SAFLIINote: Niektóre dane osobowe/prywatne stron lub świadków zostały ukryte w niniejszym dokumencie zgodnie z prawem i polityką SAFLII
INTHE HIGH COURT OF SOUTH AFRICA
(GAUTENGDIVISION, PRETORIA)
CASE NUMBER: A809/2012
COURTA QUO CASE NUMBER: 10843/1996
DATE:17/6/2014
CHRISTIAAN TROSKIENEETHLING |
Aplikant (Pozwany a quo) |
oraz |
|
|
MBD SECURITISATION |
Respondent (Applicanta quo) |
CORAM:
MASIPA T.M, J
BAM A.J, J
STRAUSSS, AJ
ODBIÓR: 11 CZERWCA 2014
DOSTARCZONE: 13 CZERWCA 2014
OSĄDZENIE
STRAUSS AJ
1.Odwołanie od wyroku High Court North Gauteng, Pretoria z dnia 4 maja 2012 r., w którym sędzia uwzględnił wniosek pozwanej o wstąpienie Absa Bank w miejsce pozwanej jako wierzyciela, a następnie potwierdził wyrok na korzyść pozwanej w związku z wyrokiem zaocznym wydanym w dniu 27 września 1996 r. przez sekretarza.
2.Wyrok zaoczny został wydany w dniu 27 września 1996 r. przez sekretarza tego sądu na korzyść Absa Bank przeciwko wnoszącemu odwołanie.
4.Pozwana wniosła następnie o wydanie nakazu zastąpienia Absa Bank przez pozwaną jako wierzyciela w odniesieniu do wyroku zaocznego oraz o wydanie nakazu przewidzianego w zasadzie 66 ust. 1 w celu wznowienia wyroku, ponieważ pozwana nie mogła znaleźć żadnego tytułu egzekucyjnego.
5.Na rozprawie apelujący przedstawił tytuł egzekucyjny wraz z zawiadomieniem o zajęciu wierzytelności nadany w październiku 1996 r., tym samym negując konieczność ubiegania się przez pozwanego o wznowienie wyroku i rezygnując z żądanego w nim zadośćuczynienia8.Rozprawa dotyczyła wyłącznie kwestii, czy wniosek o wstąpienie w miejsce wierzyciela sądowego powinien zostać uwzględniony, przy czym Sąd rozważył wniosek wzajemny wnoszącego odwołanie, a zatem rozważył również okoliczności faktyczne, które doprowadziły do wydania wyroku zaocznego.
9.Sąd, rozważając okoliczności faktyczne wniosku i wniosku wzajemnego, stwierdził, że wnoszący odwołanie otrzymał wezwanie do zapłaty. Podstawą powództwa w sprawie o sygnaturze 10843/96 był akt poręczenia podpisany przez wnoszącego odwołanie. Wnoszący odwołanie jest wymieniony w wezwaniu jako CT Neethling, major z wybranym domiciliumcitandi et executandi przy ParkelWoonstel, 2007 Boeing Street, Elardus Park, Pretoria.
10.Wnoszący odwołanie utrzymywał, że istnieje spór co do faktów, ponieważ zaprzeczał, że wezwanie zostało mu doręczone przez szeryfa. Powszechnie wiadomo było, że nie można było przedstawić dowodu w postaci zwrotu szeryfa.Wnoszący odwołanie utrzymywał zatem, że wyrok zaoczny wydany w 1996 r. jest nieważny i że nie ma potrzeby składania wniosku o unieważnienie, gdyby taki został stwierdzony.
11.Sąd stwierdził w swoim wyroku, że twierdzenie, iż wnoszący odwołanie nie otrzymał wezwania, nie musi powodować rzeczywistego sporu co do faktycznego doręczenia, ponieważ pozwany zwrócił się do Sądu na samym początku, stwierdzając, że zwrot doręczenia pierwotnego wezwania w odniesieniu do wnoszącego odwołanie, będącego jednym z pozwanych w pierwotnym powództwie, nie może być brany pod uwagę.
12.Sąd w kwestii braku doręczenia ocenił prawdopodobieństwo, że doręczenie miało miejsce i odniósł się do notatek sekretarza przy wydawaniu i rozpatrywaniu wyroku zaocznego, wskazujących na kwotę R197,40 w odniesieniu do kosztów szeryfa, która została obliczona w drodze pisemnej adnotacji na zwrocie doręczenia pierwszemu pozwanemu, i że ta odręczna notatka rzeczywiście odnosiła się do doręczenia pierwszemu pozwanemu, ponieważ kwota R55.12 rzekomo odnosiła się do zwrotu doręczenia dla skarżącego.
13.Zwrot doręczenia, do którego odwołał się Sąd, dotyczył pierwszego pozwanego, był datowany na 31 maja 1996 r. i odzwierciedlał inny adres PretoriaEast. Sąd nadal wspomina o doręczeniach dla każdego z pozostałych pozwanych, które miały miejsce w ich domicilium citandi et executandiadres, które to adresy były różne od adresu skarżącego, jak wcześniej wspomniano, ale zostały dokonane przez to samo biuro szeryfa.
14.Zwrotne potwierdzenie doręczenia w odniesieniu do doręczenia wnoszącemu odwołanie nie mogło zostać odnalezione w aktach sądowych ani w biurach ówczesnego powoda lub w biurach szeryfa, ponieważ rejestry te zostały zniszczone z powodu upływu czasu.
15.Sąd ustalił, że kiedy sekretarz wydał wyrok zaoczny, uczynił to po pierwsze w stosunku do wszystkich trzech pozwanych, którzy dopuścili się uchybienia, a po drugie, sumując również opłaty szeryfa za doręczenie wezwania wspomnianym trzem pozwanym. 17.Sąd uznał, że według wszelkiego prawdopodobieństwa i w oparciu o powyższe notatki sekretarza wezwanie zostało doręczone, a zwrot został złożony przed sekretarzem, który następnie prawidłowo wydał wyrok zaoczny. 18.Sąd nie rozważał, czy doręczenie miało wpływ na skarżącą w odniesieniu do pism napisanych przez skarżącą do pełnomocników pozwanej w tym czasie, po wydaniu wyroku zaocznego, ponieważ pisma te nigdy nie zostały przywołane przez sąd a quo. Treść pism napisanych przez wnoszącego odwołanie nie zawierała żadnego przyznania, że wezwanie zostało mu doręczone, ale odnosiła się do wcześniejszej korespondencji między wnoszącym odwołanie a pełnomocnikami. 19.Jednakże obrońca pozwanego twierdził, że sąd powinien mieć na względzie te pisma jako wskazanie, że doręczenie wezwania zostało dokonane wnoszącemu odwołanie, ze względu na to, że wnoszący odwołanie zaoferował zapłatę kosztów prawnych pozwanego. Argument ten jest bezprzedmiotowy. 20.Uwzględniając przytoczenie adresów pozwanych w pierwotnym wezwaniu, Sąd nie wziął pod uwagę faktu, że szeryf, który miałby zająć się doręczeniem wezwania innym pozwanym w stosunku do wnoszącego odwołanie, byłby innym szeryfem, a mianowicie szeryfem urzędującym w Centurion, ponieważ wszystkie pozostałe adresy, z wyjątkiem wnoszącego odwołanie, znajdowały się w Pretorii. Adres wnoszącego odwołanie, jak wcześniej stwierdzono, znajdował się w Elardus Park, który nie podlega jurysdykcji szeryfa Pretorii Wschodniej. 23.Jeśli chodzi o prawo dotyczące doręczania wezwań, zasada 4(1)(a)(ii) Jednolitych Reguł Sądowych stanowi, co następuje: doręczenia wszelkich dokumentów sądowych skierowanych do szeryfa oraz, z zastrzeżeniem postanowień paragrafu(a), wszelkich dokumentów wszczynających postępowanie aplikacyjne są dokonywane przez szeryfa w jeden lub drugi z następujących sposobów: poprzez pozostawienie jego kopii w miejscu zamieszkania lub prowadzenia działalności przez wspomnianą osobę… Zasada 4(d) stanowi, że: Obowiązkiem szeryfa lub innej osoby doręczającej proces lub dokumenty jest wyjaśnienie natury i treści tych dokumentów osobom, którym doręczenie jest dokonywane, oraz stwierdzenie w swoim zwrocie lub oświadczeniu lub na podpisanym pokwitowaniu, że to uczynił. Zasada 4 ust. 6 stanowi, że: Doręczenie potwierdza się w jeden z następujących sposobów: (a)Jeżeli doręczenie zostało dokonane przez szeryfa, poprzez zwrotne potwierdzenie doręczenia przez tego szeryfa. Reguła 4(10) stanowi, że: W każdym przypadku, gdy Sąd nie jest usatysfakcjonowany skutecznością doręczenia, może zarządzić podjęcie takich dalszych kroków, jakie uzna za stosowne. 24.Jak określono w Robertsonv Swan & Kelly 1905 15 CTR 16 wyrok zostanie wydany tylko przeciwko tym, którym doręczono. Jedynym dowodem doręczenia w rozumieniu Regulaminu jest zatem zwrot szeryfa. Pozytywny wynik zwrotu doręczenia stanowi zatem dowód prima facie doręczenia pozwanemu. 25.Zgodnie z Regułą 4(6) istnieje również obowiązek kontroli zwrotu przez Sąd. Jeżeli Trybunał stwierdzi, że doręczenie nie spełnia wymogów, nie powinien on udzielać żadnych ulg, o które wnioskowano w trybie zaocznym, przed uzyskaniem prawidłowego zwrotu. Thisis set out in Ritchiev Andrews 1882 (2) EDC 25C. 26.It remains a cornerstone of our legal system that a person is entitled to notice of any proceedings brought against him, and inthe event that the defendant has not been notified the subsequent proceedings are void and any Court ordergranted in terms thereof is without any force or effect and can beignored without the necessity of a formal application to set itaside. 27.Jest to zatem banalne prawo, że jeśli wezwanie nie zostało doręczone pozwanemu, w tym przypadku wnoszącemu odwołanie, jako późniejszy wyrok zaoczny jest nieważny i niewykonalny.Dowody powołane przez pozwanego i Sąd aquo były niewystarczające i sprowadzały się do spekulacji. 28.Sąd stwierdził, że fakty rozpatrywane przez Sąd a quo były jedynie przypuszczeniami, które nie mogły stanowić dowodu doręczenia. Sąd a quo nie był w tych okolicznościach uprawniony do wnioskowania o prawdopodobieństwie doręczenia wnoszącemu odwołanie. 31.Pismo procesowe sporządzone przez wnoszącego odwołanie nie może być uznane za dowód doręczenia wezwania, ponieważ byłoby to spekulacją i przypuszczeniem, w szczególności ze względu na fakt, że pismo to odnosi się do wcześniejszej korespondencji pomiędzy wnoszącym odwołanie a jego pełnomocnikami, a pisma skierowane do wnoszącego odwołanie, na które odpowiedział, również nie zostały odnalezione i nie stanowiły części protokołu. W związku z tym proponuję wydanie następującego postanowienia: 1. 2) Postanowienie Trybunału a quo zostaje uchylone i zastąpione następującym postanowieniem: 3) Wniosek skarżącego o utrzymanie w mocy wyroku zaocznego z dnia 27 września 1996 r. zostaje oddalony wraz z kosztami. _____________________________ MASIPA,T M SĘDZIA SĄDU NAJWYŻSZEGO, Zgadza się: PRETORIA ____________________________ BAM,A J SĘDZIA SĄDU NAJWYŻSZEGO, Zgadza się: PRETORIA