klatki piersiowej, ale tylko 50-81% dla endoskopii. W celu uniknięcia opóźnionego rozpoznania achalazji, oprócz rutynowej endoskopii, bardzo ważne wydaje się wykonanie w odpowiednim czasie barytowego testu połykowego lub tomografii komputerowej klatki piersiowej.