Robert Lucas

Gubernatorski portret Roberta Lucasa (1781-1853), który wisi w budynku stanowym Ohio. W latach 1832-1836 pełnił on funkcję 12. gubernatora Ohio. W 1838 r. prezydent Martin Van Buren mianował Lucasa gubernatorem nowego Terytorium Iowa. Stanowisko to piastował do 1841 roku.

Robert Lucas urodził się w Shepherdstown w Wirginii (dzisiejsza Zachodnia Wirginia) 1 kwietnia 1781 roku. Niewiele wiadomo o wczesnym życiu Lucasa, poza tym, że otrzymał pewne wykształcenie jako geodeta. Gdy miał dziewiętnaście lat, przeniósł się z rodziną na Terytorium Północno-Zachodnie i osiadł w pobliżu Portsmouth. Trzy lata później pracował jako geodeta, wyznaczając granicę między hrabstwami Scioto i Adams.

Lucas wstąpił również do milicji stanowej, awansując w jej szeregach do stopnia generała brygady w czasie wojny 1812 roku. Krótko służył pod generałem dywizji Duncanem McArthurem, zanim dołączył do kampanii przeciwko Kanadzie generała Williama Hulla. Przez krótki czas posiadał również stopień kapitana w regularnej armii, ale zrezygnował z tej funkcji na początku 1813 roku, by poświęcić się obowiązkom w milicji. Lucas nie widział żadnych dodatkowych walk podczas wojny, chociaż po wojnie został awansowany na generała majora i został dowódcą Drugiej Dywizji Milicji.

Oprócz służby wojskowej Lucas zaangażował się również w politykę stanową. Przed wojną 1812 roku przez jedną kadencję zasiadał w Izbie Reprezentantów stanu Ohio. W 1814 r. po raz pierwszy został wybrany do senatu stanu Ohio. Pełnił funkcję senatora stanowego przez kilka kadencji (1814-1822, 1824-1828 i 1829-1830), zanim powrócił na jedną kadencję do izby niższej w latach 1831-1832. W latach dwudziestych XIX wieku Lucas stał się zwolennikiem Andrew Jacksona i przyłączył się do Partii Demokratycznej. Jego reputacja polityczna i wojskowa uczyniła go powszechnie szanowaną postacią w stanie, a nawet służył jako pierwszy prezydent Narodowej Konwencji Demokratów.

Do 1830 roku Lucas zainteresował się gubernatorstwem. W 1830 roku bezskutecznie kandydował przeciwko Duncanowi McArthurowi, przegrywając wybory mniej niż pięciuset głosami. W 1832 r. odniósł większy sukces, wygrywając z Dariusem Lymanem. W 1834 roku został ponownie wybrany na gubernatora, pokonując kandydata Partii Whig Jamesa Findlaya. Większość jego kadencji jako gubernatora była stosunkowo spokojna, ale sprawował urząd w czasie sporu znanego jako „wojna o Toledo”. Zarówno Ohio, jak i Terytorium Michigan rościły sobie prawa do małego pasa ziemi wzdłuż północnej granicy Ohio, o szerokości nie większej niż osiem mil. Obszar ten był bardzo ważny dla Ohio, ponieważ obejmował gminę Toledo, port nad jeziorem Erie, który miał stać się częścią stanowego systemu kanałów. Pełniąc funkcję gubernatora, Lucas powołał milicję stanową i osobiście poprowadził ją do obrony granicy Ohio z Michigan. Ostatecznie do wojny nie doszło, gdyż interweniował prezydent Andrew Jackson. Kongres Stanów Zjednoczonych ostatecznie zdecydował, że ziemia należy do Ohio i zrekompensował to Michigan, dając mu dodatkowe ziemie na Górnym Półwyspie.

W 1838 roku prezydent Martin Van Buren mianował Lucasa gubernatorem nowego Terytorium Iowa. Piastował to stanowisko do 1841 r., kiedy to prezydent Whig William Henry Harrison postanowił zastąpić go kimś z własnej partii politycznej. Lucas na krótko wrócił do Ohio i kandydował do Kongresu w 1843 roku, ale po porażce wrócił do swojego nowego domu w Iowa City, w stanie Iowa. Był członkiem stanowej konwencji konstytucyjnej w 1844 roku, ale po tym wydarzeniu nie udzielał się już aktywnie w polityce. W 1852 r., po tym jak był tak znaczącą postacią w Partii Demokratycznej, Lucas przeszedł do Partii Whigów. Był niezadowolony z postawy Partii Demokratycznej w kwestii niewolnictwa. Lucas zmarł w swoim domu w Iowa 7 lutego 1853 roku.

.