Robert II, pseudonim Robert Pobożny, francuski Robert Le Pieux, (ur. ok. 970, Orlean, Fr.- zm. 20 lipca 1031, Melun), król Francji, który przyjął Burgundię do królestwa francuskiego.
Syn Hugh Capeta, założyciela dynastii Kapetyngów, i Adelajdy z Akwitanii, Robert kształcił się w szkole biskupiej w Reims pod kierunkiem Gerberta z Aurillac, późniejszego papieża Sylwestra II. Wkrótce po własnej koronacji (lipiec 987) Hugh przezornie zaaranżował wybór i koronację (grudzień 987) Roberta, ułatwiając w ten sposób synowi sukcesję (październik 996) jako jedynego władcy. Jego ekskomunika, wynikająca z małżeństwa w ramach zakazanych stopni pokrewieństwa, została ostatecznie zdjęta po wyrzeczeniu się bezdzietnej Berthy w 1001 r. Konstancja z Arles, którą król poślubił dwa lata później, była matką jego następcy, Henryka I.
Domena Roberta nie była rozległa; aby zwiększyć swoją władzę, energicznie i nieustępliwie wysuwał roszczenia do lenn, gdy te stawały się wolne. Tak więc, gdy książę Burgundii zmarł bezpotomnie (1002), Robert wyruszył na wojnę przeciwko rywalowi. Jednak dopiero w 1015 r. udało mu się ostatecznie podporządkować sobie to bogate księstwo. (Zysk był krótkotrwały, gdyż w 1032 r. Henryk I przyznał Burgundię swemu bratu, Robertowi, i odtąd przez stulecia pozostawała ona poza królewską kontrolą.)
Patron ruchu kluniackiego, Robert najwyraźniej rządził twardo i rozsądnie na swoich ziemiach.