Ale choć Wallenberg uratował tak wielu, sam nie został uratowany przez tak wielu, którzy mogli to zrobić. Zamiast powitać go jako wyzwoliciela, którym był, Sowieci – którzy sami wkroczyli na Węgry jako wyzwoliciele 17 stycznia 1945 roku – uwięzili Wallenberga. Zniknął w Gułagu, a Sowieci najpierw twierdzili, że zmarł w lipcu 1947 roku, a następnie, że został zamordowany – również w lipcu 1947 roku.
Ale te sowieckie twierdzenia zostały zaprzeczone przez kilka dochodzeń, w tym przez Międzynarodową Komisję ds. Losu i Miejsca Pobytu Raoula Wallenberga, zainspirowaną przez brata Wallenberga, zmarłego Guy von Dardel, ze Szwecji, i w której uczestniczył profesor Irwin Cotler, wraz z amerykańskim laureatem Pokojowej Nagrody Nobla Elie Wieselem, rosyjskim uczonym Michaiłem Chlenowem i byłym izraelskim adwokatem generalnym Gideonem Hausnerem.
W 1985 roku, Sąd Federalny USA uznał dowody za „niezaprzeczalne”, że Wallenberg żył po 1947 roku, „przekonujące”, że żył w latach sześćdziesiątych, i „wiarygodne”, że pozostał żywy do lat osiemdziesiątych; ale dokładnie co się z nim stało pozostaje tajemnicą.
Ostatnio, grupa międzynarodowych ekspertów Wallenberga rozpoczęła nowy międzynarodowy projekt badawczy, Inicjatywa Badawcza Raoula Wallenberga (RWI-70), koordynowany przez długoletnią badaczkę Susanne Berger. Grupa zwołała Międzynarodowy Okrągły Stół im. Raoula Wallenberga, zakotwiczony w repozytorium doświadczenia i wiedzy uczonych, w celu opracowania, według słów Susanne Berger, „planu rozwiązania sprawy Wallenberga i przedyskutowania sposobu uzyskania dostępu do niezbędnej dokumentacji w rosyjskich i innych międzynarodowych archiwach.”
Najważniejsze jest to, że grupa ta poszukuje sprawiedliwości dla Raoula Wallenberga – której odmawiano przez te wszystkie lata – aby odblokować tajemnice historii, tak abyśmy my, a w szczególności jego długo cierpiąca rodzina, mogli wreszcie poznać prawdę o tym zaginionym Bohaterze Ludzkości i uosobieniu moralnej odwagi i działania. Dla nas „nie powinno być innego wyboru”
.