Jacques Monod, w pełni Jacques Lucien Monod, (ur. 9 lutego 1910, Paryż, Francja – zm. 31 maja 1976, Cannes), francuski biochemik, który, z François Jacob, zrobił wiele, aby wyjaśnić, jak geny regulują metabolizm komórek poprzez kierowanie biosyntezę enzymów. Para wspólne, wraz z André Lwoff, Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1965.
W 1961 Jacob i Monod zaproponował istnienie posłańca kwas rybonukleinowy (mRNA), substancja, której sekwencja zasad jest komplementarna do tego z kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA) w komórce. Postulowali, że posłaniec przenosi „informacje” zakodowane w sekwencji bazowej do rybosomów, miejsc syntezy białek; tutaj sekwencja bazowa posłankowego RNA jest tłumaczona na sekwencję aminokwasową enzymu białkowego (katalizatora biologicznego).
Przedstawiając koncepcję kompleksów genowych, które nazwali operonami, Jacob i Monod postulowali istnienie klasy genów, które regulują funkcję innych genów poprzez wpływ na syntezę posłankowego RNA. Za tę pracę, która okazała się ogólnie poprawne dla bakterii, dwaj mężczyźni otrzymali Nobel Prize.
Monod książki długi esej Le Hasard et la nécessité (1970; Chance and Necessity) argumentował, że pochodzenie życia i proces ewolucji są wynikiem przypadku. Monod dołączył do personelu Instytutu Pasteura w Paryżu w 1945 roku i został jego dyrektorem w 1971 roku.