Opis
Składnik czynny w tabletkach famotydyny USP jest antagonistą receptora histaminowego H2. Famotydyna, USP jest -4-tiazolilo]metylo]tio] propylideno] sulfamidem i ma następujący wzór strukturalny:C8H15N7O2S3 M.W. 337,45Famotydyna, USP jest związkiem krystalicznym o barwie białej do jasnożółtej, łatwo rozpuszczalnym w lodowatym kwasie octowym, słabo rozpuszczalnym w metanolu, bardzo słabo rozpuszczalnym w wodzie i praktycznie nierozpuszczalnym w etanolu.Każda tabletka do podawania doustnego zawiera 20 mg lub 40 mg famotydyny, USP oraz następujące składniki nieaktywne: koloidalny dwutlenek krzemu, hypromeloza, magnezu stearynian, celuloza mikrokrystaliczna, glikol polietylenowy, preżelowana skrobia kukurydziana, sodu glikolan skrobi, talk, tytanu dwutlenek, żółty tlenek żelaza. Ponadto 20 mg zawiera laktozę jednowodną, czerwony tlenek żelaza i triacetynę, a 40 mg zawiera FD&C blue No. 2 aluminium lake i FD&C yellow No. 6 aluminium lake.
Gi Działanie
Famotydyna jest kompetycyjnym inhibitorem receptorów histaminowych H2. Podstawowym, klinicznie ważnym działaniem farmakologicznym famotydyny jest hamowanie wydzielania żołądkowego. Zarówno stężenie kwasu, jak i objętość wydzieliny żołądkowej są hamowane przez famotydynę, a zmiany w wydzielaniu pepsyny są proporcjonalne do objętości wydzielanej treści.U zdrowych ochotników i osób z hipersekrecją famotydyna hamowała podstawowe i nocne wydzielanie żołądkowe, a także wydzielanie stymulowane przez pokarm i pentagastrynę. Po podaniu doustnym początek działania antysekrecyjnego występował w ciągu jednej godziny, a maksymalne działanie było zależne od dawki i występowało w ciągu jednej do trzech godzin. Czas trwania zahamowania wydzielania przez dawki 20 i 40 mg wynosił od 10 do 12 godzin.Pojedyncze wieczorne doustne dawki 20 i 40 mg hamowały podstawowe i nocne wydzielanie kwasu u wszystkich badanych; średnie nocne wydzielanie kwasu żołądkowego było zahamowane odpowiednio o 86% i 94%, przez okres co najmniej 10 godzin. Te same dawki podane rano hamowały wydzielanie kwasu stymulowane pokarmem u wszystkich badanych. Średnia supresja wynosiła 76% i 84%, odpowiednio, 3 do 5 godzin po podaniu oraz 25% i 30%, odpowiednio, 8 do 10 godzin po podaniu. Jednak u niektórych uczestników, którzy otrzymali dawkę 20 mg, efekt antysekrecyjny został zniesiony w ciągu 6 do 8 godzin. Nie obserwowano efektu kumulacji po podaniu dawek wielokrotnych. Wieczorne podanie famotydyny w dawce 20 i 40 mg powodowało podwyższenie nocnego pH w żołądku do średnich wartości odpowiednio 5 i 6,4. Gdy famotydyna była podawana po śniadaniu, podstawowe dzienne pH międzyżołądkowe w 3 i 8 godzinie po podaniu 20 lub 40 mg famotydyny było podwyższone do około 5. Famotydyna miała niewielki wpływ lub nie miała wpływu na stężenie gastryny w surowicy na czczo lub po posiłku. Opróżnianie żołądka i funkcja zewnątrzwydzielnicza trzustki nie zostały naruszone przez famotydynę.
Inne działania
W badaniach farmakologii klinicznej nie odnotowano działania ogólnoustrojowego famotydyny w obrębie OUN, układu sercowo-naczyniowego, oddechowego lub endokrynologicznego. Nie stwierdzono również działania antyandrogennego (patrz: DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE). Stężenia hormonów w surowicy, w tym prolaktyny, kortyzolu, tyroksyny (T4) i testosteronu, nie były zmienione po leczeniu famotydyną.
Farmakokinetyka
Famotydyna jest wchłaniana w sposób niekompletny. Biodostępność dawek doustnych wynosi od 40 do 45%. Biodostępność może być nieznacznie zwiększona przez pokarm lub nieznacznie zmniejszona przez leki zobojętniające, jednak efekty te nie mają znaczenia klinicznego. Famotydyna ulega minimalnemu metabolizmowi pierwszego przejścia. Po podaniu doustnym szczytowe stężenie w osoczu występuje w ciągu 1 do 3 godzin. Stężenie w osoczu po podaniu wielokrotnych dawek jest podobne do stężenia po podaniu pojedynczej dawki. Piętnaście do 20% famotydyny w osoczu jest związane z białkami. Okres półtrwania famotydyny w fazie eliminacji wynosi od 2,5 do 3,5 godziny. Famotydyna jest eliminowana drogą nerkową (65 do 70%) i metaboliczną (30 do 35%). Klirens nerkowy wynosi 250 do 450 mL/min, co wskazuje na pewne wydalanie kanalikowe. Dwadzieścia pięć do 30% dawki doustnej i 65 do 70% dawki dożylnej jest wydalane z moczem w postaci niezmienionego związku. Jedynym metabolitem zidentyfikowanym u człowieka jest S-tlenek. Istnieje ścisła zależność pomiędzy wartościami klirensu kreatyniny a okresem półtrwania famotydyny w fazie eliminacji. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, tj. z klirensem kreatyniny mniejszym niż 10 mL/min, okres półtrwania eliminacji famotydyny może przekraczać 20 godzin i może być konieczne dostosowanie dawki lub odstępów pomiędzy dawkami w przypadku umiarkowanej i ciężkiej niewydolności nerek (patrz: PRZECIWWSKAZANIA, DAWKOWANIE I ADMINISTRACJA).U pacjentów w podeszłym wieku nie występują istotne klinicznie, związane z wiekiem zmiany w farmakokinetyce famotydyny. Jednakże, u pacjentów w podeszłym wieku ze zmniejszoną czynnością nerek, klirens leku może być zmniejszony (patrz PRECAUTIONS, Geriatric Use).
W tabeli 6 przedstawiono dane farmakokinetyczne z badań klinicznych i opublikowanego badania u pacjentów pediatrycznych ( od 3 do 12 miesięcyd (N = 11)1160 ± 4740,49 ± 0,172,3 ± 0,74,5 ± 1,11 do 11 lat (N = 20)1089 ± 8340,54 ± 0,342,07 ± 1,493,38 ± 2.6011 do 15 lat (N = 6)1140 ± 3200,48 ± 0,141,5 ± 0,42,3 ± 0,4Dorośli (N = 16)1726b0,39 ± 0,141,3 ± 0,22,83 ± 0,99Klirens osocza jest zmniejszony, a okres półtrwania eliminacji wydłużony u pacjentów pediatrycznych w wieku od 0 do 3 miesięcy w porównaniu ze starszymi pacjentami pediatrycznymi. Parametry farmakokinetyczne u pacjentów pediatrycznych w wieku > 3 miesięcy do 15 lat są porównywalne z parametrami uzyskanymi u dorosłych.Badania biodostępności u 8 pacjentów pediatrycznych (w wieku od 11 do 15 lat) wykazały średnią biodostępność doustną wynoszącą 0,5 w porównaniu z wartościami u dorosłych wynoszącymi od 0,42 do 0,49. Dawki doustne 0,5 mg/kg osiągały AUC wynoszące 645 ± 249 ng-hr/mL i 580 ± 60 ng-hr/mL u pacjentów pediatrycznych
Wrzód dwunastnicy
W amerykańskim wieloośrodkowym, podwójnie zaślepionym badaniu u pacjentów ambulatoryjnych z potwierdzonym endoskopowo wrzodem dwunastnicy, doustnie podawaną famotydynę porównywano z placebo. Jak przedstawiono w Tabeli 1, u 70% pacjentów leczonych famotydyną w dawce 40 mg h.s. zagojenie nastąpiło do 4. tygodnia.Tabela 1: Outpatients with Endoscopically Confirmed Healed Duodenal Ulcers** Statystycznie istotnie różniący się od placebo (p
Treatment Of Duodenal Ulcers
Famotydyna, 20 mg p.o. h.s., była porównywana z placebo h.s. jako terapia podtrzymująca w dwóch podwójnie ślepych, wieloośrodkowych badaniach pacjentów z potwierdzonymi endoskopowo wygojonymi wrzodami dwunastnicy. W badaniu amerykańskim obserwowana częstość występowania owrzodzeń w ciągu 12 miesięcy u pacjentów leczonych placebo była 2,4 razy większa niż u pacjentów leczonych famotydyną. U 89 pacjentów leczonych famotydyną skumulowana obserwowana częstość występowania owrzodzeń wynosiła 23,4% w porównaniu z obserwowaną częstością występowania owrzodzeń wynoszącą 56,6% u 89 pacjentów otrzymujących placebo (p
W zarówno amerykańskim, jak i międzynarodowym wieloośrodkowym, podwójnie zaślepionym badaniu u pacjentów z potwierdzonym endoskopowo czynnym łagodnym wrzodem żołądka, doustnie podawana famotydyna, 40 mg h.s., Podczas badań dozwolone było stosowanie leków zobojętniających, ale ich spożycie nie różniło się istotnie pomiędzy grupami famotydyny i placebo. Jak przedstawiono w Tabeli 2, częstość gojenia się wrzodów (odstawienie leku liczone jako niezagojone) po podaniu famotydyny była statystycznie istotnie lepsza niż po podaniu placebo w 6. i 8. tygodniu w badaniu amerykańskim oraz w 4., 6. i 8. tygodniu w badaniu międzynarodowym, na podstawie liczby wrzodów, które uległy wygojeniu, potwierdzonej badaniem endoskopowym.Tabela 2: Pacjenci z wygojonymi wrzodami żołądka potwierdzonymi badaniem endoskopowym***, † Statystycznie istotnie lepsza niż w przypadku placebo (odpowiednio p ≤ 0,05, p ≤ 0,01)USA. BadanieMiędzynarodowe badanieFamotydyna Placebo Famotydyna Placebo 40 mg h.s. h.s. 40 mg h.s. h.s. (N = 74)(N = 75)(N = 149)(N = 145)Tydzień 445%39%†47%31%Tydzień 6†66%44%†65%46%Tydzień 8***78%64%†80%54% Czas do całkowitego ustąpienia bólu w ciągu dnia i w nocy był statystycznie istotnie krótszy u pacjentów otrzymujących famotydynę niż u pacjentów otrzymujących placebo; jednakże w żadnym z badań nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy w odsetku pacjentów, u których ból ustąpił do końca badania (tydzień 8).
Choroba refluksowa przełyku (Gerd)
Doustnie podawana famotydyna była porównywana z placebo w badaniu amerykańskim, do którego włączono pacjentów z objawami choroby refluksowej przełyku i bez endoskopowych dowodów nadżerki lub owrzodzenia przełyku. Famotydyna w dawce 20 mg p.i.d. była statystycznie istotnie lepsza od dawki 40 mg h.s. i od placebo pod względem uzyskania pomyślnego wyniku objawowego, definiowanego jako umiarkowana lub doskonała poprawa objawów (Tabela 3).Tabela 3: % pomyślnego wyniku objawowego††p ≤ 0,01 vs. placeboFamotydynaFamotydyna20 mg p.i.d. 40 mg h.s.Placebo(N = 154)(N = 149)(N = 73)Tydzień 682††6962Po dwóch tygodniach leczenia sukces objawowy obserwowano u większego odsetka pacjentów przyjmujących famotydynę w dawce 20 mg b.i.d. w porównaniu z placebo (p ≤ 0,01).Poprawę objawową oraz wyleczenie zweryfikowanych endoskopowo nadżerek i owrzodzeń badano w dwóch dodatkowych badaniach. Wyleczenie definiowano jako całkowite ustąpienie wszystkich nadżerek lub owrzodzeń widocznych w endoskopii. W badaniu amerykańskim porównującym famotydynę w dawce 40 mg p.o. p.i.d. z placebo i famotydyną w dawce 20 mg p.o. p.i.d. stwierdzono istotnie większy odsetek wyleczeń w przypadku stosowania famotydyny w dawce 40 mg p.o. p.i.d. w tygodniach 6 i 12 (Tabela 4).Tabela 4: % wyleczeń endoskopowych – badanie w Stanach Zjednoczonych††† p ≤ 0,01 vs. placebo‡ p ≤ 0,05 vs. famotydyna 20 mg p.i.d.‡‡ p ≤ 0,01 vs. famotydyna 20 mg p.i.d.FamotydynaFamotydyna40 mg p.i.d.20 mg b.i.d.Placebo(N = 127)(N = 125)(N = 66)Tydzień 648†††, ‡‡3218Tydzień 1269†††, ‡54††29 W porównaniu z placebo, u pacjentów, którzy otrzymywali famotydynę, szybciej ustępowała zgaga w ciągu dnia i w nocy, a u większego odsetka pacjentów występowało całkowite ustąpienie zgagi w nocy. Różnice te były istotne statystycznie.W badaniu międzynarodowym, gdy famotydynę w dawce 40 mg p.o. p.i.d. porównywano z ranitydyną w dawce 150 mg p.o. p.i.d., obserwowano istotnie statystycznie większy odsetek wyleczeń w przypadku stosowania famotydyny w dawce 40 mg p.o. p.i.d. w 12. tygodniu (tab. 5). Tabela 5: % wyleczeń endoskopowych – badanie międzynarodowe‡‡‡ p ≤ 0,05 vs. ranitydyna 150 mg p.i.d. FamotydynaFamotydynaRanitydyna40 mg p.i.d. 20 mg b.i.d.150 mg b.i.d.(N = 175)(N = 93)(N = 172)Tydzień 6485242Tydzień 1271‡‡‡6860
Zalecana dawka doustna w leczeniu dorosłych pacjentów z objawami GERD wynosi 20 mg b.i.d. przez okres do 6 tygodni. Zalecana dawka doustna w leczeniu dorosłych pacjentów z zapaleniem przełyku, w tym z nadżerkami i owrzodzeniami oraz objawami towarzyszącymi spowodowanymi chorobą refluksową przełyku wynosi 20 lub 40 mg p.i.d. przez okres do 12 tygodni (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA U LUDZI, Badania kliniczne).
Patologiczne stany hipersekrecyjne (np. zespół Zollingera-Ellisona, mnogie gruczolaki dokrewne)
W badaniach pacjentów z patologicznymi stanami hipersekrecyjnymi, takimi jak zespół Zollingera-Ellisona z mnogimi gruczolakami dokrewnymi lub bez nich, famotydyna znacząco hamowała wydzielanie kwasu żołądkowego i kontrolowała związane z tym objawy. Podawana doustnie w dawkach od 20 do 160 mg q 6 h utrzymywała podstawowe wydzielanie kwasu poniżej 10 mEq/godzinę; dawki początkowe były miareczkowane w zależności od indywidualnego zapotrzebowania pacjenta, a u niektórych pacjentów z czasem konieczne były kolejne modyfikacje. Famotydyna była dobrze tolerowana przy tych wysokich dawkach przez dłuższy czas (ponad 12 miesięcy) u ośmiu pacjentów i nie odnotowano przypadków ginekomastii, zwiększonego stężenia prolaktyny lub impotencji, które uznano za związane z lekiem.
Dawkowanie famotydyny u pacjentów z patologicznymi stanami hipersekrecyjnymi różni się w zależności od indywidualnego pacjenta. Zalecana doustna dawka początkowa dla dorosłych w patologicznych stanach nadmiernego wydzielania wynosi 20 mg q 6 h. U niektórych pacjentów może być konieczna większa dawka początkowa. Dawki należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta i należy je kontynuować tak długo, jak jest to wskazane klinicznie. Dawki do 160 mg q 6 h były podawane niektórym dorosłym pacjentom z ciężkim zespołem Zollingera-Ellisona.
Farmakodynamika
Farmakodynamikę famotydyny oceniano u 5 pacjentów pediatrycznych w wieku od 2 do 13 lat, stosując sigmoidalny model Emax. Dane te sugerują, że zależność pomiędzy stężeniem famotydyny w surowicy a hamowaniem wydzielania kwasu żołądkowego jest podobna do obserwowanej w jednym z badań u dorosłych (Tabela 7).Tabela 7: Farmakodynamika famotydyny z zastosowaniem modelu sigmoidalnego Emax*Stężenie famotydyny w surowicy związane z 50% maksymalnym zmniejszeniem wydzielania kwasu żołądkowego. Wartości przedstawiono jako średnie ± SD.EC50 (ng/mL)*Pacjenci pediatryczni26 ± 13Dane z jednego badaniaya) zdrowe osoby dorosłe26,5 ± 10,3b) dorośli pacjenci z krwawieniem z górnego odcinka przewodu pokarmowego18,7 ± 10,8Pięć opublikowanych badań (Tabela 8) dotyczyło wpływu famotydyny na pH żołądka i czas trwania supresji wydzielania kwasu żołądkowego u pacjentów pediatrycznych. Chociaż każde badanie miało inną konstrukcję, dane dotyczące hamowania wydzielania kwasu w czasie podsumowano w następujący sposób:Tabela 8a Wartości podane w opublikowanej literaturze.b Średnie ± SD.c Średnia (95% przedział ufności).DawkaDrogaEfektaLiczba pacjentów(zakres wiekowy)0,5 mg/kg, pojedyncza dawkaI.V.pH żołądka > 4 przez 19,5 godziny (17.3, 21,8)c11 (od 5 do 19 dni)0,3 mg/kg, pojedyncza dawkaI.V.pH żołądka > 3,5 przez 8,7 ± 4,7b godzin6 (od 2 do 7 lat)0,4 do 0,8 mg/kgI.V.pH żołądka > 4 przez 6 do 9 godzin18 (od 2 do 69 miesięcy)0,5 mg/kg, pojedyncza dawkaI.V.a > 2 jednostki pH wzrost powyżej wartości wyjściowej w pH żołądka przez > 8 godzin9 (od 2 do 13 lat)0.5 mg/kg mc. i.d.i.v.pH żołądka > 5 przez 13,5 ± 1,8b godzin4 (6 do 15 lat)0,5 mg/kg mc. i.d.i.d.oralgastric pH > 5 przez 5 ± 1,1b godzin4 (11 do 15 lat)Czas trwania działania famotydyny podawanej dożylnie w dawce 0.5 mg/kg na pH żołądka i hamowanie wydzielania kwasu było w jednym badaniu dłuższe u pacjentów pediatrycznych
Wskazania i stosowanie
Tabletki famotydyny są wskazane w:1. Krótkotrwałym leczeniu czynnej choroby wrzodowej dwunastnicyWiększość dorosłych pacjentów goi się w ciągu 4 tygodni; rzadko istnieje powód do stosowania famotydyny w pełnej dawce dłużej niż 6 do 8 tygodni. Badania nie oceniały bezpieczeństwa stosowania famotydyny w niepowikłanej, czynnej chorobie wrzodowej dwunastnicy przez okres dłuższy niż 8 tygodni.2. Leczenie podtrzymujące u pacjentów z chorobą wrzodową dwunastnicy w zmniejszonej dawce po wygojeniu czynnego wrzoduBadania kontrolowane u dorosłych nie wykraczały poza okres jednego roku.3. Krótkotrwałe leczenie czynnej, łagodnej choroby wrzodowej żołądkaWiększość dorosłych pacjentów wyzdrowieje w ciągu 6 tygodni. W badaniach nie oceniano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności famotydyny w niepowikłanym czynnym łagodnym wrzodzie żołądka przez okres dłuższy niż 8 tygodni.4. Krótkotrwałe leczenie choroby refluksowej przełyku (GERD)Tabletki famotydyny są wskazane do krótkotrwałego leczenia pacjentów z objawami GERD (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA U LUDZI, Badania kliniczne).Tabletki famotydyny są również wskazane w krótkotrwałym leczeniu zapalenia przełyku spowodowanego chorobą refluksową przełyku (GERD), w tym choroby nadżerkowej lub wrzodziejącej rozpoznanej na podstawie endoskopii (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA U LUDZI, Badania kliniczne).5. Leczenie patologicznych stanów hipersekrecyjnych (np. zespół Zollingera-Ellisona, mnogie gruczolaki wewnątrzwydzielnicze) (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA U LUDZI, Badania kliniczne).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik tego produktu. Obserwowano występowanie nadwrażliwości krzyżowej w tej klasie związków. Dlatego famotydyna nie powinna być podawana pacjentom z nadwrażliwością na innych antagonistów receptora H2 w wywiadzie.
Ogólne
Symptomatyczna odpowiedź na leczenie famotydyną nie wyklucza obecności nowotworu złośliwego żołądka.
Pacjenci z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek
Ponieważ zgłaszano działania niepożądane ze strony OUN u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek, u pacjentów z umiarkowaną (klirens kreatyniny
Interakcje lekowe
Nie stwierdzono interakcji lekowych. Badania z famotydyną u ludzi, na modelach zwierzęcych i w warunkach in vitro nie wykazały znaczącego wpływu na rozmieszczenie związków metabolizowanych przez wątrobowe enzymy mikrosomalne, np. układ cytochromu P450. Związki badane u ludzi obejmują warfarynę, teofilinę, fenytoinę, diazepam, aminopirynę i antypirynę. Zieleń indocyjaninowa jako wskaźnik wątrobowej ekstrakcji leków była testowana i nie stwierdzono znaczących efektów.
Karcynogeneza, mutageneza, upośledzenie płodności
W 106-tygodniowym badaniu na szczurach i 92-tygodniowym badaniu na myszach, w których podawano doustnie dawki do 2000 mg/kg/dobę (około 2500 razy większe od dawki zalecanej u ludzi w przypadku czynnej choroby wrzodowej dwunastnicy), nie znaleziono dowodów na rakotwórczy potencjał famotydyny.Famotydyna była negatywna w teście mutagenów mikrobiologicznych (test Amesa) z użyciem Salmonella typhimurium i Escherichia coli z aktywacją lub bez aktywacji enzymów wątroby szczura w stężeniach do 10 000 mcg/płytkę. W badaniach in vivo na myszach, z zastosowaniem testu mikrojądrowego i testu aberracji chromosomalnych, nie zaobserwowano dowodów na działanie mutagenne.W badaniach na szczurach, którym podawano dawki doustne do 2000 mg/kg/dobę lub dożylne do 200 mg/kg/dobę, nie stwierdzono wpływu na płodność i wydajność reprodukcyjną.
Kategoria ciążowa B
Badania nad rozrodczością zostały przeprowadzone u szczurów i królików w dawkach doustnych odpowiednio do 2000 i 500 mg/kg/dobę oraz u obu gatunków w dawkach dożylnych do 200 mg/kg/dobę i nie wykazały znaczących dowodów na upośledzenie płodności lub uszkodzenie płodu w wyniku stosowania famotydyny. Chociaż nie obserwowano bezpośredniego działania fetotoksycznego, sporadyczne poronienia występujące jedynie u matek wykazujących wyraźne zmniejszenie ilości przyjmowanego pokarmu obserwowano u niektórych królików po podaniu doustnym dawek 200 mg/kg/dobę (250 razy większych od zwykłej dawki stosowanej u ludzi) lub większych. Nie ma jednak odpowiednich lub dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Ponieważ badania nad rozrodczością zwierząt nie zawsze pozwalają przewidzieć reakcję u ludzi, lek ten powinien być stosowany w czasie ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności.
Matki karmiące
Badania przeprowadzone na szczurach w okresie laktacji wykazały, że famotydyna jest wydzielana do mleka kobiecego. U młodych szczurów ssących od matek, którym podawano dawki maternotoksyczne co najmniej 600 razy większe od zwykłej dawki stosowanej u ludzi, obserwowano przemijające zahamowanie wzrostu. Famotydyna jest wykrywalna w mleku ludzkim. Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych działań niepożądanych famotydyny u niemowląt karmionych piersią, należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy odstawić lek, biorąc pod uwagę znaczenie leku dla matki.
Pacjenci pediatryczni
Stosowanie famotydyny u pacjentów pediatrycznych w wieku od 3 miesięcy do 1 roku życia jest podobne do obserwowanego u starszych pacjentów pediatrycznych (w wieku od 1 do 15 lat) i u dorosłych. Z kolei u pacjentów pediatrycznych w wieku od 0 do 3 miesięcy wartości klirensu famotydyny były 2 do 4 razy mniejsze niż u starszych pacjentów pediatrycznych i dorosłych. Badania te wykazały również, że średnia dostępność biologiczna u pacjentów pediatrycznych
Pacjenci pediatryczni w wieku od 1 do 16 lat
Stosowanie famotydyny u pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 16 lat jest poparte dowodami z odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań famotydyny u dorosłych oraz z następujących badań u pacjentów pediatrycznych: W opublikowanych badaniach z udziałem małej liczby pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 15 lat, klirens famotydyny był podobny do obserwowanego u dorosłych. U pacjentów pediatrycznych w wieku od 11 do 15 lat, podawanie doustne dawek 0,5 mg/kg wiązało się ze średnim polem pod krzywą (AUC) podobnym do obserwowanego u dorosłych leczonych doustnie dawką 40 mg. Podobnie, u pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 15 lat, podawanie dożylne dawek 0,5 mg/kg wiązało się ze średnią wartością AUC podobną do obserwowanej u dorosłych leczonych dożylnie dawką 40 mg. Ograniczone opublikowane badania sugerują również, że zależność pomiędzy stężeniem w surowicy a hamowaniem wydzielania kwasu jest podobna u pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 15 lat w porównaniu z dorosłymi. Badania te sugerują następującą dawkę początkową dla pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 16 lat:
Przewlekła choroba wrzodowa
0,5 mg/kg/dobę p.o. na noc lub w dawkach podzielonych p.o. do 40 mg/dobę.
0,5 mg/kg/dobę p.o. na noc lub w dawkach podzielonych b.i.d. do 40 mg/dobę.
Gastroesophageal Reflux Disease With Or Without Esophagitis Including Erosions And Ulcerations
1 mg/kg/dobę p.o. w dawce podzielonej b.i.d. do 40 mg b.i.d. Chociaż opublikowane niekontrolowane badania sugerują skuteczność famotydyny w leczeniu choroby refluksowej przełyku i choroby wrzodowej, dane dotyczące pacjentów pediatrycznych są niewystarczające do ustalenia procentowej odpowiedzi na leczenie w zależności od dawki i czasu trwania terapii. Dlatego czas trwania leczenia (początkowo oparty na zaleceniach dotyczących czasu trwania leczenia u dorosłych) i dawkę należy indywidualizować na podstawie odpowiedzi klinicznej i (lub) oznaczenia pH (żołądka lub przełyku) oraz endoskopii. W opublikowanych niekontrolowanych badaniach klinicznych u pacjentów pediatrycznych stosowano dawki do 1 mg/kg/dobę w chorobie wrzodowej i 2 mg/kg/dobę w chorobie refluksowej przełyku z lub bez zapalenia przełyku, w tym z nadżerkami i owrzodzeniami.
1 mg/kg/dobę p.o. w dawce podzielonej do 40 mg p.o. Chociaż opublikowane niekontrolowane badania sugerują skuteczność famotydyny w leczeniu choroby refluksowej przełyku i choroby wrzodowej, dane dotyczące pacjentów pediatrycznych są niewystarczające do ustalenia procentowej odpowiedzi na leczenie w zależności od dawki i czasu trwania terapii. Dlatego czas trwania leczenia (początkowo oparty na zaleceniach dotyczących czasu trwania leczenia u dorosłych) i dawkę należy indywidualizować na podstawie odpowiedzi klinicznej i (lub) oznaczenia pH (żołądka lub przełyku) oraz endoskopii. W opublikowanych niekontrolowanych badaniach klinicznych u pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 16 lat stosowano dawki do 1 mg/kg/dobę w przypadku choroby wrzodowej i 2 mg/kg/dobę w przypadku GERD z lub bez zapalenia przełyku, w tym nadżerek i owrzodzeń.
Stosowanie w wieku podeszłym
Z 4 966 uczestników badań klinicznych, którzy byli leczeni famotydyną, 488 uczestników (9,8%) było w wieku 65 lat i starszych, a 88 uczestników (1,7%) było w wieku powyżej 75 lat. Nie zaobserwowano ogólnych różnic w zakresie bezpieczeństwa stosowania i skuteczności pomiędzy tymi uczestnikami a osobami młodszymi. Nie jest wymagane dostosowanie dawki w zależności od wieku (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA U LUDZI, Farmakokinetyka). Wiadomo, że lek ten jest w znacznym stopniu wydalany przez nerki, a ryzyko wystąpienia reakcji toksycznych na ten lek może być większe u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Ponieważ pacjenci w podeszłym wieku są bardziej narażeni na pogorszenie czynności nerek, należy zachować ostrożność w doborze dawki i może być przydatne monitorowanie czynności nerek. Konieczne jest dostosowanie dawki w przypadku umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek (patrz PRZECIWWSKAZANIA, Pacjenci z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek oraz DOSAGE AND ADMINISTRATION, Dosage Adjustment for Patients with Moderate or Severe Renal Insufficiency).
Działania niepożądane
Podane poniżej działania niepożądane zostały zgłoszone podczas krajowych i międzynarodowych badań klinicznych u około 2500 pacjentów. W tych kontrolowanych badaniach klinicznych, w których tabletki famotydyny porównywano z placebo, częstość występowania działań niepożądanych w grupie otrzymującej famotydynę w postaci tabletek 40 mg na noc była podobna do częstości występowania w grupie placebo.Następujące działania niepożądane występowały u więcej niż 1% pacjentów leczonych famotydyną w kontrolowanych badaniach klinicznych i mogą być przyczynowo związane z lekiem: ból głowy (4,7%), zawroty głowy (1,3%), zaparcia (1,2%) i biegunka (1,7%).Następujące inne działania niepożądane były zgłaszane rzadko w badaniach klinicznych lub od czasu wprowadzenia leku do obrotu. W wielu przypadkach związek z leczeniem famotydyną był niejasny. W obrębie każdej kategorii działania niepożądane są wymienione w kolejności zmniejszającego się nasilenia:
Body As A Whole
gorączka, astenia, zmęczenie
Cardiovascular
Arytmia, blok AV, kołatanie serca. Bardzo rzadko zgłaszano wydłużenie odstępu QT, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.
Żołądek
Żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, zaburzenia enzymów wątrobowych, wymioty, nudności, dyskomfort w jamie brzusznej, anoreksja, suchość w ustach
Hematologiczne
Radkie przypadki agranulocytozy, pancytopenii, leukopenii, trombocytopenii
Nadwrażliwość
Anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk oczodołów lub twarzy, pokrzywka, wysypka, nastrzyknięcie spojówek
Musculoskeletal
Rhabdomyolysis, ból mięśniowo-szkieletowy, w tym skurcze mięśni, artralgia
Nervous System/Psychiatric
Grand mal seizure; zaburzenia psychiczne, które były odwracalne w przypadkach, dla których uzyskano dalszą obserwację, w tym omamy, dezorientacja, pobudzenie, depresja, lęk, zmniejszenie libido; parestezje; bezsenność; senność. Bardzo rzadko zgłaszano występowanie drgawek u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.
Oddechowy
Skurcz oskrzeli, śródmiąższowe zapalenie płuc
Skóra
Toksyczna nekroliza naskórka/zespół Stevensa-Johnsona (bardzo rzadko), łysienie, trądzik, świąd, suchość skóry, zaczerwienienie
Szczególne zmysły
Szumy uszne, zaburzenia smaku
Inne
Zgłaszano rzadkie przypadki impotencji i rzadkie przypadki ginekomastii; jednak w kontrolowanych badaniach klinicznych częstość ich występowania nie była większa niż w przypadku placebo.Działania niepożądane zgłaszane dla famotydyny w postaci tabletek mogą również wystąpić w przypadku stosowania famotydyny w postaci zawiesiny doustnej.
Pacjenci pediatryczni
W badaniu klinicznym z udziałem 35 pacjentów pediatrycznych
Przedawkowanie
Działania niepożądane w przypadkach przedawkowania są podobne do działań niepożądanych występujących w normalnym doświadczeniu klinicznym (patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE). Dawki doustne do 640 mg/dobę były podawane dorosłym pacjentom z patologicznymi stanami hipersekrecyjnymi bez poważnych działań niepożądanych. W przypadku przedawkowania, leczenie powinno być objawowe i wspomagające. Niewchłonięty materiał należy usunąć z przewodu pokarmowego, należy monitorować pacjenta i zastosować leczenie wspomagające.Doustna dawka LD50 famotydyny u samców i samic szczurów i myszy była większa niż 3000 mg/kg, a minimalna śmiertelna ostra dawka doustna u psów przekraczała 2000 mg/kg. Famotydyna nie wywoływała działań niepożądanych w dużych dawkach doustnych u myszy, szczurów, kotów i psów, ale wywoływała znaczną anoreksję i depresję wzrostu u królików, począwszy od doustnej dawki 200 mg/kg/dobę. Dożylne LD50 famotydyny dla myszy i szczurów wynosiło od 254 do 563 mg/kg, a minimalna śmiertelna pojedyncza dawka dożylna u psów wynosiła około 300 mg/kg. Objawami ostrego zatrucia u psów leczonych dożylnie były wymioty, niepokój, bladość błon śluzowych lub zaczerwienienie jamy ustnej i uszu, niedociśnienie, tachykardia i zapaść.
Terapia ostra
Zalecana dawka doustna dla dorosłych w przypadku czynnej choroby wrzodowej dwunastnicy wynosi 40 mg raz dziennie na dobranoc. Większość pacjentów zdrowieje w ciągu 4 tygodni; rzadko istnieje powód do stosowania famotydyny w pełnej dawce dłużej niż przez 6 do 8 tygodni. Skuteczny jest również schemat 20 mg p.o.
Zalecana dawka doustna dla dorosłych w czynnej łagodnej chorobie wrzodowej żołądka wynosi 40 mg raz na dobę w porze snu.
Terapia podtrzymująca
Zalecana dawka doustna dla dorosłych wynosi 20 mg raz na dobę w porze snu.
Dawkowanie u pacjentów pediatrycznych
Patrz PRECAUTIONS, Pediatric Patients
Dosage For Pediatric Patients 1 To 16 Years Of Age
Patrz PRECAUTIONS, Pediatric Patients 1 to 16 years of age.Badania opisane w PRECAUTIONS, Pediatric Patients 1 to 16 years of age sugerują następujące dawki początkowe u pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 do 16 lat:
Concomitant Use Of Antacids
W razie potrzeby można jednocześnie podawać leki zobojętniające.
Dosage Adjustment For Patients With Moderate Or Severe Renal Insufficiency
W przypadku dorosłych pacjentów z umiarkowaną (klirens kreatyniny
Jak dostarczać
Famotidine Tablets USP, 20 mg są dostępne w postaci beżowych, okrągłe, niepunktowane, powlekane tabletki z wytłoczonym napisem „5728” po jednej stronie i „TEVA” po drugiej stronie, zawierające 20 mg famotydyny, pakowane w butelki po 100 (NDC 0172-5728-60), 500 (NDC 0172-5728-70) i 1000 (NDC 0172-5728-80) tabletek.Famotidine Tablets USP, 40 mg są dostępne w postaci opalonych, okrągłych, niepunktowanych, powlekanych tabletek z wytłoczonym napisem „5729” po jednej stronie i „TEVA” po drugiej stronie, zawierających 40 mg famotydyny, pakowanych w butelki po 100 (NDC 0172-5729-60) i 500 (NDC 0172-5729-70) tabletek.Wydawać w dobrze zamkniętym, odpornym na działanie światła pojemniku, zgodnie z definicją podaną w USP, z zamknięciem zabezpieczającym przed dostępem dzieci (zgodnie z wymaganiami).Przechowywać w temperaturze od 20° do 25°C (68° do 77°F) .Unikać przechowywania tabletek famotydyny w temperaturze powyżej 40°C (104°F).TĘ I WSZYSTKIE LEKARSTWA NALEŻY PRZECHOWYWAĆ W ODLEGŁOŚCI OD DZIECI.Manufactured In Croatia By: PLIVA HRVATSKA d.o.o.Zagreb, ChorwacjaManufactured For:TEVA PHARMACEUTICALS USA, INC.North Wales, PA 19454Rev. E 5/2016
Famotidine Tablets Usp 20Mg 100S Label Text
NDC 0172-5728-.60FamotidineTablets USP20 mgRx only100 TABLETSTEVA
Famotidine Tablets Usp 40Mg 100S Label Text
NDC 0172-5729-60FamotidineTablets USP40 mgRx only100 TABLETSTEVA
.