Kotlina Dżungarska, chiński (Pinyin) Zhunga’er Pendi lub (Romanizacja Wade-Giles) Chun-ko-erh P’en-ti, konwencjonalna Kotlina Dzungarska, rozległa kotlina w Regionie Autonomicznym Ujgurów Xinjiang, północno-zachodnie Chiny.
Kotlina znajduje się między mongolskimi górami Ałtaj, na granicy chińsko-mongolskiej, na północy, a górami Borohoro (Poluokenu) i Eren Habirga, na południu; te ostatnie biegną na wschód i zachód bezpośrednio na północ od Tien Szan („Gór Niebiańskich”). Na wschodzie i południowym wschodzie, odpowiednio, basen jest ograniczony przez Baytag Bogd (Baytik) i Bogda gór. Zachodnią granicę kotliny wyznaczają dzungarskie pasma górskie Alatau i Tarbagatay (Ta’erbahatai), które oddzielają ją od depresji jeziora Balqash w Kazachstanie.
Głównym przejściem przez zachodnie pasma jest tak zwana Dzungarska Brama (Junggar Men), która prowadzi do jeziora Alaköl i jeziora Balqash w Kazachstanie. Na dalekiej północy rzeka Irtysz (Ertix) wpada do jeziora Zaysan przez granicę z Kazachstanem. Poza tym, Kotlina Dżungarska jest obszarem wewnętrznego drenażu, gdzie rzeki z Ałtaju spływają do jeziora Dżili, a rzeki z południowych pasm górskich do jezior Manasi lub Aibi (Ebinur) w nisko położonej depresji bezpośrednio na południowy wschód od Bramy Dzungarskiej. Cała depresja leży między 1650 a 3300 stóp (500 a 1000 metrów) nad poziomem morza, z ogólnym nachyleniem z północnego wschodu na południowy zachód, gdzie jezioro Aibi leży na wysokości niewiele większej niż 620 stóp (190 metrów).
Obszar ten jest bardzo suchy i otrzymuje tylko 6-12 cali (150-300 mm) opadów rocznie. To również doświadcza wielkich skrajności temperatury. Otaczające góry, jednak otrzymują znacznie większe opady, a wiele z północnych pasm i Ałtaju są zalesione. Wschodnio-środkowa część kotliny jest pustynią (Dzungarian Gobi), ale nie jest całkowicie jałowa. Otaczają ją strefy stepu (trawiaste równiny) i półstepu, nawadniane przez sezonowe cieki wodne, które często wpadają do słonych bagien. W dorzeczu jest niewiele rzek.
Ludność składa się głównie z Ujgurów i różnych ludów turkijskich lub mongolskich. Jedyni chińscy (Han) mieszkańcy to robotnicy przemysłowi i osadnicy na południowych oazach i w państwowych gospodarstwach rolnych.
.