Przez 58 lat most Scudder Falls był stałym elementem w Ewing Township.
Most, od dawna klasyfikowany jako funkcjonalnie przestarzały, rozpoczął rozbiórkę – a dokładniej demontaż sekcja po sekcji – w lipcu, podczas gdy ruch na Interstate 295 został skierowany na nowy most zastępczy.
Poniżej znajduje się zredagowana wersja artykułu Delaware River Joint Toll Bridge Commission opisującego szczegółowo historię mostu.
* * *
Bez uprzedzenia i fanfar, rocznica otwarcia mostu Scudder Falls miała miejsce 22 czerwca. Był to ostatni jubileusz mostu.
Był to haniebny koniec silnie wykorzystywanej przeprawy przez rzekę, która służyła pokoleniom kierowców, ale w coraz większym stopniu stawała się zmorą osób dojeżdżających do pracy w okolicy, ponieważ nieodłączne ograniczenia przepustowości konstrukcji regularnie służyły jako przerażające wąskie gardło w godzinach szczytu między hrabstwami Bucks i Mercer.
W trakcie budowy jest most zastępczy składający się z dwóch oddzielnych przęseł, a pierwsze ukończone przęsło tego nowego mostu zostało otwarte dla ruchu w lipcu. Most działa teraz jako płatna przeprawa w kierunku Pennsylvania-bound.
Most Scudder Falls został zbudowany wspólnie przez Pensylwanię i New Jersey. Budowa została sfinansowana zarówno przez New Jersey i Pensylwanię, jak i federalne Biuro Dróg Publicznych. Każdy stan pokrył 25 procentowy udział w kosztach projektu. Udział federalny wynosił pozostałe 50 procent kosztów projektu. Most został później włączony do federalnego systemu autostrad międzystanowych po kilku latach użytkowania, jednak stare amerykańskie fundusze autostradowe zostały wykorzystane do budowy mostu jako lokalnej przeprawy przez rzekę.
Budowa konstrukcji nośnej (przyczółków i filarów) rozpoczęła się 8 sierpnia 1958 roku. Prace te zakończyły się 16 lipca 1959 roku. W tym czasie trwała już budowa konstrukcji nośnej mostu, która rozpoczęła się 25 maja 1959 r. dostawą stali konstrukcyjnej. Układanie stali trwało 14 tygodni i 4 dni, zakończyło się 4 września 1959 roku.
Dwóch robotników zginęło podczas tej fazy budowy: James D. Wiley, Jr, 23, z Lambertville i John Post, Jr, 29, z Trenton. 30 czerwca 1959 r. obaj mężczyźni zostali zmiażdżeni, gdy długi wysięgnik dźwigu uległ wygięciu i spadł na nich, zgodnie z artykułem w Trenton Evening Times opublikowanym 1 lipca 1959 r.
Długi na 80 stóp wysięgnik o nośności 80 ton był używany do podnoszenia stali z samochodu dostawczego, który transportował stal z Bethlehem w Pensylwanii. Obaj mężczyźni byli pracownikami przemysłu żelaznego zatrudnionymi przez podwykonawcę, Lehigh Valley Construction Company z Allentown w Pensylwanii, według Trenton Evening Times.
Praca stalowa nadbudówki została pomalowana trzema warstwami farby. Zapisy pokazują, że trzy warstwy składały się z około 2,500 galonów farby. Układanie betonowych jezdni rozpoczęło się 4 sierpnia 1959 roku i trwało 12 tygodni i cztery dni, kończąc projekt 29 października 1959 roku.
Ukończony most o długości 1740 stóp siedział wzdłuż rzeki jako nieużywana konstrukcja przez 20 miesięcy, podczas gdy węzeł łączący most z Route 29 został zbudowany po stronie New Jersey. W międzyczasie, podejście w Pensylwanii zakończyło się nagle na Taylorsville Road po stronie tego stanu. Te początkowe podejścia zostały zbudowane przez Geo. M. Brewster & Son, Inc. of Bogota.
* * *
Przed otwarciem most był określany w arkuszach planów i korespondencji jako „Scudders Falls Bridge”. Dodatkowe „s” na końcu nazwiska Scudder było kolokwializmem dla wielu pokoleń mieszkańców, którzy żyli wzdłuż rzeki.
Jednakże pluralizacja Scudder była źródłem irytacji dla potomków Richarda Bettsa Scuddera, który wraz z żoną przybył do niewielkiej wówczas osady Trenton około 1700 roku.
W 1709 roku zakupił 500-akrową działkę wzdłuż rzeki Delaware pomiędzy Trenton a Washington Crossing. Wnuk Richarda Bettsa Scuddera – Amos Scudder, który jest pochowany w First Presbyterian Church of Ewing Cemetery – służył jako chorąży pod dowództwem kpt. Johna Motta w 1 Pułku Hunterdon Milicji New Jersey podczas Wojny Rewolucyjnej.
Scudder prowadził mniej więcej połowę oddziałów generała Waszyngtona do Trenton na ich udany atak z zaskoczenia na oddziały heskie 26 grudnia 1776 r.
Duży skrawek nieruchomości zakupionej przez Richarda Bettsa Scuddera pozostał w rodzinie przez wiele pokoleń i później stał się znany jako Scudder Farm. Część z nich przylegała do wodospadów wzdłuż rzeki, dając nazwę przyległym wodospadom odtąd jako Scudder Falls. Podejścia New Jersey do mostu Scudder Falls zostały zbudowane na ziemi, która kiedyś była częścią rozległej plantacji Richarda Bettsa Scuddera.
Gdy nadszedł czas otwarcia mostu, wysłano korespondencję do Johna Montgomery’ego Scuddera, potomka siódmego pokolenia Richarda Bettsa Scuddera, aby przeciął uroczystą wstęgę. Scudder uznał zaproszenie za mało zachęcające z powodu odniesień do mostu Scudders Falls.
Scudder zgodził się jednak wziąć udział w ceremonii otwarcia po tym, jak Komisja Mostowa i wydział autostrad stanu New Jersey zgodziły się na poprawną pisownię nazwiska rodziny na moście – Scudder Falls Bridge.
The Trenton Evening Times z 22 czerwca 1961 roku wyjaśnił wynik:
Scudder odniósł zwycięstwo w sprawie nazwania mostu. On twierdził, że przęsło powinno być nazywane Scudder, bez „s”. DRJTBC nalegała na nazwanie mostu Scudders, z „s.”. Ale komisja uległa rodzinie Scudderów, która powinna przecież wiedzieć, jak pisze się jej nazwisko.
* * *
Formalne poświęcenie i otwarcie nowego mostu miało miejsce w czwartek, 22 czerwca 1961 roku. Na tę okazję na szczycie mostu wzniesiono tymczasową, zadaszoną platformę. David J. Goldberg, wiceprzewodniczący DRJTBC, a później pierwszy komisarz stanowego Departamentu Transportu, pełnił funkcję mistrza ceremonii.
Ksiądz Joseph W. McLaughlin, pastor Kościoła Matki Bożej Dobrej Rady w West Trenton, wygłosił inwokację. Scudder wygłosił kilka krótkich uwag przed przecięciem uroczystej wstęgi.
Pierwszą osobą, która przejechała pojazdem przez formalnie poświęcony most był Omero C. Catan, kierownik biura terenowego w nowojorskiej firmie cateringowej Harry M. Stevens, Co.
Catan, który zamieszkiwał w Teaneck, uczynił hobby z bycia pierwszą osobą, która przejeżdża przez nowe mosty, lub przez nowe tunele, lub wzdłuż nowo otwartych odcinków autostrad w całym kraju.
Pośród ponad 500 zarejestrowanych przez Catana pierwszych przejazdów były: Tunel Lincolna 22 grudnia 1937 r. 22, 1937; most Delaware River Turnpike 25 maja 1956; New Jersey Turnpike 5 listopada 1951; i Garden State Parkway 23 października 1954.
Catan, wąsaty i noszący muszkę, często prowadził pojazd ozdobiony flagami, aby zaznaczyć swoje pierwsze przejazdy.
Zgodnie z artykułem w The Levittown Times z 23 czerwca 1961, Catan był pierwszym, który przybył na miejsce budowy mostu o 6:30 (uroczystości nie rozpoczęły się przed 11:00) i pierwszym w kolejce do przejazdu przez most, który oficjalnie został otwarty dla ruchu o 12:30 p.m.
Artykuł cytował Catana w następujący sposób: „Dostaję teraz tak wiele próśb, aby być pierwszym w kolejce i tak dalej, że nie jestem w stanie spełnić ich wszystkich. Ale każdy prosi o moją obecność w dniu otwarcia. Jak powiedział jeden człowiek, 'Przyniosłeś szczęście innym w dniu otwarcia, a my chcielibyśmy, abyś dał nam to błogosławieństwo.'”
Catan później przeszedł na emeryturę i napisał książkę o shuffleboardzie. Odszedł w 1996 roku w wieku 82 lat w Broward County, Florida.
* * *
Most pozostał współwłasnością obu stanów przez nieco ponad 27 lat. W 1987 r. Komisja otrzymała prawo własności do dawnych mostów niepodlegających opłacie drogowej, będących wspólną własnością obu stanów. Przekazanie własności mostu nastąpiło 1 lipca 1987 roku. Zgodnie z umową Komisja została ponadto zobowiązana do przeznaczenia części dochodów z płatnych mostów na dalsze użytkowanie dawnych mostów będących własnością państwa jako przejazdów niepodlegających opłacie. Umowa została jednak sformułowana w sposób, który umożliwiał zastąpienie mostu Scudder Falls jako przeprawy płatnej w późniejszym terminie.
Ustalony zapis dotyczący ewentualnego zastąpienia mostu Scudder Falls nie był przypadkowy. Mniej więcej cztery lata przed przeniesieniem własności mostu, most na rzece Mianus wzdłuż I-95 w Connecticut zawalił się, zabijając trzy osoby i raniąc trzy inne.
Most ten miał podobną konstrukcję do mostu Scudder Falls – nieredundantną konstrukcję dźwigarową z podatnym na awarie systemem połączeń sworzniowych i wieszakowych. Dla stron zaangażowanych w przepisywanie porozumienia Compact byłoby jasne, że mostu Scudder Falls nigdy nie można poszerzyć, a inwestowanie publicznych pieniędzy w renowację niespełniającego norm, niewymiarowego mostu byłoby marnotrawstwem.
W ostateczności konieczna byłaby wymiana, która prawdopodobnie wymagałaby opłat za przejazd.
* * *
Zaprojektowany i zbudowany przed osiągnięciem przez pokolenie wyżu demograficznego wieku kierowniczego, most doświadczył dramatycznego ruchu podczas 58 lat eksploatacji. Kilka lat po otwarciu, most został wyznaczony jako część osieroconego segmentu I-95, który przekroczył rzekę pomiędzy hrabstwem Bucks a hrabstwem Mercer, kończąc się nagle w pobliżu Route 1 w New Jersey, gdzie połączył się z I-295.
Ten osierocony segment został ponownie wyznaczony jako I-295 jako część projektu węzła Pennsylvania Turnpike z I-95 poza Bristol, Pennsylvania. W rezultacie I-95 przecina teraz most Delaware River Turnpike i biegnie na północ w kierunku mostu George’a Washingtona wzdłuż N.J. Turnpike. Kiedy we wrześniu ubiegłego roku otwarto węzeł I-95/PA Turnpike, po raz pierwszy od czasu jego powstania w późnych latach pięćdziesiątych I-95 stanowił nieprzerwaną drogę z Florydy do Maine.
W 1961 roku, po nieco ponad sześciu miesiącach eksploatacji, na moście odnotowano 811 114 przejazdów pojazdów. W 1962 roku, pierwszym pełnym roku eksploatacji, mostem przejechało ponad 1,58 miliona pojazdów. W 1990 roku roczny ruch na moście Scudder Falls wzrósł do ponad 17,57 miliona przejazdów, co stanowiło największą liczbę przejazdów na jakimkolwiek moście płatnym lub niepłatnym w 20-mostowym systemie Komisji.
W związku ze znacznym wzrostem gospodarczym i ekspansją w latach 80-tych i 90-tych w hrabstwach Bucks i Mercer oraz w otaczającym je regionie, natężenie ruchu nadal rosło. W 1982 roku, po serii wypadków na skrzyżowaniach, most został wyposażony w betonową przegrodę oddzielającą pasy ruchu w New Jersey i Pensylwanii.
W 2000 roku po raz pierwszy przez most przejechało ponad 20 milionów pojazdów. Po przeprowadzeniu regionalnego badania ruchu w 2002 roku, komisja zawarła w 2003 roku umowę z departamentami transportu w New Jersey i Pensylwanii, aby „złagodzić istniejące i przyszłe zatory drogowe wzdłuż korytarza mostu I-95 Scudder Falls.”
Przez następne dziewięć lat prowadzony był proces dokumentacji środowiskowej, którego kulminacją było wydanie przez Federalną Administrację Autostrad w czerwcu 2012 roku dokumentu Finding of No Significant Impact, kluczowej zgody regulacyjnej potrzebnej do realizacji projektu Scudder Falls Bridge Replacement Project.
Projekt osiągnął półmetek wraz z otwarciem pierwszego z dwóch podwójnych przęseł mostu w lipcu. Ostateczne zakończenie projektu spodziewane jest późnym latem/wczesną jesienią 2021 r.
W 2016 r., ostatnim roku przed rozpoczęciem działań budowlanych związanych z projektem wymiany, ponad 22,07 mln pojazdów przejechało przez most Scudder Falls Bridge. Most przewoził średnio 52 700 pojazdów dziennie w 2018 r., ale w niektórych poprzednich latach przewoził nawet średnio 60 000 pojazdów dziennie.
.