- Abstract
- 1. Wprowadzenie
- 2. Materiały i Metody
- 2.1. Study Population
- 2.2. Przygotowanie osocza i DNA
- 2.3. Oszacowanie poziomów 8-Hydroksy-2′-Deoksyguanozyny w osoczu
- 2.4. LOXL1 Sanger Sequencing
- 2.5. Analiza statystyczna
- 3. Wyniki
- 3.1. Study Population and 8-OHdG Levels
- 3.2. Levels of 8-OHdG and Risk of PXG
- 3.3. Poziomy 8-OHdG i polimorfizmy LOXL1
- 3.4. 8-OHdG Levels and Other Risk Factors
- 3.5. Correlation between 8-OHdG and Other Glaucoma Indices in PXG Patients
- 3.6. Krzywa ROC i 8-OHdG
- 4. Dyskusja
- 5. Wnioski
- Dostępność danych
- Zatwierdzenie etyczne
- Zgoda
- Konflikt interesów
- Podziękowania
Abstract
Purpose. Aby zbadać systemowe uszkodzenia DNA wywołane stresem oksydacyjnym u pacjentów z jaskrą z pseudoeksfoliacją (PXG), oceniliśmy poziom 8-hydroksy-2′-deoksyguanozyny (8-OHdG) w osoczu jako markera oksydacyjnych uszkodzeń DNA w porównaniu z grupą kontrolną. Dodatkowo zbadano również łączny wpływ polimorfizmu oksydazy lizylowej 1 (LOXL1) i poziomu 8-OHdG na ryzyko PXG. Materiały i metody. Przeprowadzono retrospektywne badanie kliniczno-kontrolne w celu oceny stężenia 8-OHdG w osoczu 41 pacjentów z PXG i 45 osób z grupy kontrolnej bez jaskry przy użyciu testu immunoenzymatycznego (ELISA). Test został wykonany w dwóch egzemplarzach na automatycznym analizatorze ELISA. Dwa powszechnie występujące polimorfizmy (rs1048661 i rs3835942) w genie LOXL1 genotypowano metodą sekwencjonowania Sangera. Wyniki. Średnie i mediany stężenia 8-OHdG były istotnie podwyższone w przypadkach PXG () i u mężczyzn (). Osoby z poziomem wyższym niż trzeci kwartyl (75% percentyl) wykazywały istotnie zwiększone ryzyko wystąpienia PXG (iloraz szans = 4,06, 95% przedział ufności (CI = 1,11-14,80, )). Porównania wewnątrz- i międzygrupowe wykazały, że średnie poziomy były wyższe u osób będących nosicielami wariantu ryzyka LOXL1 (G/G), ale nie były one istotne statystycznie. W analizie regresji logistycznej, zarówno 8-OHdG (), jak i rs3835942 () wykazały statystycznie istotny wpływ na wynik PXG. Jednak efekt ten został utracony, gdy uwzględniono wiek, płeć i rs1048661. Stwierdzono istotną dodatnią korelację między poziomem 8-OHdG a ciśnieniem wewnątrzgałkowym (, ) i stosunkiem kubek/tarcza (, ). Ponadto, w analizie charakterystyki odbiornika, pole pod krzywą było istotne statystycznie () z wartością 0,635 (95% CI = 0,518-0,751). Wnioski. W badaniu wykazano związek podwyższonego poziomu 8-OHdG w osoczu u pacjentów z PXG, wspierając rolę stresu oksydacyjnego oraz zwiększonych oksydacyjnych uszkodzeń DNA w rozwoju PXG.
1. Wprowadzenie
Jaskra jest jedną z głównych przyczyn nieodwracalnej ślepoty na całym świecie, w tym w Arabii Saudyjskiej. W wyniku zablokowania odpływu cieczy wodnistej w siatkówce trabekularnej (TM), podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe (IOP) jest uważane za podstawowy czynnik ryzyka, który wyzwala śmierć komórek zwojowych siatkówki (RGC) i stopniową utratę aksonów RGC, powodując glaukomatyczną neuropatię wzrokową. Jaskra pseudoeksfoliacyjna (PXG) często charakteryzuje się nagromadzeniem nieprawidłowych włóknistych materiałów pozaskórnych w przednim odcinku oka, głównie wzdłuż granicy źrenic, co jest uważane za cechę patologiczną choroby. W porównaniu z częściej występującą jaskrą pierwotną otwartego kąta (POAG), pacjenci z PXG często wykazują bardziej agresywny przebieg kliniczny z wyższym IOP, większym cuppingiem, poważnymi ubytkami pola widzenia i gorszym rokowaniem z szybką progresją choroby. W literaturze brak jest systematycznych badań epidemiologicznych, które pozwoliłyby poznać dokładną częstość występowania PXG w Arabii Saudyjskiej. Zaobserwowano jednak, że spośród około 600 nowych przypadków jaskry zarejestrowanych w naszym oddziale jaskry w King Abdulaziz University Hospital w Rijadzie, u mniej niż 10% z nich rozpoznaje się PXG.
PXG jest złożoną i wieloczynnikową chorobą występującą u osób dorosłych. Choroba obejmuje zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe, które przyczyniają się do etiologicznej patofizjologii choroby. Lysyl oxidase-like 1 (LOXL1) jest silnym genem kandydującym, który przyczynia się do ryzyka rozwoju PXG w wielu grupach etnicznych, w tym u Arabów Saudyjskich. LOXL1 jest zaangażowany w tworzenie i stabilność macierzy zewnątrzkomórkowej. Istnieją silne dowody sugerujące rolę mechanizmu(ów) stresu oksydacyjnego w patogenezie PXG. Stres oksydacyjny jest generalnie indukowany przez tworzenie reaktywnych form tlenu (ROS), takich jak nadtlenek, nadtlenek i rodnik hydroksylowy, które mogą inicjować i rozprzestrzeniać wolne rodniki. Nagromadzenie poziomów ROS w komórkach indukuje uszkodzenia oksydacyjne w makrocząsteczkach takich jak lipidy, białka, RNA, DNA i mitochondria, powodując ich dysfunkcję komórkową i/lub apoptozę. Wykazano, że stres oksydacyjny powoduje wzrost IOP poprzez inicjowanie degeneracji TM, utrudniając w ten sposób drogę odpływu cieczy wodnistej. Mutacje, haplogrupy i zmniejszona aktywność oddechowa w mitochondriach są również związane z różnymi typami jaskry. Ponadto, polimorfizm w genie S-transferazy glutationowej (GST), enzymu zaangażowanego w detoksykację peroksydowanych lipidów i różnych szkodliwych toksyn, również został powiązany z jaskrą. Zmniejszona aktywność GST może zaburzać detoksykację metabolitów oksydacyjnych i nasilać szkodliwy wpływ stresu oksydacyjnego na nerw wzrokowy. Całkowity status antyoksydacyjny (TAS) próbek biologicznych jest ważnym wskaźnikiem stresu oksydacyjnego i użytecznym narzędziem do przewidywania statusu oksydacyjnego. Nasze poprzednie badania wykazały, że poziomy TAS w osoczu były znacząco niskie u pacjentów z PXG w porównaniu do kontroli, wspierając rolę stresu oksydacyjnego w patogenezie PXG. Ponadto, zgłosiliśmy również połączony efekt alleli LOXL1 i obniżonego TAS, który może przyczyniać się do ogólnego ryzyka PXG. U ludzi, eksperymenty in vivo wykazały, że oksydacyjne uszkodzenia DNA są znacznie obfitsze w komórkach TM pacjentów z jaskrą. Ponadto, zarówno podwyższone IOP, jak i uszkodzenia pola widzenia były istotnie związane z ilością oksydacyjnych uszkodzeń DNA w komórkach TM. Stres oksydacyjny/ROS może indukować przerwy lub modyfikacje zasad w DNA, co prowadzi do uwolnienia produktów utleniania DNA, w tym 8-hydroksy-2′-deoksyguanozyny (8-OHdG). 8-OHdG jest jednym z wielu produktów utleniania DNA, który może być łatwo oznaczony ilościowo i jest powszechnie stosowany jako biomarker do oceny oksydacyjnego uszkodzenia DNA .
Celem tego badania było zbadanie systemowego uszkodzenia DNA wywołanego stresem oksydacyjnym u pacjentów z PXG. Oceniliśmy poziom 8-OHdG w osoczu jako markera oksydacyjnych uszkodzeń DNA i porównaliśmy go z kontrolami zdrowymi bez jaskry. Ponadto zbadaliśmy również łączny wpływ statusu polimorfizmu LOXL1 i poziomu 8-OHdG na ryzyko PXG.
2. Materiały i Metody
2.1. Study Population
The study adhered to the tenets of the Declaration of Helsinki and was approved by the institutional review board and research ethics committee (approval number # 08-657). Po uzyskaniu pisemnej świadomej zgody, uczestnicy pochodzenia saudyjskiego z ustaloną diagnozą kliniczną PXG () i etnicznie dopasowane zdrowe kontrole () zostały zrekrutowane do badania w Szpitalu Uniwersyteckim Króla Abdulaziza w Rijadzie, Arabia Saudyjska. Kryteria włączenia-wyłączenia pacjentów i kontroli zostały opisane wcześniej .
2.2. Przygotowanie osocza i DNA
Próbki osocza uzyskano z krwi EDTA po odwirowaniu przy 5500 ×g przez 5 min. DNA zostało wyekstrahowane z warstwy zbuforowanej przy użyciu zestawu illustra blood genomicPrep Mini Spin Kit (GE Healthcare, Buckinghamshire, UK). Przechowywano w temperaturze -80°C do czasu użycia.
2.3. Oszacowanie poziomów 8-Hydroksy-2′-Deoksyguanozyny w osoczu
Oszacowanie poziomów 8-OHdG przeprowadzono przy użyciu komercyjnego zestawu (Trevigen, Gaithersburg, MD, USA) opartego na konkurencyjnym teście immunoenzymatycznym typu Sandwich (ELISA). Test przeprowadzono w dwóch egzemplarzach na automatycznym analizatorze ChemWell-T (Awareness Technology Inc., FL, USA), zgodnie z instrukcjami producenta. Poziomy 8-OHdG ustalono z wykorzystaniem krzywej standardowej i wyrażono w ng/mL.
2.4. LOXL1 Sanger Sequencing
Próbki DNA były sekwencjonowane dla dwóch wspólnych polimorfizmów genu LOXL1 (rs1048661 i rs3825942) przy użyciu starterów i warunków amplifikacji, jak opisano gdzie indziej.
2.5. Analiza statystyczna
Dane są przedstawione jako średnia ± SD i mediana dla zmiennych ciągłych oraz jako liczebności i procenty dla zmiennych kategorycznych. Testy normalności dla poziomów 8-OHdG przeprowadzono przy użyciu testu Kołmogorowa-Smirnowa. Średnie różnice między grupami testowano za pomocą testu t-Studenta. Test U Manna-Whitneya został użyty do porównania mediany wartości między pacjentami a grupą kontrolną. Zmienne kategoryczne badano testem chi kwadrat i dokładnym testem Fishera. Testy korelacji przeprowadzono metodą Pearsona. Przeprowadzono analizę binarnej regresji logistycznej w celu oszacowania wpływu średniego poziomu 8-OHdG i innych czynników ryzyka na wynik choroby. Wygenerowano krzywą ROC (receiver operating characteristic), a wartość pola pod krzywą (AUC) analizowano testem Manna-Whitneya. Obliczono iloraz szans (OR), a przedział ufności (CI) ustalono na 95%. Wszystkie testy statystyczne były dwustronne, a wartość mniejszą niż 0,05 uznawano za istotną statystycznie. Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu programu SPSS w wersji 19.0 (IBM Corp., Armonk, Nowy Jork, USA) oraz oprogramowania StatView w wersji 5.0 (SAS Institute, Cary, NC).
3. Wyniki
3.1. Study Population and 8-OHdG Levels
As shown in Table 1, there was no significant difference between PXG cases and controls for age, gender, systemic disease status, smoking, and family history of glaucoma. Testy normalności dla poziomów 8-OHdG wykazały skośny rozkład (). Zarówno średnia, jak i mediana poziomów 8-OHdG były znacząco podwyższone w przypadkach PXG i u mężczyzn w porównaniu z grupą kontrolną (Tabela 1). Ryciny 1(a) i 1(b) przedstawiają wykresy pudełkowe poziomów 8-OHdG w zależności od statusu choroby i dystrybucji płci, odpowiednio.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Uwagi. aTest t-test niezależnej próby (dwuogonowy); bTest Chi-kwadrat; cTest U Manna-Whitneya.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(a)
(b)
(c)
(d)
.
(a)
(b)
(c)
(d)
3.2. Levels of 8-OHdG and Risk of PXG
Aby ocenić ryzyko PXG związane z rosnącym poziomem 8-OHdG, stężenia 8-OHdG były dychotomizowane (nieskategoryzowane jako przypadki i kontrole) przy 50. percentylu (lub wartości mediany) i według kwartylów (Tabela 2). Ogólna mediana odcięcia poziomu 8-OHdG wynosiła 17,68 ng/mL. Chociaż przypadki wykazywały zwiększone ryzyko choroby na tym poziomie (OR = 1,76, 95% CI = 0,75-4,15), różnica była nieistotna (). Podobnie, używając rozkładu kwartylowego, dwa zidentyfikowane poziomy odcięcia wynosiły 10,08 ng / mL (pierwszy kwartyl lub 25 percentyl) i 27,72 ng / mL (trzeci kwartyl lub 75 percentyl). Używając tych dwóch wartości odcięcia, badanych podzielono na trzy grupy: mniej niż pierwszy kwartyl, kwartyl międzykwartylowy i więcej niż trzeci kwartyl (Tabela 2). Ogólnie rzecz biorąc, nie było istotnego efektu addytywnego rosnących poziomów 8-OHdG i wyniku PXG (χ2 = 4,87, df = 2; ). Ponadto, w porównaniu z poziomami 8-OHdG mniejszymi niż pierwszy kwartyl (<10,08 ng/mL), osoby z poziomami międzykwartylowymi wykazywały nieistotnie zwiększone ryzyko choroby (OR = 2,50, 95% CI = 0,81-7.63, ), podczas gdy osoby z poziomami większymi niż trzeci kwartyl (75. percentyl) wykazywały istotne zwiększone ryzyko PXG (OR = 4,06, 95% CI = 1.11-14,80, ).
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Uwaga. aTest aChi-kwadrat; †pierwszy kwartyl (<25. percentyl); interkwartyl (25-75. percentyl); trzeci kwartyl (>75. percentyl).
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3.3. Poziomy 8-OHdG i polimorfizmy LOXL1
Badaliśmy dalej genotypowy wpływ polimorfizmów rs1048661 (g.5758 G>T) i rs3825942 (g.5758 G>A) w genie LOXL1 na poziomy 8-OHdG w przypadkach PXG i kontrolach. Ogólnie, jak pokazano w tabeli 3, nie było istotnej różnicy między poziomami 8-OHdG a różnymi genotypami dla obu polimorfizmów LOXL1 (ryc. 1(c) i 1(d)).
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Uwaga. wartości badane w obrębie grup przy użyciu G/G jako odniesienia testem U Manna-Whitneya również były nieistotne ().
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dla rs1048661, G/G było najczęstszym genotypem, a następnie G/T i T/T. Nie zaobserwowano homozygotyczności T/T w grupie pacjentów w porównaniu do tylko jednej w grupie kontrolnej. Zaobserwowano, że średnie poziomy 8-OHdG były najwyższe w grupach o genotypie G/G w porównaniu z grupami G/T, T/T lub G/T + T/T. Jednak poziomy te nie różniły się istotnie zarówno w obrębie, jak i pomiędzy porównywanymi grupami badanymi.
Podobnie, dla rs383592, G/G był najbardziej rozpowszechnionym genotypem, a następnie genotypami G/A i A/A, przy czym ten ostatni był nieobecny u pacjentów z PXG. G/G był najczęstszym genotypem wykazującym najwyższe poziomy 8-OHdG w porównaniu z grupami G/A, A/A i G/A + A/A. Poziomy te nie różniły się istotnie między przypadkami i kontrolami dla genotypów G/G (). Ponadto, porównanie wewnątrzgrupowe w grupie kontrolnej również nie wykazało istotnego wpływu genotypu na 8-OHdG dla grup G/A (), A/A, () i G/A + A/A () w porównaniu do genotypu G/G.
3.4. 8-OHdG Levels and Other Risk Factors
With a view to examine the effect of age, sex, LOXL1 polymorphisms, and 8-OHdG levels in patients with PXG, a binary logistic regression analysis was performed using diseased/nondiseased as a dependent variable (outcome). Analiza wykazała, że zarówno 8-OHdG (), jak i rs3835942 () mają statystycznie istotny wpływ na wynik choroby. Jednak w połączonej analizie z wiekiem, płcią, 8-OHdG, rs1048661 i rs3835942, żaden z tych czynników ryzyka nie wykazał istotnego wpływu na PXG (Tabela 4).
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
Uwaga. aKobiety jako odniesienie; b 8-OHdG, 8-hydroksydeoksyguanozyna; c genotypy G/G jako odniesienie.
|
|||||||||||||||||||||||||||
3.5. Correlation between 8-OHdG and Other Glaucoma Indices in PXG Patients
A significant positive correlation was observed between 8-OHdG and IOP (, ) and cup/disc ratio (, ), as opposed to none with age (, ) and number of antiglaucoma medication (, ).
3.6. Krzywa ROC i 8-OHdG
Analiza krzywej ROC poziomów 8-OHdG u pacjentów z PXG i w grupie kontrolnej wykazała AUC równe 0,635 (95% CI = 0,518-0,751), które było istotne statystycznie (), wskazując, że poziomy 8-OHdG w osoczu mogą zadowalająco dyskryminować pacjentów z PXG i grupę kontrolną.
4. Dyskusja
Wzmożone ROS, uszkodzenia oksydacyjne i brak równowagi między statusem prooksydacyjnym i antyoksydacyjnym są krytycznymi czynnikami, które znacząco przyczyniają się do neurodegeneracji glaukomatycznej. Badanie to donosi o zwiększonym poziomie systemowego 8-OHdG, markera uszkodzeń DNA wywołanych stresem oksydacyjnym, u pacjentów z PXG.
Uszkodzenia DNA mogą być spowodowane zarówno przez czynniki zewnętrzne, jak i wewnętrzne, takie jak promieniowanie jonizujące, światło ultrafioletowe, toksyczne substancje chemiczne/jony metali oraz ROS generowane jako konsekwencja normalnego metabolizmu komórkowego tlenu. Procesy endogenne, które mogą prawdopodobnie przyczynić się do trwających uszkodzeń DNA in vivo, obejmują oksydacyjną metylację, depurynację i deaminację. Uszkodzenia wywołane przez ROS obejmują zmiany zasadowe i cukrowe, wiązania krzyżowe białek i DNA oraz pęknięcia pojedynczej/podwójnej nici. Ponadto, zasada guanina jest najbardziej podatna na modyfikacje oksydacyjne z uwagi na jej najmniejszy potencjał redoks. Najczęstszym produktem ubocznym powstającym w wyniku oksydacyjnej modyfikacji guaniny przez rodnik hydroksylowy jest 8-hydroksyguanina (8-OH-Gua) i jej odpowiednik 2′-deoksynukleozydowy, 8-OHdG, który jest proponowany jako doskonały marker oksydacyjnego uszkodzenia DNA. Wiele badań dostarczyło mocnych dowodów na związek między zwiększonym poziomem 8-OHdG a neuropatią optyczną w przebiegu jaskry.
Wstępne badania na ludzkich próbkach TM uzyskanych podczas operacji filtracji wykazały obecność wysokiego poziomu 8-OHdG u pacjentów z jaskrą. W badaniu przeprowadzonym przez Sorkhabi i wsp. obejmującym 15 pacjentów z POAG i 13 pacjentów z PXG, zarówno poziom 8-OHdG w płynie wodnistym (AH), jak i w surowicy był wysoki u pacjentów w porównaniu z grupą kontrolną. Podobnie, wysokie poziomy 8-OHdG w surowicy odnotowano u pacjentów z jaskrą pierwotną zamykającą kąt w porównaniu z osobami zdrowymi. Yuki i Tsubota stwierdzili, że podwyższony poziom 8-OHdG/kreatynina w moczu jest związany z postępem jaskrowego pola widzenia u osób z jaskrą normalnego napięcia. Podobnie w innym, niedawno przeprowadzonym badaniu przez Mohanty i wsp. poziom 8-OHdG zarówno w osoczu, jak i w AH był znacząco wyższy u pacjentów z POAG w porównaniu z grupą kontrolną z zaćmą. Efekt ten przypisywano zmniejszonej ekspresji enzymów naprawy DNA w szlaku naprawy przez wycięcie zasady. Ponadto, w badaniu odnotowano również silną dodatnią korelację między systemowymi (osoczowymi) poziomami 8-OHdG i poziomami AH 8-OHdG, co sugeruje, że systemowe poziomy 8-OHdG mogą być predykcyjne dla lokalnych poziomów 8-OHdG w oku .
Dokładna rola 8-OHdG i/lub stresu oksydacyjnego prowadzącego do rozwoju i progresji glaukomatycznej neuropatii wzrokowej jest nadal przedmiotem spekulacji. 8-OHdG należy do najlepiej scharakteryzowanych zmian oksydacyjnych i może dawać początek mutacjom transwersji C : G do A : T . Niektóre zmiany w DNA podlegają naprawie komórkowej przez mechanizmy naprawcze DNA in vivo, które rozszczepiają uszkodzone DNA. Jednak brak naprawy tych uszkodzeń może mieć poważne konsekwencje biologiczne i może prowadzić do kancerogenezy lub rozwoju zaburzeń neurodegeneracyjnych. 8-OHdG może również znacząco indukować skracanie telomerów, co może przyczyniać się do powstawania warunków fizjologicznych i patologicznych in vivo. Ponadto sugeruje się, że 8-OHdG może mieć epigenetyczną rolę regulacyjną w komórkach poddawanych stresowi oksydacyjnemu w regulacji transkrypcji genów. Co więcej, dobrze udokumentowano nieprawidłowy wpływ stresu oksydacyjnego i ROS w patogenezie jaskry poprzez zwiększone IOP i/lub hipoksję, degenerację TM, uszkodzenie komórek glejowych, autofagię, uszkodzenie mtDNA, aktywację jądrowego kapppa B, stres nadtlenoazotynowy i hemodynamikę oka stymulującą apoptozę i szlaki zapalne w celu promowania śmierci RGC i uszkodzenia nerwu wzrokowego. Zwiększone poziomy 8-OHdG obserwowane w naszym badaniu mogą prawdopodobnie przyczynić się do patogenezy PXG przez podobny mechanizm(y).
Silne powiązanie dwóch wariantów missense, rs1048661 i rs3825942, w genie LOXL1 z PXG było konsekwentnie replikowane w wielu grupach etnicznych, w tym Arabów Saudyjskich. Pełne zrozumienie tego genetycznego związku z patologią PXG nie jest jeszcze znane; postuluje się jednak istnienie szeregu mechanizmów. Obejmują one wpływ na tworzenie elastyny, zmienioną ekspresję LOXL1, efekt splicingowy lub możliwość ich powiązania z aktualnym niezidentyfikowanym allelem funkcjonalnym. Zbadaliśmy wpływ genotypowy tych dwóch wspólnych wariantów na 8-OHdG i ich łączny wpływ na ryzyko PXG. Nie stwierdzono, aby genotypy wpływały na poziomy 8-OHdG, chociaż poziomy były wysokie w wariantach ryzyka (G/G). Zarówno 8-OHdG jak i rs3835942 okazały się być istotnymi czynnikami ryzyka dla PXG. Jednakże, to znaczenie zostało utracone w połączonej analizie, która obejmowała również wiek, płeć i genotypy rs1048861. Brak wystarczającej liczby w każdej grupie genotypowej może być prawdopodobnym wyjaśnieniem tej utraty i braku znaczącego efektu.
Zwiększone IOP i uszkodzenie pola widzenia zostały znacząco skorelowane z ilością oksydacyjnych uszkodzeń DNA w komórkach TM . Podobnie, IOP i stosunek kubek/dysk również wykazały znaczącą dodatnią korelację z poziomami 8-OHdG w naszym badaniu, sugerując jego możliwą użyteczność jako markera ciężkości choroby. Ponadto, wiele doniesień przemawia za istnieniem odwrotnej zależności pomiędzy mechanizmami obrony antyoksydacyjnej a stresem oksydacyjnym w patofizjologii jaskry. Nasza grupa również wcześniej donosiła o znacząco obniżonym całkowitym statusie antyoksydacyjnym (TAS) osocza u pacjentów z PXG w porównaniu z grupą kontrolną. Co ciekawe, poziomy TAS były dostępne dla pacjentów z PXG (nie dla kontroli; dane nie pokazane) włączonych do tego badania, które wykazało znaczącą ujemną korelację między 8-OHdG i TAS u pacjentów z PXG (, ), wspierając prawdopodobną rolę zwiększonego stresu oksydacyjnego i zmniejszonych mechanizmów obrony antyoksydacyjnej w PXG.
Wyniki tego badania wymagają ostrożnej interpretacji ze względu na jego pewne ograniczenia. Po pierwsze, musimy uznać fakt, że ogólnoustrojowy wzrost 8-OHdG może nie odzwierciedlać dokładnie sytuacji w komorze przedniej oka, gdzie komórki/tkanki są stale narażone na większą ilość szkodliwych wolnych rodników, a zatem są bardziej bezpośrednio zaangażowane w rozwój i progresję jaskry poprzez mechanizmy stresu oksydacyjnego. Wymagałoby to dodatkowej walidacji w próbkach AH. Po drugie, badanie ma charakter czysto opisowy i nie dostarcza żadnych czasowych lub mechanistycznych dowodów ani nie sugeruje żadnych przyczynowych implikacji podwyższonego poziomu 8-OHdG w PXG. Wreszcie, stosunkowo niewielka liczba próbek została przebadana w tym badaniu. Replikacja w znacznie większej kohorcie z pewnością wzmocniłaby obserwacje poczynione w tym badaniu. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę średnią różnicę (wielkość efektu) wynoszącą 13 ng/mL w stężeniu 8-OHdG obserwowaną pomiędzy przypadkami PXG a grupą kontrolną, przy średnim odchyleniu standardowym wynoszącym 20 i błędzie typu I wynoszącym 0,05 (dwustronnie), badanie wykazuje moc >80%.
5. Wnioski
Podsumowując, badanie wykazuje podwyższony poziom ogólnoustrojowej 8-OHdG u pacjentów z PXG, wspierając związek tego markera z PXG oraz prawdopodobną rolę stresu oksydacyjnego i zwiększonych oksydacyjnych uszkodzeń DNA w etiologii PXG.
Dostępność danych
Dane wspierające wnioski z tego artykułu są przedstawione w ramach artykułu.
Zatwierdzenie etyczne
Badanie było zgodne z założeniami Deklaracji Helsińskiej i uzyskało zgodę Institutional Review Board i Komitetu Etyki Badań College of Medicine, King Saud University, Rijad, Arabia Saudyjska.
Zgoda
Piśmienną świadomą zgodę uzyskano od wszystkich uczestników przed włączeniem ich do tego badania.
Konflikt interesów
Autorzy nie zgłaszają konfliktu interesów. Fundator nie brał udziału w projektowaniu badania, zbieraniu, analizie i interpretacji danych oraz w pisaniu manuskryptu. Autorzy są sami odpowiedzialni za treść i napisanie pracy.
Podziękowania
Autorzy chcieliby podziękować Vice Deanship of Scientific Research Chair and Gluacoma Research Chair in Ophthalmology at the King Saud University, dzięki którym praca ta była wspierana.