Kontekst: Care of patients with type 2 diabetes has been revolutionized throughout the past several years-first, by the realization of the importance of tight glycemic control in forestalling complications, and second, by the availability of several unique classes of oral antidiabetic agents. Rozszyfrowanie, który lek należy zastosować w określonych sytuacjach klinicznych, jest nowym dylematem stojącym przed lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej.
Cel: Systematyczny przegląd dostępnych danych z piśmiennictwa dotyczących skuteczności doustnych leków przeciwcukrzycowych, zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu.
Źródła danych: Przeszukano MEDLINE w celu zidentyfikowania wszystkich anglojęzycznych doniesień o unikalnych, randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem dostępnych od niedawna doustnych środków przeciwcukrzycowych stosowanych w cukrzycy typu 2. Dokonano również przeglądu bibliografii w celu znalezienia dodatkowych doniesień, które nie zostały zidentyfikowane w inny sposób.
Wybór badań i ekstrakcja danych: Badania (63) zostały włączone do analizy, jeśli ich okres badania wynosił co najmniej 3 miesiące; jeśli każda grupa liczyła co najmniej 10 uczestników w momencie zakończenia badania; oraz jeśli zgłaszano stężenie hemoglobiny A(1c). Jeśli badano wiele dawek leku, stosowano wyniki najwyższej zatwierdzonej dawki. W badaniach kontrolowanych placebo, dane dotyczące hemoglobiny A(1c) są przedstawiane jako różnica między zmianą u osób leczonych i otrzymujących placebo.
Synteza danych: W leczeniu cukrzycy typu 2 dostępnych jest obecnie pięć odrębnych klas leków doustnych. W porównaniu z placebo, większość z tych leków obniża stężenie hemoglobiny A(1c) o około 1% do 2%. Równoważna skuteczność jest zwykle wykazywana, gdy różne leki są porównywane ze sobą w tej samej badanej populacji. Stosowanie ich w skojarzeniu przynosi dodatkowe korzyści glikemiczne. Długotrwałe zmniejszenie ryzyka naczyniowego wykazano tylko w przypadku sulfonylomoczników i metforminy.
Wnioski: Z nielicznymi wyjątkami, dostępne doustne leki przeciwcukrzycowe są równie skuteczne w obniżaniu stężenia glukozy. Ich mechanizmy działania są jednak różne, w związku z czym wydają się mieć odmienne efekty metaboliczne. Znajduje to odzwierciedlenie w ich profilu działań niepożądanych i wpływie na ryzyko sercowo-naczyniowe, co może mieć wpływ na wybór leku.