Nikaragua

Jaki jest wskaźnik małżeństw dzieci? Jak dużym problemem jest małżeństwo dzieci?

35% kobiet w Nikaragui jest zamężnych lub w związkach przed 18 urodzinami, a 10% przed 15 rokiem życia.

Pomimo, że wskaźnik dzieci, wczesnych i przymusowych małżeństw i związków (CEFMU) stopniowo zmniejszył się w ciągu ostatnich 25 lat, Nikaragua pozostaje krajem z drugim najwyższym wskaźnikiem rozpowszechnienia w regionie Ameryki Łacińskiej i Karaibów.

19% mężczyzn w Nikaragui jest żonatych lub w związkach przed ukończeniem 18 roku życia, co czyni Nikaraguę krajem o drugim najwyższym rozpowszechnieniu CEFMU wśród chłopców i nastolatków na świecie.

Powszechne jest, że dorastające dziewczęta wchodzą w związki z dorastającymi chłopcami w podobnym wieku. Takie związki są postrzegane jako normalne i zazwyczaj nie są zgłaszane.

Czy istnieją specyficzne dla danego kraju czynniki wpływające na małżeństwa dzieci w tym kraju?

Dzieci, wczesne i przymusowe małżeństwa i związki (CEFMU) są napędzane przez nierówność płci i przekonanie, że kobiety i dziewczęta są w jakiś sposób gorsze od mężczyzn i chłopców. W Nikaragui, CEFMU jest również napędzane przez:

• Poziom edukacji: Dziewczęta i nastolatki bez wykształcenia lub z wykształceniem podstawowym są bardziej narażone na wejście w związek przed 18 rokiem życia. Wiele z nich czuje się ograniczonych przez przekonania, że edukacja dla dziewcząt i nastolatek to strata pieniędzy, ponieważ w końcu wejdą w związek lub zajdą w ciążę.
• Ubóstwo: Wiele dziewcząt i nastolatek jest zmuszanych do małżeństw/związków, ponieważ ich rodziny borykają się z problemami finansowymi i mogą w zamian otrzymać pieniądze. Jednak badanie z 2015 r. pokazuje, że tylko jedna na pięć dziewcząt i nastolatek uważa, że wejście w związek w młodym wieku faktycznie pomaga zmniejszyć obciążenie finansowe rodziny.
• Normy dotyczące płci: Dziewczętom i nastolatkom brakuje wyboru i kontroli nad decyzjami dotyczącymi małżeństwa, a także mają ograniczone zaufanie do zgłaszania problemów swoim rodzinom lub społecznościom.
• Przemoc ze względu na płeć: Niektóre dziewczęta i nastolatki w Nikaragui rozważają zawarcie związku, aby uciec przed groźbami molestowania seksualnego i przemocy w domu, w szkole i w miejscach publicznych.
• Ciąża nastolatek: Nikaragua ma drugi najwyższy wskaźnik płodności wśród nastolatków w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach, a prawie 30% dziewcząt i nastolatek, które weszły we wczesny związek, zaszło w ciążę w ciągu tego samego roku. Badanie UNFPA z 2019 r. wykazało bezpośrednią i wysoką korelację między ciążą a wczesnymi związkami wśród nikaraguańskich dziewcząt i nastolatek.
• Niestabilność polityczna i przymusowe wysiedlenia: Zawirowania polityczne w Nikaragui od kwietnia 2018 r. doprowadziły ponad 100 000 Nikaraguańczyków do ucieczki przed przemocą i naruszeniami praw człowieka, większość do sąsiedniej Kostaryki. Ustawienia humanitarne pogłębiają ubóstwo, brak bezpieczeństwa i brak dostępu do usług, takich jak edukacja, czynniki, które wszystkie napędzają CEFMU. Podczas gdy nierówność płci jest podstawową przyczyną CEFMU zarówno w stabilnych, jak i kryzysowych kontekstach, często w czasach kryzysu rodziny widzą w tym sposób na poradzenie sobie z większymi trudnościami ekonomicznymi i ochronę dziewcząt i nastolatków przed rosnącą przemocą. Chociaż brakuje nam danych na temat wpływu tego kryzysu na CEFMU wśród nikaraguańskich dziewcząt i nastolatek, dowody z innych środowisk wskazują, że wysiedlenie naraża je na zwiększone ryzyko CEFMU.

Do czego zobowiązał się ten kraj?

Nikaragua zobowiązała się do wyeliminowania małżeństw dzieci, wczesnych i przymusowych do 2030 r. zgodnie z celem 5.3 Celów Zrównoważonego Rozwoju.

Nikaragua była współsponsorem rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 2013 i 2014 r. w sprawie małżeństw dzieci, wczesnych i przymusowych oraz rezolucji Rady Praw Człowieka z 2013 r. w sprawie małżeństw dzieci, wczesnych i przymusowych.

Nikaragua ratyfikowała Konwencję o prawach dziecka w 1990 r., która ustala minimalny wiek zawarcia małżeństwa na 18 lat, oraz Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet w 1981 r., która zobowiązuje państwa do zapewnienia wolnej i pełnej zgody na zawarcie małżeństwa.

Podczas Powszechnego Przeglądu Okresowego w 2014 r., Nikaragua poparła zalecenia mające na celu zapewnienie szybkiego rozwiązania problemu małżeństw dzieci poprzez zrównanie minimalnego wieku zawarcia małżeństwa dla kobiet i mężczyzn. Podczas swojego powszechnego przeglądu okresowego w 2019 roku Nikaragua zgodziła się na przegląd zaleceń dotyczących wzmocnienia wysiłków na rzecz zapobiegania i zwalczania wszystkich szkodliwych praktyk wobec kobiet i dziewcząt, w tym małżeństw dzieci, wczesnych i przymusowych.

Nikaragua, jako członek Organizacji Państw Amerykańskich (OPA), jest związana z Międzyamerykańskim Systemem Praw Człowieka, który uznaje prawo mężczyzn i kobiet w wieku małżeńskim do zawarcia małżeństwa i wzywa rządy do wzmocnienia reakcji na przemoc i dyskryminację ze względu na płeć, w tym wczesne, przymusowe i dziecięce małżeństwa i związki z perspektywy, która szanuje rozwijające się zdolności i postępującą autonomię.

Nikaragua ratyfikowała Międzyamerykańską konwencję o zapobieganiu, karaniu i eliminowaniu przemocy wobec kobiet (znaną jako Konwencja z Belém do Pará) w 1995 roku. W 2016 r. mechanizm kontynuacji Konwencji z Belém do Pará (MESECVI) zalecił Państwom-Stronom dokonanie przeglądu i reformy przepisów i praktyk w celu podniesienia minimalnego wieku zawierania małżeństw do 18 lat dla kobiet i mężczyzn.

Nikaragua, jako członek Komisji Gospodarczej ONZ ds. Ameryki Łacińskiej i Karaibów (ECLAC), przyjęła w 2013 r. konsensus z Montevideo w sprawie ludności i rozwoju, który uznaje potrzebę rozwiązania problemu wysokiego poziomu ciąż nastolatek w regionie, jako zwykle związanego z przymusowym małżeństwem dziewcząt. W 2016 r. kraje ECLAC zatwierdziły również Strategię z Montevideo na rzecz realizacji regionalnej agendy genderowej. Agenda ta obejmuje zobowiązania podjęte przez rządy w zakresie praw i autonomii kobiet oraz równości płci, w ciągu ostatnich 40 lat na Regionalnych Konferencjach Kobiet w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach. Agenda potwierdza prawo do życia wolnego od wszelkich form przemocy, w tym przymusowego małżeństwa i konkubinatu dla dziewcząt i nastolatek.

Nikaragua jest krajem partnerskim Globalnego Partnerstwa na rzecz Edukacji (GPE).

Jakie są minimalne ramy prawne wokół małżeństwa?

Nowy Kodeks Rodzinny w 2014 r. podniósł minimalny prawny wiek zawarcia małżeństwa do 18 lat dla dziewcząt i chłopców.

Jednakże przedstawiciele prawni dziewcząt i chłopców mogą wydać zgodę na zawarcie przez nich małżeństwa w wieku 16 lub 17 lat. Jeśli istnieje z tym konflikt, jest on rozwiązywany na drodze sądowej we współpracy z Prokuraturą Narodową Rodziny oraz Ministerstwem Rodziny, Adolescencji i Dzieci.

Źródło

Komisja Gospodarcza Ameryki Łacińskiej i Karaibów (ECLAC), Konsensus z Montevideo w sprawie populacji i rozwoju, Regionalna Konferencja w sprawie Ludności i Rozwoju w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach, 2013, https://repositorio.cepal.org/bitstream/handle/11362/21860/4/S20131039_en.pdf (dostęp: marzec 2020).

Komisja Gospodarcza do spraw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (ECLAC), Strategia z Montevideo na rzecz wdrożenia regionalnej agendy płci w ramach zrównoważonego rozwoju do roku 2030, Regionalna konferencja w sprawie kobiet w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach, 2016, https://repositorio.cepal.org/bitstream/handle/11362/41013/S1700033_en.pdf?sequence=1&isAllowed=y (dostęp: marzec 2020).

Follow-up Mechanism to the Belém do Pará Convention (MESECVI), Hemispheric report on sexual violence and child pregnancy in the States Party to the Belém do Pará Convention, 2016, https://www.oas.org/es/mesecvi/docs/MESECVI-EmbarazoInfantil-EN.pdf (dostęp: marzec 2020).

Instituto Nacional de Información de Desarrollo, Encuesta nicaragüense de demografía y salud: ENDESA 2011/12: informe final, 2012, https://searchworks.stanford.edu/view/11624172 (dostęp: marzec 2020).

Organización Panamericana de la Salud, UNFPA i UNICEF, Acelerar el progreso hacia la reducción del embarazo en la adolescencia en América Latina y el Caribe. Informe de consulta técnica, 2018, https://iris.paho.org/bitstream/handle/10665.2/34853/9789275319765_spa.pdf?sequence=1&isAllowed=y (dostęp: marzec 2020).

Plan International, Counting the Invisible: Using data to transform the lives of girls and women by 2030, 2016, https://plan-international.org/publications/counting-invisible (dostęp: marzec 2020).

.