Każda osoba skazana lub oskarżona o prowadzenie pojazdu silnikowego z procentem wagowym alkoholu we krwi wynoszącym osiem setnych lub więcej, lub będąca pod wpływem alkoholu odurzającego, substancji kontrolowanej lub będąca pod wpływem wąchania lub wdychania oparów jakiejkolwiek substancji mającej właściwości uwalniania toksycznych oparów, jak określono w sekcji 18 rozdziału 270, może, jeśli taka osoba wyrazi zgodę, zostać umieszczona w okresie próbnym na okres nie dłuższy niż dwa lata i jako warunek zawieszenia zostanie skierowana na program edukacji kierowców w zakresie spożywania alkoholu, jak przewidziano w niniejszym dokumencie, oraz, jeśli sąd uzna to za konieczne, na program leczenia lub rehabilitacji uzależnienia od alkoholu lub substancji kontrolowanych, lub na oba te programy, a prawo jazdy takiej osoby lub prawo do prowadzenia pojazdów zostanie zawieszone na okres nie krótszy niż czterdzieści pięć i nie dłuższy niż dziewięćdziesiąt dni; pod warunkiem jednak, że jeżeli w chwili popełnienia przestępstwa osoba ta nie miała ukończonych 21 lat, jej prawo jazdy lub uprawnienia do kierowania pojazdami zostają zawieszone na dwieście dziesięć dni, a osoba taka zostaje skierowana do programu specjalnie opracowanego przez departament zdrowia publicznego w celu edukacji i leczenia kierowców, którzy prowadzą pojazdy silnikowe po spożyciu lub w trakcie spożywania alkoholu, substancji kontrolowanych lub pod wpływem czucia zapachu lub wdychania oparów jakiejkolwiek substancji mającej właściwości uwalniania toksycznych oparów zgodnie z definicją zawartą w sekcji 18 rozdziału 270, z wyjątkiem osoby w wieku od 17 do 21 lat włącznie, u której stężenie alkoholu we krwi nie było niższe niż .20, w którym to przypadku osoba taka zostaje przydzielona do programu leczenia i rehabilitacji kierowców, znanego jako „14-dniowy program in-home dla drugich przestępców”. Taki nakaz zawieszenia jest uzupełnieniem wszelkich kar nałożonych zgodnie z podpunktem (1) ustępu (a) poddziału (1) sekcji dwudziestej czwartej i jest uzupełnieniem wszelkich wymagań nałożonych jako warunek zawieszenia kary. Osoba ta musi współpracować w dochodzeniu prowadzonym przez kuratora sądowego w zakresie nadzoru nad przypadkami prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu oraz prowadzenia pojazdu z procentem alkoholu we krwi wynoszącym osiem setnych lub wyższym, lub w sposób określony przez komisarza ds. nadzoru kuratorskiego. Oskarżony, któremu niniejsza sekcja nie zabrania w inny sposób, po skazaniu w procesie co do istoty sprawy, zostanie uznany za odpowiedniego kandydata do wyżej wymienionych programów; pod warunkiem jednak, że sędzia, który uzna, że oskarżony nie jest odpowiednim kandydatem do tych programów, przedstawi takie ustalenia na piśmie.
Niniejszej sekcji nie stosuje się do osoby, która spowodowała poważne obrażenia ciała lub śmierć innej osoby podczas wydarzeń, które dały podstawę do złożenia skargi lub oskarżenia o prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu.
Pod każdym zarządzeniem zgodnie z niniejszą sekcją, oskarżony odda wszelkie prawo jazdy Massachusetts lub pozwolenie będące w jego posiadaniu do wydziału probacyjnego tego sądu. Wydział ds. nadzoru kuratorskiego pozbędzie się prawa jazdy, a sąd poinformuje o dyspozycji w sprawie w sposób określony przez referendarza. Niezależnie od postanowień punktu (1) podpunktu (c) podrozdziału (2) sekcji 24, punktu (1) podpunktu (f) podrozdziału (1) sekcji 24 oraz sekcji 24P, oskarżony może niezwłocznie po przystąpieniu do programu zgodnie z niniejszą sekcją złożyć wniosek do referendarza o wydanie ograniczonej licencji w związku z trudnościami. Rejestrator, według własnego uznania, może wydać taką licencję na warunkach, które może określić. Każda taka licencja jest ważna przez identyczny okres 12 godzin, 7 dni w tygodniu. Niniejsze postanowienie ma również zastosowanie do wszelkich innych zawieszeń w związku z tym samym zdarzeniem, które mogą obowiązywać na mocy wspomnianego punktu (1) ustępu (c) poddziału (2) sekcji 24, wspomnianego punktu (1) ustępu (f) poddziału (1) wspomnianej sekcji 24 oraz sekcji 24P niniejszego rozdziału. Żadne z postanowień niniejszej sekcji nie może być interpretowane jako upoważniające do kwalifikowania się do ulg, jeżeli dana osoba została zawieszona lub cofnięta, lub ma zostać zawieszona lub cofnięta, na mocy jakiegokolwiek innego statutu niewymienionego w niniejszej sekcji, lub z powodu jakiegokolwiek innego zdarzenia. Niewypełnienie przez operatora zobowiązań wobec programu lub niezastosowanie się do warunków zawieszenia sądowego stanowi podstawę do natychmiastowego cofnięcia licencji hardship. W tych i wszystkich innych przypadkach, w których operator ubiega się o przyznanie licencji na prowadzenie działalności w trybie przyspieszonym, urząd probacyjny sądu, w którym sprawca znajduje się w okresie próbnym, dostarczy do rejestru, na wniosek, dokumentację potwierdzającą status danej osoby w okresie próbnym. We wszystkich takich przypadkach, gdy oskarżony prowadził pojazd silnikowy z procentem wagowym alkoholu we krwi piętnastu setnych lub wyższym, rejestrator może nałożyć ograniczenie na licencję przyznaną przez rejestratora na mocy niniejszej sekcji, wymagając, aby taka osoba miała urządzenie blokujące zapłon zainstalowane w każdym pojeździe będącym własnością, każdym pojeździe dzierżawionym i każdym pojeździe użytkowanym przez licencjobiorcę w okresie obowiązywania licencji.
Programy edukacji alkoholowej kierowców wykorzystywane na mocy przepisów niniejszej sekcji są ustanawiane i zarządzane przez departament zdrowia publicznego w porozumieniu z rejestratorem i sekretarzem bezpieczeństwa publicznego. Departament Zdrowia Publicznego może przyjmować zasady i przepisy w celu realizacji swoich uprawnień i obowiązków w zakresie ustanawiania i zarządzania programami edukacji kierowców w zakresie spożywania alkoholu we Wspólnocie Narodów. Każda osoba, która została zakwalifikowana do dyspozycji na mocy niniejszej sekcji, i która w momencie dyspozycji legalnie zamieszkuje poza stanem, lub jest studentem studiów dziennych zamieszkującym poza stanem, może, według uznania sądu, zostać przydzielona do programu edukacji kierowców w zakresie spożywania alkoholu poza stanem. Program pozamiejscowy musi być licencjonowany przez właściwe władze stanowe w jurysdykcji, w której dana osoba legalnie zamieszkuje lub jest studentem studiów dziennych. Jeżeli program edukacji kierowców w zakresie spożywania alkoholu poza państwem zawiera mniejszą liczbę godzin usług terapeutycznych niż wymagana przez Departament Zdrowia Publicznego, należy uzyskać dodatkowe godziny usług terapeutycznych w celu osiągnięcia równoważności z wymaganiami programu edukacji kierowców w zakresie spożywania alkoholu we Wspólnocie Narodów.
Każda osoba objęta programem edukacji kierowców w zakresie spożywania alkoholu lub nadużywania substancji kontrolowanych oraz, jeżeli sąd uzna to za konieczne, programem leczenia uzależnienia od alkoholu lub substancji kontrolowanych, rehabilitacji lub leczenia i rehabilitacji uzależnienia od alkoholu lub substancji kontrolowanych zgodnie z niniejszym rozdziałem, wnosi bezpośrednio na rzecz takiego programu opłatę w wysokości ustalonej przez departament zdrowia publicznego. Departament Zdrowia Publicznego ustanawia i może od czasu do czasu zmieniać harmonogram jednolitych opłat pobieranych przez takie programy, które nie przekraczają rzeczywistego kosztu na klienta prowadzenia tych programów, po uprzednim zawiadomieniu i wysłuchaniu publicznym, pod warunkiem że do czasu, gdy Departament Zdrowia Publicznego ustanowi harmonogram takich opłat zgodnie z niniejszą sekcją, opłata za takie programy wynosi dwieście dolarów. Departament Zdrowia Publicznego wyda przepisy dotyczące metod ustalania takich opłat. Żadna osoba nie może zostać wykluczona z programu z powodu niezdolności do uiszczenia podanej opłaty, pod warunkiem, że taka osoba złoży w sądzie oświadczenie o niezamożności lub niezdolności do uiszczenia opłaty w ciągu dziesięciu dni od dnia wydania decyzji, że dochodzenie przeprowadzone przez kuratora sądowego potwierdzi taką niezamożność lub ustali, że uiszczenie takiej opłaty spowodowałoby znaczne trudności finansowe dla tej osoby, najbliższej rodziny tej osoby lub osób pozostających na jej utrzymaniu, oraz że sąd wyda pisemne orzeczenie w tej sprawie. Zamiast zrzeczenia się całej kwoty opłaty, sąd może nakazać danej osobie, aby w stosownych przypadkach dokonała częściowej lub ratalnej płatności takiej opłaty. W zależności od środków, Departament Zdrowia Publicznego zwraca każdemu programowi koszty usług świadczonych osobom, dla których odstąpiono od uiszczenia opłaty z powodu niezamożności.
Skarbnik stanowy może przyjąć dla Wspólnoty Narodów na cele edukacji, leczenia lub rehabilitacji kierowców nadużywających alkoholu lub substancji kontrolowanych wszelkie darowizny lub zapisy pieniężne lub majątkowe oraz wszelkie dotacje, pożyczki, usługi, płatności majątkowe od władz rządowych. Wszelkie takie otrzymane pieniądze są deponowane w skarbie państwa w celu wydatkowania przez departament zdrowia publicznego, pod warunkiem przyznania środków na wsparcie wspomnianych programów leczenia lub rehabilitacji uzależnień od alkoholu lub substancji kontrolowanych, zgodnie z warunkami darowizny, dotacji lub pożyczki. Wszelkie przepisy federalne generujące fundusze na edukację, leczenie lub rehabilitację w zakresie nadużywania alkoholu lub substancji kontrolowanych przez kierowców są wykorzystywane przez departament zdrowia publicznego w możliwym zakresie do wspierania celów niniejszej sekcji.
Dodatkowa opłata w wysokości dwustu pięćdziesięciu dolarów jest wnoszona na rzecz głównego kuratora sądowego każdego sądu przez każdą osobę umieszczoną w programie edukacji w zakresie nadużywania alkoholu lub substancji kontrolowanych przez kierowców zgodnie z niniejszą sekcją, a wszystkie takie opłaty są deponowane w skarbcu stanowym, z zastrzeżeniem przeznaczenia ich na wsparcie programów prowadzonych przez sekretarza bezpieczeństwa publicznego, komisję kontroli napojów alkoholowych i departament zdrowia publicznego w celu prowadzenia dochodzeń, egzekwowania, leczenia i rehabilitacji osób skazanych lub oskarżonych o prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu odurzającego lub narkotyków.
Opłaty tej nie pobiera się od osób, które po złożeniu w sądzie oświadczenia o niezamożności lub niemożności zapłacenia w ciągu dziesięciu dni od wydania nakazu i przeprowadzeniu dochodzenia przez kuratora sądowego potwierdzającego niezamożność lub stwierdzającego, że uiszczenie takiej opłaty spowodowałoby znaczne trudności finansowe dla danej osoby, najbliższej rodziny lub osób pozostających na utrzymaniu danej osoby, zostaną uznane przez sąd za niezamożne, pod warunkiem, że sąd wyda pisemne orzeczenie w tej sprawie. Zamiast zrzeczenia się całej kwoty opłaty, sąd może nakazać takiej osobie, aby w stosownych przypadkach dokonała częściowej lub ratalnej płatności takiej opłaty. Nieuiszczenie opłat wymaganych na mocy niniejszej sekcji, o ile nie zostanie usprawiedliwione, stanowi wystarczającą podstawę do stwierdzenia przez sąd na rozprawie przeprowadzonej zgodnie z sekcją dwudziestą czwartą E, że dana osoba nie spełniła w zadowalającym stopniu wymogów programu.
Komisarz ds. kurateli składa co najmniej raz w roku pisemne sprawozdanie do Departamentu Zdrowia Publicznego o całkowitej liczbie osób, które otrzymały dyspozycję na mocy niniejszej sekcji oraz o liczbie takich osób, które zostały uznane przez sąd za wymagające leczenia lub rehabilitacji w związku z nadużywaniem alkoholu lub substancji kontrolowanych, lub obu tych substancji. Komisarz i prezesi sądów okręgowych i sądu miejskiego w Bostonie przynajmniej raz w roku składają pisemne sprawozdanie wspomnianemu departamentowi zdrowia publicznego na temat środków dostępnych na leczenie lub rehabilitację osób uzależnionych od alkoholu lub substancji kontrolowanych, lub na leczenie i rehabilitację kierowców będących pod wpływem alkoholu lub substancji kontrolowanych, które to sprawozdanie zawiera ocenę istniejących środków i zalecenia dotyczące dodatkowych niezbędnych środków. Departament Zdrowia Publicznego uwzględnia takie sprawozdania przy opracowywaniu, realizacji i przeglądzie państwowego planu leczenia alkoholizmu lub uzależnienia od substancji kontrolowanych oraz przy opracowywaniu rocznego budżetu wydziału w sposób zgodny z ustawą o leczeniu alkoholizmu i rehabilitacji.
W przypadku nakładania kary zgodnie z punktem (1) ustępu (a) sekcji dwudziestej czwartej lub niniejszej sekcji, sąd może rozważyć wymaganie od oskarżonego, jako warunku zawieszenia, odbycia minimum trzydziestu godzin w ramach służby publicznej lub projektu pracy społecznej.