Leczenie skolioz idiopatycznych powyżej 40 stopni (Cobb) w okresie wzrostu jest przedmiotem dyskusji dotyczącej wskazań do leczenia zachowawczego lub operacyjnego. Progresja skrzywienia zależy od stopnia deformacji czołowej i strzałkowej, rotacji kręgów, sztywności skrzywienia, wieku szkieletowego, wieku i płci pacjenta, częstości występowania skoliozy w rodzinie oraz lokalizacji skrzywienia. W skoliozach powyżej 40 stopni progresja jest szybka, a możliwości skutecznego leczenia zachowawczego za pomocą aparatów ortopedycznych są ograniczone w okresie wzrostu. Progresja występuje częściej w skoliozach piersiowych i podwójnych dużych, zwłaszcza u młodych pacjentów (objaw Rissera 0 i 1). Czynnikami predykcyjnymi powodzenia leczenia ortodontycznego są korekcja skoliozy i rotacji; pogorszenie obu tych cech w trakcie leczenia ortodontycznego prowadzi do złych wyników. Ważna jest ocena elastyczności profilu strzałkowego, a także pierwotna korekcja 30-50% w ortezie w ciągu 3 miesięcy. Operacyjna korekcja małych skrzywień pierwotnych zmniejsza długość zespolenia, czas operacji i utratę krwi oraz powoduje zmniejszenie obciążenia sąsiednich segmentów kręgosłupa w porównaniu z długimi zespoleniami koniecznymi w skoliozach bardziej strukturalnych i podwójnych dużych. Jak dotąd nie można jednoznacznie ocenić częstości występowania zjawiska „wału korbowego” i koniecznego leczenia u młodych pacjentów (Rissersign 0 i 1) leczonych wyłącznie za pomocą instrumentacji grzbietowej, ale w tych przypadkach można rozważyć czasowe leczenie ortezą.