Celem tego badania była ocena długoterminowej korzyści z zastosowania izotretinoiny w trądziku pospolitym opornym na terapię. Oceniono również czynniki ryzyka, które mogą wpływać na wynik długoterminowy. Badaniem objęto 88 pacjentów (średnia wieku 20,8 lat), z których większość chorowała na trądzik od wielu lat (średnia wieku 7,4 lat). Otrzymywali oni izotretynoinę w dawce początkowej 0,5 lub 1,0 mg/kg/dobę. Dawka była następnie dostosowywana w zależności od odpowiedzi na leczenie i działań niepożądanych. Większość pacjentów potrzebowała jedynie 4 miesięcy terapii, aby uzyskać co najmniej 85% poprawę kliniczną. Pacjenci byli obserwowani do 10 lat po terapii (średnio 9 lat). Sześćdziesięciu jeden pacjentów było nadal praktycznie wolnych od choroby. Spośród pozostałych, 16% wymagało dalszego leczenia konwencjonalnymi antybiotykami, a 23% wymagało drugiego kursu izotretynoiny. Spośród tych, u których doszło do nawrotu choroby, u 96% nastąpiło to w ciągu 3 lat od zaprzestania terapii. Wiek pacjentów, płeć i czas trwania trądziku nie miały wpływu na wynik leczenia. Jednak u pacjentów z przewagą trądziku pniowego, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, obserwowano zwiększoną częstość nawrotów. Wiadomo, że wydzielanie łoju koreluje z nasileniem trądziku, ale stwierdzono, że długoterminowy stopień supresji łoju nie jest związany z nawrotem choroby. Schemat dawkowania, w szczególności dawka kumulacyjna, był ważnym czynnikiem w określaniu częstości nawrotów. Pacjenci, którzy otrzymywali 0,5 mg/kg dziennie lub dawkę kumulacyjną wynoszącą < 120 mg/kg, mieli znacząco wyższy wskaźnik nawrotów niż pacjenci otrzymujący większą dawkę. Nie stwierdziliśmy żadnych długotrwałych ogólnoustrojowych lub biochemicznych działań niepożądanych. Stwierdzamy, że izotretynoina jest bezpieczną i skuteczną terapią.(ABSTRACT TRUNCATED AT 250 WORDS)