Macroeconomics

Measuring Money: Currency, M1, and M2

Zdefiniowaliśmy pieniądz jako wszystko, co jest powszechnie akceptowane jako środek płatniczy, jest magazynem wartości, może być używane jako jednostka rozliczeniowa lub standard odroczonej płatności. Co dokładnie obejmuje ta definicja?

Gotówka w twojej kieszeni z pewnością służy jako pieniądz. Ale co z czekami lub kartami kredytowymi? Czy one też są pieniędzmi? Zamiast próbować określić jeden sposób pomiaru pieniądza, ekonomiści proponują szersze definicje pieniądza oparte na pojęciu płynności. Płynność odnosi się do tego, jak szybko dane aktywo może zostać użyte do zakupu dobra lub usługi. Płynność jest pojęciem względnym. Na przykład, gotówka jest bardzo płynna. Twój banknot o nominale 10 dolarów może być łatwo wykorzystany do zakupu hamburgera w porze lunchu. Jednak 10 dolarów, które masz na koncie oszczędnościowym, nie jest tak łatwe do użycia. Musisz iść do banku lub bankomatu i wypłacić tę gotówkę, aby kupić lunch. Tak więc, 10 dolarów na koncie oszczędnościowym jest mniej płynne. Akcje i obligacje są jeszcze mniej płynne, ponieważ muszą zostać sprzedane, aby przekształcić je w środki płatnicze, a w tym procesie mogą stracić na wartości.

Ekonomiści zazwyczaj używają dwóch definicji podaży pieniądza: M1 i M2. M1 obejmuje te aktywa, które są najbardziej płynne, takie jak gotówka, depozyty czekowe (na żądanie) i czeki podróżne. M2 obejmuje M1 plus niektóre mniej płynne (ale wciąż dość płynne) aktywa, w tym depozyty oszczędnościowe i terminowe, certyfikaty depozytowe i fundusze rynku pieniężnego. Przyjrzyjmy się bardziej szczegółowo tym dwóm definicjom pieniądza.

M1

M1 jest najwęższą definicją podaży pieniądza. Obejmuje ona monety i walutę w obiegu – innymi słowy, nie są one utrzymywane przez Departament Skarbu USA lub Bank Rezerwy Federalnej, ale krążą w gospodarce.

Blisko spokrewnione z walutą są depozyty czekowe, znane również jako depozyty na żądanie. Są to kwoty przechowywane na rachunkach czekowych. Są one nazywane depozytami na żądanie lub depozytami sprawdzalnymi, ponieważ instytucja bankowa musi przekazać posiadaczowi depozytu jego pieniądze „na żądanie”, gdy zostanie wypisany czek lub użyta karta debetowa. Te pozycje razem – waluta i rachunki czekowe w bankach – składają się na większość M1. Czeki podróżne są również zawarte w M1, ale ich użycie w ostatnim czasie spadło.

M2

Szerzej definiując pieniądz, M2 zawiera wszystko w M1, ale dodaje również inne rodzaje depozytów. Na przykład M2 obejmuje depozyty oszczędnościowe w bankach, które są kontami bankowymi, na które nie można bezpośrednio wypisać czeku, ale z których można łatwo wypłacić pieniądze w bankomacie lub banku. Wiele banków i innych instytucji finansowych oferuje również możliwość inwestowania w fundusze rynku pieniężnego, gdzie depozyty wielu indywidualnych inwestorów są łączone i inwestowane w bezpieczny sposób, np. w krótkoterminowe obligacje rządowe. Innym składnikiem M2 są certyfikaty depozytowe (CD) o małych nominałach (czyli poniżej około 100 000 USD) lub depozyty terminowe, czyli rachunki, które deponent zobowiązał się pozostawić w banku na pewien okres czasu, od kilku miesięcy do kilku lat, w zamian za wyższe oprocentowanie. Krótko mówiąc, wszystkie te rodzaje M2 to pieniądze, które można wypłacić i wydać, ale które wymagają większego wysiłku niż pozycje w M1. Rysunek 1 powinien pomóc w wizualizacji relacji między M1 i M2. Zauważ, że M1 jest uwzględnione w obliczeniach M2.

Rysunek 1. Zależność między pieniądzem M1 i M2. Pieniądz M1 i M2 to dwie najczęściej używane definicje pieniądza. M1 = monety i waluta w obiegu + depozyt czekowy (na żądanie) + czeki podróżne. M2 = M1 + depozyty oszczędnościowe + fundusze rynku pieniężnego + certyfikaty depozytowe + inne depozyty terminowe.

System Rezerwy Federalnej jest odpowiedzialny za śledzenie ilości M1 i M2 i przygotowuje cotygodniowe wydanie informacji o podaży pieniądza. Na koniec lutego 2015 roku M1 w Stanach Zjednoczonych wynosiło 3 biliony dolarów, natomiast M2 – 11,8 biliona dolarów. Tabela 1 przedstawia podział części każdego rodzaju pieniądza, który składał się na M1 i M2 w lutym 2015 roku, zgodnie z danymi Banku Rezerwy Federalnej.

Linie oddzielające M1 i M2 mogą stać się nieco nieostre. Czasami elementy M1 nie są traktowane jednakowo; na przykład, niektóre firmy nie akceptują czeków osobistych na duże kwoty, ale przyjmują czeki podróżne lub gotówkę. Zmiany w praktykach bankowych i technologii sprawiły, że rachunki oszczędnościowe w M2 stały się bardziej podobne do rachunków czekowych w M1. Na przykład niektóre rachunki oszczędnościowe pozwalają deponentom na wypisywanie czeków, korzystanie z bankomatów i płacenie rachunków przez Internet, co ułatwiło dostęp do rachunków oszczędnościowych. Podobnie jak w przypadku wielu innych terminów ekonomicznych i statystyk, ważne jest, aby znać mocne strony i ograniczenia różnych definicji pieniądza, a nie wierzyć, że definicje te są tak jednoznaczne dla ekonomistów, jak, powiedzmy, definicja azotu dla chemików.

Inne pieniądze

Gdzie w tym wszystkim mieszczą się „plastikowe pieniądze”, takie jak karty debetowe, karty kredytowe i inteligentne pieniądze? Karta debetowa, podobnie jak czek, jest instrukcją dla banku użytkownika, aby bezpośrednio i natychmiast przelać pieniądze z jego konta bankowego do sprzedawcy. Karta debetowa jest więc takim samym pieniądzem jak czek. Należy zauważyć, że w naszej definicji pieniądza pieniądzem są depozyty czekowe, a nie papierowy czek czy karta debetowa. Chociaż możesz dokonać zakupu za pomocą karty kredytowej, nie jest ona traktowana jako pieniądz, ale raczej jako krótkoterminowa pożyczka udzielona Ci przez firmę obsługującą kartę kredytową. Kiedy dokonujesz zakupu za pomocą karty kredytowej, firma wydająca karty kredytowe natychmiast przelewa pieniądze ze swojego konta czekowego do sprzedawcy, a na koniec miesiąca wysyła Ci rachunek za to, co pobrałeś w danym miesiącu. Dopóki nie zapłacisz rachunku za kartę kredytową, w rzeczywistości pożyczyłeś pieniądze od firmy obsługującej karty kredytowe. Dzięki karcie inteligentnej możesz przechowywać na niej określoną wartość pieniędzy, a następnie używać jej do dokonywania zakupów. Niektóre „inteligentne karty” używane do określonych celów, takich jak długodystansowe rozmowy telefoniczne lub dokonywanie zakupów w księgarni i kawiarni na terenie kampusu, nie są tak naprawdę bardzo inteligentne, ponieważ mogą być używane tylko do określonych zakupów lub w określonych miejscach.

W skrócie, karty kredytowe, karty debetowe i karty inteligentne są różnymi sposobami przemieszczania pieniędzy podczas dokonywania zakupów. Jednak posiadanie większej liczby kart kredytowych lub debetowych nie zmienia ilości pieniądza w gospodarce, tak samo jak drukowanie większej liczby czeków nie zwiększa ilości pieniędzy na koncie czekowym.

Jednym z kluczowych przesłań leżących u podstaw tej dyskusji o M1 i M2 jest to, że pieniądz w nowoczesnej gospodarce to nie tylko papierowe banknoty i monety; zamiast tego pieniądz jest ściśle powiązany z kontami bankowymi. Rzeczywiście, polityki makroekonomiczne dotyczące pieniądza są w dużej mierze prowadzone przez system bankowy.