Background: Dane dotyczące ryzyka rozwoju upośledzonego metabolizmu glukozy w ciągu całego życia, w tym prediabetes, są skąpe, podobnie jak dane dotyczące ryzyka ewentualnej progresji z prediabetes do cukrzycy i rozpoczęcia leczenia insuliną u wcześniej nieleczonych pacjentów z cukrzycą. Naszym celem było obliczenie dożywotniego ryzyka wystąpienia pełnego zakresu zaburzeń metabolizmu glukozy, od normoglikemii do prediabetes, cukrzycy typu 2 i ewentualnego stosowania insuliny.
Metody: W tej prospektywnej, populacyjnej analizie kohortowej wykorzystaliśmy dane z populacyjnego badania Rotterdam Study. Zidentyfikowaliśmy zdarzenia diagnostyczne na podstawie dokumentacji lekarzy ogólnych, list wypisowych ze szpitala, danych z apteki i pomiarów stężenia glukozy w surowicy na czczo wykonanych podczas wizyt w ośrodku badawczym (Rotterdam, Holandia). Normoglikemię, prediabetes i cukrzycę zdefiniowano na podstawie kryteriów WHO dla glukozy na czczo (normoglikemia: ≤6-0 mmol/L; prediabetes: >6-0 mmol/L i <7-0 mmol/L; oraz cukrzyca ≥7-0 mmol/L lub stosowanie leku obniżającego stężenie glukozy). Obliczyliśmy ryzyko dla całego życia, stosując zmodyfikowaną wersję analizy przeżycia, skorygowaną o konkurencyjne ryzyko zgonu. Oszacowano również ryzyko progresji z prediabetes do jawnej cukrzycy oraz z cukrzycy nie wymagającej leczenia insuliną do stosowania insuliny. Dodatkowo obliczono liczbę lat przeżytych z prawidłowym metabolizmem glukozy.
Wnioski: Wykorzystaliśmy dane pochodzące od 10 050 uczestników badania Rotterdam Study. W czasie obserwacji trwającej do 14-7 lat (między 1 kwietnia 1997 r. a 1 stycznia 2012 r.) u 1148 uczestników rozwinęło się prediabetes, u 828 rozwinęła się cukrzyca, a 237 rozpoczęło leczenie insuliną. W wieku 45 lat pozostałe ryzyko w ciągu całego życia wynosiło 48-7% (95% CI 46-2-51-3) dla prediabetes, 31-3% (29-3-33-3) dla cukrzycy i 9-1% (7-8-10-3) dla stosowania insuliny. U osób w wieku 45 lat życiowe ryzyko przejścia od stanu przedcukrzycowego do cukrzycy wynosiło 74-0% (95% CI 67-6-80-5), a 49-1% (38-2-60-0) osób z jawną cukrzycą w tym wieku rozpoczęło leczenie insuliną. Ryzyko dla całego życia zmniejszało się wraz z wiekiem, ale zwiększało się wraz ze wzrostem BMI i obwodu talii. Osoby z ciężką otyłością żyły średnio o 10 lat krócej bez upośledzenia glikemii w porównaniu z osobami o prawidłowej masie ciała.
Interpretacja: Upośledzony metabolizm glukozy stanowi istotne obciążenie dla zdrowia populacji, a nasze wyniki podkreślają potrzebę skuteczniejszych strategii prewencyjnych, które powinny być wdrażane jak najwcześniej w życiu danej osoby. Znaczne ryzyko wystąpienia prediabetes i cukrzycy w ciągu całego życia u osób szczupłych również przemawia za kontrolą czynników ryzyka u osób nieotyłych.
Finansowanie: Erasmus MC i Erasmus University Rotterdam; Netherlands Organisation for Scientific Research; Netherlands Organisation for Health Research and Development; Research Institute for Diseases in the Elderly; Netherlands Genomics Initiative; Netherlands Ministry of Education, Culture and Science; Netherlands Ministry of Health, Welfare and Sports; European Commission; and Municipality of Rotterdam.