Analizie poddano pomiary pH 185 próbek płynu z jamy otrzewnowej 169 pacjentów z marskością wątroby i 16 pacjentów bez marskości wątroby w celu oceny ich wartości diagnostycznej i prognostycznej. 169 pacjentów z marskością wątroby podzielono na cztery grupy: wodobrzusze jałowe (grupa 1), samoistne bakteryjne zapalenie otrzewnej (grupa 2), prawdopodobne samoistne bakteryjne zapalenie otrzewnej (grupa 3) i wodobrzusze bakteryjne (grupa 4). Średnie wartości pH płynu otrzewnowego były niższe (p mniej niż 0,001) u pacjentów z grup 2 (7,24 +/- 0,17) i 3 (7,34 +/- 0,11) niż u pacjentów z grup 1 (7,44 +/- 0,06) i 4 (7,45 +/- 0,08), ale między tymi grupami istniało istotne podobieństwo. Średnie wartości gradientu pH płynu tętniczego i otrzewnowego były wyższe (p mniej niż 0,001) u pacjentów z grup 2 (0,21 +/- 0,16) i 3 (0,10 +/- 0,13) niż u pacjentów z grup 1 (0,02 +/- 0,05) i 4 (0,02 +/- 0,05). Gradient ten miał lepszą moc dyskryminacyjną niż samo pH płynu z jamy brzusznej. Czułość, swoistość, pozytywna i negatywna wartość predykcyjna oraz dokładność diagnostyczna dla rozpoznania pewnego lub prawdopodobnego spontanicznego bakteryjnego zapalenia otrzewnej wynosiły odpowiednio 47%, 99%, 88%, 89% i 89% dla wartości pH płynu z jamy otrzewnowej poniżej 7.32; 66%, 99%, 91%, 93% i 92% dla wartości gradientu pH płynu tętniczego i otrzewnowego większego niż 0,10; oraz 97%, 96%, 86%, 99% i 96% dla liczby komórek wielojądrzastych większej niż 75/mikrolitr. Wartości pH płynu z jamy brzusznej miały dużą wartość prognostyczną, ponieważ 6 z 7 pacjentów z marskością wątroby, u których wartości pH płynu z jamy brzusznej były mniejsze niż 7,15, zmarło szybko. Niskie wartości pH płynu otrzewnowego stwierdzono u pacjentów z wodobrzuszem złośliwym i trzustkowym oraz gruźliczym zapaleniem otrzewnej, ale nie u pacjentów z wodobrzuszem pochodzenia sercowego. Stwierdzamy, że u pacjentów z marskością wątroby z pewnym lub prawdopodobnym samoistnym bakteryjnym zapaleniem otrzewnej (a) pomiar gradientu pH płynu tętniczego i otrzewnowego miał nieco wyższą wartość diagnostyczną niż pomiar pH płynu otrzewnowego, ale nieco niższą wartość diagnostyczną niż liczba komórek wielojądrzastych i (b) pomiar pH płynu otrzewnowego miał wysoką wartość prognostyczną. U pacjentów bez krwotoku pomiary pH płynu z jamy brzusznej i gradientu pH między tętnicami a płynem z jamy brzusznej miały słabą wartość diagnostyczną.