Charakterystyczny ludzki zapach pachowy powstaje w wyniku działania bakterii na prekursory zapachu, które pochodzą z apokrynowych gruczołów potowych. Kaukazczycy i Afrykanie posiadają silny zapach pachowy, podczas gdy wielu Azjatów ma tylko słaby, kwaśny zapach. W tym badaniu dostarczamy dowodów, że gen ABCC11 (MRP8), który koduje apikalną pompę efflux, jest kluczowy dla powstawania charakterystycznego zapachu pachowego oraz że polimorfizm pojedynczego nukleotydu (SNP) 538G → A, który jest dominujący wśród Azjatów, prowadzi do prawie całkowitej utraty typowych składników zapachowych w pocie pachowym. Wydzielanie aminokwasowych koniugatów odorantów specyficznych dla człowieka jest zniesione u homozygotycznych nosicieli tego SNP, a wydzielanie odorantów steroidowych i ich putatywnych prekursorów jest znacznie zredukowane. Ponadto wykazano, że ABCC11 ulega ekspresji i jest zlokalizowany w apokrynowych gruczołach potowych. Dane te wskazują na kluczową funkcję ABCC11 w wydzielaniu odorantów i ich prekursorów z apokrynowych gruczołów potowych. SNP 538G → A, który również determinuje typ woskowiny usznej u ludzi, jest obecny na rozszerzonym haplotypie, który osiągnął >95% częstości w niektórych populacjach w ostatnim okresie ewolucji człowieka. Silna pozytywna selekcja w doborze partnera dla niskozapachowych partnerów z dysfunkcyjnym genem ABCC11 wydaje się prawdopodobnym wyjaśnieniem tej uderzającej częstości występowania allelu utraty funkcji.
.