Pacjentów z myasthenia gravis (MG) podzielono na 3 grupy: MG z dodatnim przeciwciałem przeciwko receptorowi acetylocholinowemu (AChR MG), MG z dodatnim przeciwciałem przeciwko kinazie specyficznej dla mięśni (MuSK MG) oraz MG AChR-i MuSK-ujemne (podwójnie seronegatywne MG; podwójne SNMG). Ostatnie badania nad wykrywaniem przeciwciał o niskim powinowactwie wiążących się z AChR wykazały obecność przeciwciał AChR u około 70% pacjentów z podwójnym SNMG. Istnieje coraz więcej dowodów na to, że pacjenci z podwójnym SNMG są podobni do pacjentów z AChR-MG pod względem cech klinicznych i patologii grasicy. Ponieważ uważa się, że większość pacjentów z MG należy do grupy AChR-MG lub MuSK-MG, w niniejszym artykule dokonano przeglądu patofizjologii, cech klinicznych i leczenia w tych dwóch grupach pacjentów z MG. Patofizjologia AChR-MG jest ściśle związana z nieprawidłową patologią grasicy, taką jak hiperplazja grasicy lub obecność grasiczaka, a u pacjentów z uogólnionym AChR-MG zalecana jest resekcja grasicy. Przeciwnie, niewielka liczba nieprawidłowości grasicy u pacjentów z MuSK-MG zniechęca do tymektomii, jednak pacjenci z MuSK-MG odpowiadają na tymektomię i dlatego konieczne są badania mające na celu określenie wskazań do tymektomii u pacjentów z MuSK-MG. Odpowiedź na inhibitory cholinesterazy jest słaba u pacjentów z MuSK-MG, a pacjenci ci wykazują tendencję do nadreaktywności w teście Tensilon, takiej jak powięź mięśni twarzy i uczucie duszności w gardle. Niekorzystne reakcje na małą dawkę dożylnego wstrzyknięcia chlorku edrofonium mogą przemawiać za klinicznym rozpoznaniem MuSK-MG. Ponadto u chorych z MuSK-MG podaje się tylko małe dawki inhibitorów acetylocholinoesterazy, aby uniknąć nadaktywności układu cholinergicznego. Ogólnie rzecz biorąc, oba typy pacjentów z MG dobrze reagują na leczenie środkami immunosupresyjnymi, w tym steroidami, ale niektórzy pacjenci z MuSK-MG wykazują uporczywe objawy bulwarowe.