Do Redaktora:
52-letni mężczyzna zgłaszał się z nawracającym zapaleniem skóry trwającym od 6 lat. Poza tym był w doskonałym stanie zdrowia. Przy pierwszej prezentacji badanie przedmiotowe ujawniło symetryczne, rumieniowe, blednące blaszki z obszarami nadżerek i pokrywającą je krwotoczną skorupą na brwiach, skórze głowy, plecach, grzbietowej stronie dłoni, pachach, brzuchu (rysunek), pośladkach, pachwinach, mosznie, łonie i podudziach. Niektóre obszary wykazywały lekką martwicę. Zaprzeczył występowaniu gorączki, dreszczy, nocnych potów, kaszlu, bólu w klatce piersiowej, duszności, zawrotów głowy, światłowstrętu, utraty masy ciała lub zmiany apetytu.
Płytki łuskowate na podbrzuszu i w pachwinach charakterystyczne dla martwiczego rumienia wędrującego.
Przez cały czas trwania choroby pacjent odwiedzał wielu dermatologów w poszukiwaniu leczenia. Pacjent odpowiadał na wyższe dawki doustnego prednizonu (80 mg taper), ale dolegliwości nawracały po zakończeniu przedłużonej kuracji. Leczenie wąskopasmowym UVB, mykofenolanem mofetilu, metotreksatem, acitretinem, miejscowo klobetazolem i miejscowo pimekrolimusem nie przyniosło ulgi. Ostatecznie zastosowano u niego azatioprynę w dawce 100 mg dwa razy dziennie, co doprowadziło do prawie całkowitego ustąpienia objawów. Ogniska choroby utrzymywały się co kilka miesięcy i wymagały kursów prednizonu.
Wielokrotne biopsje na przestrzeni lat ujawniły podostre gąbczaste lub łuszczycowe zapalenie skóry. Podczas wielu wizyt zauważono, że w czasie zaostrzeń pojawiały się obszary pokryte strupami i łagodną martwicą, co doprowadziło do szeroko zakrojonych badań biochemicznych. Stężenie glukagonu było znacznie podwyższone i wynosiło 630 ng/L (zakres referencyjny 40-130 ng/L), podobnie jak insuliny – 71 μIU/mL (zakres referencyjny 6-27 μIU/mL). Pełna morfologia krwi w przebiegu choroby wykazała łagodną normochromiczną niedokrwistość normocytarną. Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych skłoniły pacjenta do wykonania tomografii komputerowej jamy brzusznej, która ujawniła masę w trzonie trzustki o wymiarach 3×3,8 cm. Po wykonaniu tomografii komputerowej u pacjenta wykonano laparoskopową pankreatektomię dystalną i splenektomię. W badaniu histopatologicznym stwierdzono dobrze zróżnicowany guz endokrynny trzustki (glucagonoma) ograniczony do trzustki. Po operacji wysypka u pacjenta ustąpiła w ciągu kilku dni, a on sam odstawił wszystkie leki.